रुपडीं तरातरांचीं…..

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

खूपदां मनीस खुमण्यार एक प्रकारचो मुखवटो चडयतात आनी आपलें वास्तविक सुख, दुख्खाचे भाव लिपयतात. जशें, सर्तींत हारिल्ल्यांक अपेसाचें दुख्ख आसता; तरी प्रतिस्पर्ध्या कडेन हात मिळवणी करून ताका हांसत्या तोंडान, अभिनंदन करचेंच पडटा.

मनशाच्या खुमण्या वेल्यान ताच्या मनाचो थाव घेवप,म्हाकठीण काम आसता. एक वाॅटसेप क्लिप पळयिल्लो.
तातूंन सकाळीं दारांत दूद घालूंक येता त्या दुदकाराक अपूर्बायेन ती दूद घेवपी, सदचे वळखीची एक बायल मनीस विचारता, “आरे, अंदूं तुका तीस जातलीं न्ही रे? तूं लग्न कित्याक जायना? सगळ्यांगेर तूं दूद घालता. तुका एकय चली पसंत पडना?”
तेन्ना तो म्हणता; “मॅडम, तेंच तर घडटा. मोठ्या मोठ्या नटयांगेर दूद हांव घालतां. तांगेरच्यो कामवाल्यो बी दिसभर मॅकअप (खुमणें रंगून) करून रावतात. पूण, सकाळीं दूद घेवपाक येतात तेन्ना ते मॅकअपा बगरचें खुमणें पळोवपाक कशेंच जायना. ताका लागून मुळावें सौंदर्य बी तांचे वाट लागून वता. म्हणून म्हजे मनच धजावना लग्न जावपाक. खुमणें रंगून रूपडें करतलीं; आणि मागीर ‘बुजगावणे ‘ कशें रूप सकाळीं सकाळीं पळोवचें पडटले. म्हाका लग्नच नाका.”

