वस्त्र, गरज आनी सोबितकाय

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आजकाल मात एक वेगळें चित्र दिसपाक लागलां. मनीस सौंदर्याच्या नांवां खाला सामके कमी कपडे, तिरांटे, पिंजकारे, बुराक जाल्ले अशे कपडे वापरूंक लागल्यात. हातूंत तांकां कसलें सौंदर्य दिसता खबर ना.

आदिमानव जेन्ना सामको अज्ञानी आशिल्लो, कच्चे मांस आनी कच्चो झाड- पालो खातालो, तेन्ना तो सामको
उक्तो म्हळ्यार नागडो आसतालो. ताका आंग धांपूक जाय हें खबर नाशिल्लें. ताका शीं खातालें. पावस लागतालो. वारो बादतालो. पूण, तो मात्सो हे बाबतींत अज्ञानी आशिल्लो. मांस खातालो तें कच्चें. रानां पेटून तातूंत आपशींच भाजिल्लें मांस ताणें जेन्ना खालें, तेन्ना तें रूचीक लागता हें ताका कळ्ळें. मागीर उज्याचो उपेग, ताची धग ताका कळ्ळी.
गरज ही सोदाची आवय वा जननी म्हणटात. त्या प्रमाण ताणें चकमक वापरून उजो पेटयलो. म्हणल्यार फांतराचेर फांतर वा लाकडाचेर लाकूड घासून. मागीर तो शिकार कशी करची? हाचो सोद घेवपाक लागलो. बियां पसून उत्पन्न घेवपाक लागलो. फांतर, बडी हाचो उपेग ताका कळ्ळो. मागीर टोंक कशें तोंपता हें ताका कळ्ळें. धारदार शस्त्र ताणें तयार केलें.
प्राण्यांच्या आंगार ल्हंव आसता. ताका लागून ते कशे गोमटे दिसतात. शिवाय शीं, पावस तांकां कसो बादना, हें ताका कळ्ळें. आंगा वेलो पावस ते आंग शिर शिरावन उदक पयस करतात, हेंय समजलें. तांची कात ते आपल्या आंगार पांगरूंक शिकले.
हळू हळू शियां पसून संरक्षण जाता हें तांकां कळ्ळें. व्हड व्हड पानां पोंदा पावसांत भिजना हे तांकां जाणवलें आनी तीं न्हेसल्यार आपूण चड बरो दिसता हें उदकांतल्या आपल्या पडबिंबा वेल्यान तांकां कळ्ळें…. आनी अशे तरेन कापसाचो सोद लागलो. तांणी कापसाचें सूत करून कापड केलें.
ताणीं आसोराक रावपाक वाघ शिंवाच्यो घोली सोदल्यो. उदकाळ जागे सोदून बडयो, खुंटे, पानाचो उपेग करून खोंपट्यो, घरां बांदलीं. आवाजाचो उपेग ऊलो करपाक केलो. सांकेतिक उतरां करूक लागले. सांगातान रावपाक लागले. भाजिल्लें मांस वा भाजीपालो चविष्ट रूचीक लागता हें लक्षांत घेतलें. एक- एक सुदारणा जायत गेली. कातड्या वेल्यान तांकां कपड्यांचो सोद लागलो; आनी सौंदर्याची जाणीव जाली.
आतां फुडें फुडें तांकां एक- एक कळत गेलें. तरी पयलीं वण्टी वेली चित्रलिपी, मागीर ताडपत्र लिपी, अशेतरेन सुधारणा जायत गेली. मुख्य म्हळ्यार कपड्यांचो सोध त्या काळार चड गरजेचो थारलो.
कापड तरी कितले भशेन बदलत गेलें, हें पळोवपा सारकें. कापसाचें, ल्हवेंचें, (कांबळ), वूलन, कातींचें, काथ्याचें, सडाचें, रेशमाचें, तरातरांच्या झाडांच्या तंतूंचें. अशें विवीध तरांचें कापड जायत गेलें. ताचीं कांय इंग्लीश नावां अशीं. रेयोन, नायलन, पारलन, ताफेट, सॅटीन, व्हेलवेट, सास्कीन, गाबार्डीन, लिनन, पोपलीन अशीं जायतीं नांवां आसात. राजे लोक तर चडशे वेलवेट वापरताले.
औरंगजेबाच्या दरबारांत एका विदेशी वेपाऱ्यान खंय एक इतलें तलम वस्त्र हाडिल्लें की ते आंब्याचे कोयेंत धरतालें आनी सात फावटी आंगार गुठलावनूय बी मूळ आंग दिसताले, अशें वाचलां. अशे कारागीर आसतूय बी. धातू पसूनय कपडे जावपाक लागले. चिलखत हें नांव आयकलां आसतलें. ‘क्लिओपात्रा’ भांगराचे कपडे घालताली खंय.
आतां तर भांगरा जरीचें, हिरे, माणकां बसयिल्ले कपडे गिरेस्त मुद्दाम करून घेतात. आनीक कृत्रिम खड्यांचे, जरीचे कपडे सर्रास वापरतात. पूण मूळ कपड्याचो उपेग म्हळ्यार आंग धांपप. आपलें सौंदर्य खुलोवप. आतां तर त्या- त्या पार्टीक अशे अशे तरेचे कपडे घालून येवचें, अशे मुद्दाम सांगतात.
त्या- त्या कपड्यांनी तसो तसो प्रभाव पडता हें खरें.
आमचे सारके पांढरपेशे लोक त्या- त्या सुवाळ्यांक बायलां केन्ना णववारी कास मारून, तर केन्ना सलवारी, केन्ना चुडीदार, केन्ना पॅन्ट- शर्ट, फ्राॅक अशे कपडे घालतात. तर दादले, पॅन्ट- शर्ट, शेरवानी, सूट, हाफ पॅन्ट, पुडवें, पितांबर, वालो अशे कपडे वापरतात. पेंवपाक वतना तर स्वीमिंग सूट घालचोच पडटा. नातर स्वीमिंग पुलांत देंवपाक मेळच ना.
आजकाल मात एक वेगळें चित्र दिसपाक लागलां. मनीस सौंदर्याच्या नांवां खाला सामके कमी कपडे, तिरांटे, पिंजकारे, बुराक जाल्ले अशे कपडे वापरूंक लागल्यात. हातूंत तांकां कसलें सौंदर्य दिसता खबर ना. पूण, तांचे सैमिक सौंदर्य, मात स्पश्ट उक्तें पडिल्लें दिसता.

सौ. तेजश्री गो. प्रभुगांवकार
9822139309