भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भुरग्यांचेर दुसऱ्यांचे वागणुकेचो प्रभाव सोंपें रितीन आनी चड प्रमाणांत पडटा. ल्हान आशिल्ल्यान तांकां बरें कितें आनी वायट
कितें हाची समज नासता. आपले घरचे जें कितें सांगतात, तें आयकुपा बगर तांचे कडेन दुसरो पर्याय लेगीत नासता.
ल्हान आसतना भुरग्यांक जशी शिकवण मेळटा, ती तो व्हड जाय मेरेन तांचे सांगाताक दसून उरता, हें घडये बरोवपाक आनी वाचपाक खूब दुख्ख दिसतलें, तरीय हें काळखी सत्य जावन आसा. सध्या वचत थंय घुंवळे वखदां, तंबाखू, गुटखा ह्या सारकिल्ल्या वेसनांचो धुंवर धुक्या वरी पातळ्ळां. ह्या धुवंरातल्यान आमकां मुक्त स्वास घेवपाक मेळत काय? हाची वाट पळयत रावपा बगर आमचे कडेन दुसरो उपाय ना. एक अणभवूच सांगतां, म्हाका आयिल्लो.
दोन दिसां पयलीं सुमार साडे साताच्या अदमासाक सामान हाडपाक घरा लागसार आशिल्ल्या पसऱ्यार गेल्लों. गच्च गर्दी पळोवन मन निरशलें. ते गर्देतल्यान वाट काडीत म्हजी नदर एका माणकुल्या भुरग्याच्या मुखामळार पडली. नकळटां मन कमळा वरी फुल्लें. पूण, खोशयेन फुलिल्ल्या कमळाक बावपाक चड वेळ लागलो ना. ताची पिराय चडांत चड 12 वर्सां आसुये. ताचें मुखामळ पळयत जाल्यार कोणूय आपलें दुख्ख विसरतलो. पूण म्हज्या बाबतींत ताचें उरफाटे घडलें. बोल्सांतल्यान 10 रुपयांची नोट कोडीत त्या भुरग्यान हांसत विचारलें, “xxx बाब, म्हाका एक तंबाकू आनी चुनो दिता?”.
हें आयकना फुडें कोणें तरी म्हज्या काळजाक फातर मारून एका खिणांत तोडून उडयिल्लें वरी दिसलें. तकलेंत विचारांचो घुस्पागोंदळ सुरू जालो. इतले ल्हान पिरायेचेर हाका हाची कसली जाणीव काय? कोण काय हाचे पालक? कसली देख दिता ते आपल्या भुरग्याक. गच्च गर्देंत, इतल्या लोकां मुखार ताका सरळ त्या पसरकारा लागीं ती वस्तू मागपाचें धाडस कशें जालें काय? साबार प्रस्नांचो दोंगर म्हजेर कोसळ्ळो. पूण, त्या तंबाकू मागपी भुरग्याच्या मुखा मळार म्हाका कसलीच खंत जाणवनासली. ताका ताच्या घरच्यांनी ‘फकत सांगलां तें वचून हाड’ असो धेंगसो वा भंय घाला काय? की तो स्वता खातीर तें मागतालो?
हांव हे सगळे स्थितींतल्यान भायर सरता म्हणसर गर्दी कमी जायत आयिल्ली. “अारे पात्रांव कितें जाय आसलें तुका?” पसरकाराचो उलो आयकून हांव साबुद्दीर आयलो. हेवटेन तेवटेन नदर भोंवडायत हांवें त्या भुरग्याचो सोद घेतलो. जाल्यार ताणें थंयच्यान केन्ना पळ काडलो कळ्ळोच ना. ह्या अमक्या वेळार जे कितें घडले ताचो विचार हांवे म्हज्या सपनांत लेगीत करूंक नासलो. म्हाका त्या भुरग्या कडे उलोवपाचें आसलें.
आयची पिळगी, आयचो पालक, आयचो समाज ह्या विचित्र बंदखणीत केन्ना आनी कसो सापडलो काय? टिव्ही, दिसाळ्यांचेर कितल्याश्याच फावटी धुम्रपान, तंबाकूचो वापर करूं नाकात अशें सांगपी जायराती दर दिसा येतात. सोशल मिडियाचेर पसून तंबाकूचे वायट परिणाम दाखोवपी व्हिडियो पळोवपाक मेळटात. हे आयकून आनी पळोवन पसून वायटाचो सांगात सोडून उजू मार्गाचेर वचपाक कोण कित्याक तयार जायना काय, हो प्रस्न म्हाकाच न्हय तर तुमकाय पडपाक जाय.
आयचे पिळगेक दिल्ली शिकवण फुडले पिळगे मेरेन चालंत उरतली, हे खातीर आमी तांकां नेमकी कसली शिकवण दिवची हें पुराय तरेन आमचेरुच अवलंबून आसा. पालकांनी भुरग्यांचेर लक्ष दवरूंक जाय. तांचे इश्ट कोण, ते केन्ना घरा भायर वतात, केन्ना घरांत येतात, तांचें वागप, ते वेसनाचे भकीक पडल्यात काय, हाचे कडेन लक्ष दवरल्यार बऱ्योच गजाली कळटल्यो. तीं चुकतात जाल्यार तांकां सुदारपाक मेळटलीं. फक्त पालकूच न्हय, तर शाळेंतले शिक्षक आनी समाजानूय तांचेर नदर दवरपाक जाय. ‘आमकां कित्याक पडलां?’ हो दिश्टीकोन आमचे फुडाराचे पिळगेची वाट लायतलोच, पूण आमच्या गांवाक, तालुक्याक, राज्याक आनी देशाक तो मारक थारतलो, हें आमी केन्नाच विसरूंक फावना.
विष्णू नार्वेकार
7709868431
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
