शिकप

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

शाळेंत अ, आ, इ, ई… मागीर 1, 2, 3…. आंकडे शिकतात. जायते नवे विशय मनीस शिकता. कितलेंय शिक्षण घेतले म्हणून पांय जमनीर दवरून मुखार सरता तोच उंचाय गांठपाक शकता.

शिकल्यार खंय मनीस जिवितांत केन्नाच सांडना. गिन्यान ताका सांडपाक दिना. शिकप आसल्यार बरें नांव उरता. शिकून बरी नोकरी मेळटा. जिवीत सुखी उरता. आवय बापूय म्हणटालीं, भुरग्यांनी शिकप खूब म्हत्वाचें. शिकल्यारूच ह्या समाजांतले लोक ‘तुका’ बरो मान आनी रेस्पेद दितात. शिकप नासल्यार मनीस तुजो फायदो घेता. गिन्यानाक लागून लोक मागीर बरो हुशार म्हूण मानतात. शिकप नासल्यार उणेपणान लेखतात.
मनीस जल्मा आयले उपरांत फुडें फुडें आवाज आयकून हांसपाक, खेळपाक शिकतात, मुखार वचून भास उलयता ती आयकून तोंडांतल्यान ल्हव ल्हव उतरां उलोवपाचो प्रयत्न करता. मागीर ल्हव ल्हव उलोवपाक शिकता. उपरांत शाळेंत पांय दवरलो म्हणटकच थंय मनीस शिकपाक सुरवात करता. वाचूंक शिकता. बरोवंक शिकता. दुसर्‍याचे विचार आयकता. आपूण विचार करपाक लागता आनी विचार करून निर्णय घेवपाक शिकतात.
जिवितांत कितें बरें आनी कितें वायट हें मनशाक शिक्षणांतल्यान जाणवता. शिक्षण म्हणल्यार फकत पुस्तकी गिन्यान न्हय तर समाजांत वावुरपा संबंदीचें सगळें गिन्यान मेळोवपा खातीर केल्ली धडपड म्हणल्यार खरें गिन्यान. फुडें थोडें थोडें समाजाचें शिकप करता. तशेंच नातीं जोडप हेंवूय शिक्षणाचो भाग जाता. नवी गजाली कळपाक लागतात. संवसारांतल्या वस्तूंचो वापर कशे पद्दतीन करप हेंवूय कळपाक लागता. देखीक, भुरगीं कशीं आतां टीवी, मोबायल ह्यो वस्तू सट करून स्वता शिकतात.
शाळेंत अ, आ, इ, ई… मागीर 1, 2, 3…. आंकडे शिकतात. जायते नवे विशय मनीस शिकता. कितलेंय शिक्षण घेतले म्हणून पांय जमनीर दवरून मुखार सरता तोच उंचाय गांठपाक शकता.
शाळा ते महाविद्यालय मेरेन शिक्षण पुराय केल्या उपरांत, मागीर मूळ प्रस्न जो येता तो म्हणल्यार काम, धंदो वा नोकरी. सुरवातेक मातशें मातशें मनीस समजून शिकपाचो यत्न करता. मागीर तें काम शिकले उपरांत ताच्या हातांत तें घोळटा. अशें म्हणुया संवय पडपाक लागता. तातूंतल्यान थोडे मनीस नवें कितें हाचो अभ्यास शिकतात. शिकप जाल्या उपरांत मागीर सगळे म्हणटात सोंपलें म्हजें शिकप, आतां सुस्त बसून रावप कारण शिक्षण पुराय जालें, कसलो हुस्को असो विचार कांय मनीस करतात. खरें म्हणल्यार ना, शिकप हांगा मेरेन सोंपना, हें कांय जाण विसरतात. संवसारांत आसा मेरेन मनीस दर एक गजाल शिकत येता. जिविताचें शिकप तें केन्नाच सोंपना. देखून जल्मा येत सावन ते मर मेरेन मनशाचें शिकप चालूच आसता. आनी तातूंतच मनशाचें मनीसपण तिगून उरता.

डॉरीस फारिया
8208579552