भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आदि-पर्व १७
भीम आनी बकासूर
(कोणाक तरी चिड्डून- बुड्डून उडयल्या खेरीज ती खाज वच्ची नाशिल्ली. तो व्हड उमेदीन गाड्यार बसून रेड्याक आमडीत गांवाचे शिमे वटेन गेलो…. आतां फुडें…)
वाटेंत भीमाच्यान रावूं नज जालें. चमचमीत रांदिल्या अन्नाचो वास भीमाक चाळोवंक लागलो. वारणावत सोडल्या उपरांत आता मेरेन ताका पोटभर जेवूंक मेळूंक नाशिल्ले. ताणें गाड्या वयलो एक तोप आपले कुशीक ओडून घेतलो आनी तांतूतले अन्न खावपाक सुरवात केली. शिमेर पाव मेरेन भीमान बकासूराक धाडिल्ले अर्दे अन्न खांवन उडयलें. खूब दिसांनी ताका अशें रूचीक खावपाक मेळिल्लें. नगरीचे शिमे भायर पावतकच ताणें गाडो उबो केलो, गाड्या वयले अन्न आशिल्ले तोप सकयल देंवयले आनी एका झाडा पोंदा बसून तोपांतल्या अन्नाचेर ताव मारपाक लागलो.
इतल्यांत बकासूर थंय पावलो. ताणें पळयलें जाल्यार कांय रिकामे तोप गाड्यार आशिल्ले आनी उरिल्ल्या तोपांतलें अन्न भीम फस्त करूंक लागिल्लो. ताका भयंकर राग आयलो. आतां मेरेन ताका असलो अणभव येवंक नाशिल्लो. ताणें भीमाक जेवतालो थंयच्यान ओडून काडलो आनी ताचेर मोट्या- मोठ्यान धुमके घालपाक सुरवात केली. आपणांक अर्ध्या जेवणा वयलो उठयलो म्हणून भीमाक सामकी तिडक मारली. खूब दीस जाल्ले ताका कोणा आड हात चलोवंक मेळूक नाशिल्ले. ताणें मागीर आनीक फाटीं फुडें पळयला? बकासूराक बडय- बडय बडयलो आनी निमाणी आपल्या दोनूय हातांनी वयर उखल्लो आनी जमनीर आपटलो. बकासूराचो आक्ताक जीव गेलो.
भीमान भागीर आपले हात फाफुडले आनी परत जेवपाक बसलो. उरिल्ले अन्न ताणें सोंपयलें आनी रिकामी जाल्लें तोप गाड्यार उडयले. बकासूराचे प्रेत शिमे वयल्या रस्त्यार सगल्यांक दिसता तशें आडवें दवरलें, गाड्यार बसलो आनी व्हडले खोशयेन शिळोण्यो घालीत ब्राह्मणाच्या घरा कडेन आयलो. खूब दिसांनी ताका मना सारके जेवपाक मेळिल्लें आनी ताचे कुडीचीय रग बकासूराक मारिल्ल्यान जिरिल्ली.
गाडो आनी रिकामे तोप घेवन भीमाक परतो आयला तें पळोवन ब्राह्मणाच्या घरच्यांक खूब अजाप जालें. कितें जालें अशें ब्राह्मणान विचारतकच भीमान ताका सांगलें, “हांव पावचे पयलीच त्या बकासूराक कोणतरी मारून उडयलो आनी ताचें मडे रस्त्यार पातळून दवरिल्लें. म्हाका खूब भूक लागली म्हणून तुमी धाडिल्लें सगलें अन्न हांवें खावन उडयलें आनी मागीर परत आयलों. ” भीम बकासूराक मारून परत आयला हे कुंतीक रोखडेच कळ्ळें. पूण तिणें तें ब्राह्मणांक सांगूक ना. बकासूर मेल्ल्यान एकचक्रा नगरीतले सगळे लोक खोशी जाले. देवूच तांकां बकासूराच्या त्रासांतल्यान सोडवपाक आयलो अशें ते उलोवपाक लागले. बकासूराक कोणेतरी मारलो ही गजाल हळूहळू सगल्या राज्यांनी पाताळली. बकासूराक मारपी इतलो बळिश्ट मनीस कोण आसतलो काय असो प्रस्न हेरां भशेन कौरवांकुय पडलो.
बकासूराक मारपी घडये भीम आसुंये काय हो दुबाव दुर्योधनाक आयलो जाल्यार तो आपले गुप्तहेर पांडव जीवे आसात काय कितें हें सोदून काडपाक एकचक्रा नगरींत धाडटलो आनी खरी गजाल ताका कळ्ळी जाल्यार तो तांका मारपाचो परत यत्न करतलो, असो भंय पांडवांक दिसलो. ते खातीर बकासूराक मारले उपरांत दोन-चार दिसांनीच पांडवांनी एकचक्रा नगरी सोडली आनी ते फुडले वाटेक लागले.
वाट चलता चलता तांका कांय ब्राह्मण मेळ्ळे. ते पांचाल नगरीत वताले. पांचालाचो राजा द्रुपद हाणें आपली चली द्रौपदी हिचें स्वयंवर करपाचें थारायल्लें. धोणुर्विद्येतली कुशळतायेची परिक्षा घेवपी कठीण पण स्वयंवरांत द्रुपदान दवरिल्लो. द्रौपदी खूब सुंदर आनी सोबीत आशिल्ल्यान सगल्या राज्यांचे राजा आनी राजकुंवर स्वयंवर मंडपात हाजीर आसतले. तांका आनी द्रौपदीक पळोवपाची ती एक संद आसतली, आनी लग्ना वक्तार जेवण आनी दक्षणेचो लाव जातलो, हें सगलें त्या ब्राह्मणांनी पांडवांक सांगलें. पांडवांचो भेस पळोवन ते ब्राह्मण असोच तांचो समज जाल्लो. म्हणून तांणी पांडवाकय बी तांचे वांगडा पांचाल नगरीक येयात, अशें सांगलें.
ब्राह्मणांनी सांगिल्ले तें आयकना फुडें अर्जुनांतलो धोणुर्विर जागो जालो. ताका स्वयंवराक हाजीर राजपाची खर इत्सा जाली. ताणें ते खातीर आपल्या हेर भावांक राजी केले. पांडव मागीर आपले आवय- सयत त्या ब्राह्मणा वांगडा पांचाल नगरीचे दिकेन वाट चलूंक लागले. (फुडें चलता)
अनील नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