तशें सामान्यपणान मात्सो केल्लो शृंगार, रूप खुलयता. पूण, नाटकांत थापतात तसो रंग खुमण्यार थापल्यार तें रूपडें पुतनेचें कट्टे चडयिल्ले वरीं दिसता. हें जरी खरें आसलें, तरी खूपदां मनीस खुमण्यार म्हळ्यार आपल्या तोंडार आसा ते परिस्थिती परस वेगळो भाव दाखयतात. चेऱ्याचेर एक प्रकारचो मुखवटो चडयतात आनी आपलें वास्तविक सुख, दुख्खाचे भाव लिपयतात. जशें, सर्तींत हारिल्ल्यांक अपेसाचें दुख्ख आसता; तरी प्रतिस्पर्ध्या कडेन हात मिळवणी करून ताका हांसत्या तोंडान, अभिनंदन करचेंच पडटा.
बापाय कडेन घडये भुरग्याची भरमसाठ फी भरूंक पयशे आसनात. ते कोणा कडच्यानय उश्णे घेवन तो ती फी भरता. पूण, हें त्या भुरग्यांकय कळना आनी’ फी’ घेतल्याकय कळना. आवय तर आपल्या त्रासाचो, कष्टांचो, दुख्खाचो भुरग्यांक पत्तोच लागूंक दिना. ल्हानपणांत आंगणांत निसरून पडटालीं. कुलो बरोच सणावतालो. पूण, दुसरीं हांव पडलें ते पळोवन म्हाका हांसतलीं, हे खातीर “म्हाका कांय दुखलेंच ना. हें तें काय न्हीं. म्हाका लागलेंच ना.” अशें आमी दाखयतालीं.
म्हजो धाकलो भाव निकतोच काॅलेजींत वचूक लागिल्लो. तांचे गॅदरींग आशिल्ले. थंय इंग्लीश पदांच्यो ‘रॅकोर्डस’ लायिल्ल्यो. तें ‘ढॅण ढॅण’ म्युझीक आनी हो बाबडो मुकेश, रफी, लता, आशा आनी नाट्य संगीत आयकुपी. खूप भुरगीं खंय त्या इंग्लीश म्युझिकाचेर ताल धरून हात सकल वयर करून नाचयतालीं. हो बाबडो कितें करतलो! पूण, “हो कितें? गांवठी मरे,” अशे फ्रॅण्ड म्हणटले म्हणून होवूय बी बेठोच ताल धरूंक लागलो खंय. आपणांक तीं उतरांय कळनाशिल्लीं, तांचो अर्थय कळनाशिल्लो अशें ताणे मागीर सांगिल्ले. हें ताणें चडयिल्लें वेगळें रूपडें न्ही? तें आमचे बाबतींतय खूपदां घडटा. एखादे सभेक आमी वतात. खरें तर कोंकणीतल्यान थंयच्या वक्त्यान उलयल्यार आमकां सामान्यांक कळटा. पण वक्तो महनीय आसता. खूपदां ‘हाय फाय ‘इग्लीशीन तो भाशण करता आनी तें आमच्या माथ्या वेल्यान वता. पूण म्हाका तें कळूंक ना म्हणप म्हळ्यार लज न्ही? म्हूण मागीर हांवय सगळ्यां बरोबर ताळयो मारतां. सुशिक्षितपणाचो उसनो आव दाखोवपाक, तें रूपडें चडोवचेंच पडटा. आमकां बायलांक तर ल्हानपणा पसून मरसर हीं रूपडीं चडोवचींच पडटात. मनाचेर धांपणें धाकून आज्ञाकारी जावचें पडटा. तरूणपणांत एकटें आसा अशें पळोवन शिळोणी घालपी चल्यां मुखार काळीज घपघपता आसूनय हांव “ना भिना. “अशें दाखोवचें पडटालें.
आवय बापूय प्रसंगार रीण काडून लग्न करून दितात, पूण, आमीय कांय कमी नात. हें दाखोवपाचें रूपडें तांकां चडोवचेंच पडटा. आंकवारपणांत आवयगेर काम चुकोवपी चलयेक, घोवागेर मात “बरेंऽऽ चली” म्हूण घेवपाक वावुरचें पडटा. ना तर कुळार वैर काडपाचो भंय आसता.
जांवय आयलो कीं बरी सरबराय करची पडटा. नातर ताची आवय ताका विचारची ना? कमी पडत तर, मागीर उणेपण न्ही? खरी तांक ना. पूण त्या- त्या परबांक त्यो – त्यो वस्तू ताका दिवच्योच पडटात. तशेंच धुवेगेर धाडच्योच पडटात. आमचें मोठेपण चार चौगांत दाखोवपाक सुनेक ‘पागण ‘ घालचेंच पडटा.
मजा म्हळ्यार चली तेंच. तेंच व्हंकल जाता, घरकान्न जाता, कोणाची सून जाता. कोणाची आवय जाता. कोणांची मांय जाता तर कोणाची आजी जाता. अशी तरेतरेचीं रूपडीं प्रत्येक जाण प्रसंगानुरूप घालता. कोण ऑफिसर, कोण दोतोर, कोण कारकून. तर कोण प्यून. कोण इंजिनियर. तर कोण शिक्षक. प्रत्येक क्षेत्रात हें दिसता. मागीर तें राजकारण आसूं ना तर व्यक्तिगत नीज जीण आसूं. नाना तरेचीं हीं संवगां तें तें रूपडें चडोवन वावरत आसतात. त्या त्या जाग्यार तें – तें साबाळपाचो यत्न करतात. घरा कडेन मात सामकें वेगळें रूप आसता. म्हणणीच आसा न्ही, येदो व्हडलो धेंपो।बायलेक सोंपो।। तशेंच आसता. तें रूपडें चडयतात म्हूण समाजाची संतुळा तिगून उरता, हें तितलेंच खरें.

सौ. तेजश्री प्रभुगांवकार
98221 39309