भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अंधश्रद्धा आशिल्लो मनीस समजता, आपुण सदांच सुखी आसा. कित्याक तर हांव देवाचें सगलें त्या – त्या वेळार करता.
म्हजें कांयच चुकचे न्हय, हाची जतनाय घेता. आपल्या इश्टांक, सोयऱ्या धायऱ्यांक तो सांगता, तुमका खबरा आसा, सगलें खरेंच आसता तें. तुमी सगले फकांडांचेर व्हरतात….. आनी जेन्ना केन्ना कितें वायट घडलें जाल्यार हाचें जुस्त फावता. मागीर तो म्हणटा, पळयलें, हांवें तुका पयलींच सांगिल्लें. थंय चल म्हूण. तो बाबा सांगता तशें कर म्हूण. पूण तुवें आयकूंक ना. आयकल्ले जाल्यार आयज हें अशें घडचें नासलें.
ही अंधश्रद्धा जें कितें करता, ते सांगप भोव कठीण. जेन्ना मनीस अंधश्रद्धेच्या जाळांत घुस्पता, तेन्नाच तो त्याच जाग्यार चिड्डलो म्हूण समजुपाचें. ताका कशेंच कळना की आपूण चुकीचो वागता म्हूण.
कांय घरांनी ल्हान, सान गजालीं वयल्यान देवाक साकडें घालतात. “आरे देवा हें कशें जालें? आमच्यांतल्याच कोणे तरी कसली चूक केल्या आसत काय? हो म्हजो भुरगोय बी केन्ना केन्ना सांगता तें आयक ना. ताका सांगलें कोणाक त्रास दिवं नाका. पूण …!!” मागीर देव देव करपाक लागतात. ते खातीर कितले पैसे खर्च जातात ते जावं, अशें तांचें मत. होच फायदो ते भोंदूबाबा घेत आसतात. तांकाय तेच जाय आसता. असले बकरे मेळ्ळे जाल्यार कोणाक नाका जाल्या? ते कितें करतात ते रोकडेंच अंधश्रद्धे वाटेन धावतल्याक एकदा सांगून आमचे काय जावचें ना . जो हातात सापडलां ताका आता बेगीन बायर सरू दिवचें न्हय म्हूण हे भोंदूबाबा आपल्याच देवस्पणांत घुस्पोवन दवरतात.
तो सांगता, तू अशें कर, तू अशें केल्यार अशें जातलें, तुजेर कोणेंतरी करणी केल्या, ते सदांच काय ना काय कारस्थान रचत आसतात. तू ते खातीर म्हजे कडें यो. हांव सांगता तशें कर. हांव कितें सांगता ते नीट लक्षान घे. ते तुका सारकें निवारण जाय पर्यंत करचें पडटलें. खूब दीस लागतले. सांगता तशे केल्यारुच ते वतलें. मात्शी चुक आनीक वाडयतलें.
अनेक कारणा भक्ताच्या तकलेंत काय सेंकदांत येतात. बाबांचें उलोवप बी अशें आसता की ताच्या फुड्यांन बसलेलो सामको भुल्लुसता. अंधश्रद्धेच्या नादाक लागता आनी तातूंन घुस्पत वता. जें धन हांच्या नादाक उध्वस्त करता तेच जर खरें जाय थंय उपयोगा हाडलें जाल्यार? निमणें कितें? आमी ज्या कारणाक लागून कितेंय करतात, तें कारण मात थंयूय उरता. आमकां दिसता, त्या साधवान, बाबान सांगिल्ले प्रमाण करूंक ना जाल्यार दुख्ख वाडत वतलें. हें खूळ. अशे पिशे लोकूच अंधश्रद्धेक बळी पडटात आनी कुड्ड़े जातात. बरो मनीस कितें सांगता तें आयकच नात. अशीं कितलीं तरी उदाहरणां आमीं आमचे आशीकुशी पळयत आसतात. तरीय कांय वेळा जेन्ना खरो शिकलेलो सवरलेलो मनीस अशें करुंक लागता तेन्ना ताका कितें म्हणपाचें ?
अंधश्रद्धेचें खूळ जर मनातल्यांन काडून उडयत, संकश्टाच्या, समस्येच्या मुळा कडेन वचत जाल्यार आमचेंच कल्याण जातलें.
आमचो फुडार विधातो घडयना. ताणें फक्त तुका त्या जोडप्याचें पोटांत जल्म दिला. तुजें निमणें पान आपल्या हातांत दवरलां. बाकीं पानां सगलीं तुंच भर रे बाबा, अशें सांगलां. तो खंय सगल्यांचेर लक्ष दित बसतलो? श्रद्धा आसची, देव भक्तीय करची, पूण अंधश्रद्धा न्हय. श्रद्धा बाळगुपाक खूब गजाली आसात. पूण शिकून सवरून अंधश्रद्धा करप ना.
आमच्या सगळ्यांच्या घरांत देवा कूड ही आसताच. त्या देवाक मना पासून पुजात आनी आपली कुळ देवता आसता, तिका भेट दियात. हेंच मनाक शांती दितलें. आपूण बरो ना जालो, तें दुयेंस जालें हे खातीर अंधश्रद्धेक बळी पडप कितलें योग्य? ती आपलीच फटवणूक. आमी फटवतात, हें कळटा, पूण वळना. सारकें न्हय?
श्रद्धा ही आसची, अंधश्रद्धा न्हय …अशे परत परत सांगूनय जे बळी पडटात ते काय आयकून घेवपी आसनात. तांच्या मुखार नाक घासलें तरी काय जावचें ना. ते अंधश्रद्धेन आपलो मनीस मेलो लेगीत जाल्यार ते आपले कितें तरी चुकलां, हेंच मनांन घेवन बसतात. तरी जांकां अश्या मनश्यांक तातूंतल्यान भायर काडचेंशें दिसता तांणी आपलें सांगत रावपाचें, समजवपाचें काम करीत रावपाचें.
सोनाली सु. पेडणेंकार
9823046779
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
