मळब

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आयज सकाळच्यान पावस एक सारको पडटालो. आतां अचानक पावस बंद जालो आनी धवोफुल्ल वताचो उजवाड मळबांतल्यां काळ्या कुपां मदल्यान भायर सरुंक लागलो. काळीं धवीं कुपां वाऱ्याच्या नेटान हळूहळू फुडें वतालीं. मळब पळयतना मळबाक पळयत रावनशें दिसतालें. मळब सुंदर धव्यां काळ्यां कुपाचीं माळ घालून मुरगट्टाशें दिसताले. कितलींशींच कुपां सकल धरतरेक मेळपाक आकुळ पिकुळ जावन सकल देवताशीं दिसतालीं. 

मळबान एकुच पक्षी आपली पांखा पसरावन भोवतालो. गोल गोल व्हडलो फेरो मारत एकटोच त्या मळबाचीं सोबीतकाय नियाळटालो. मात्शीं पाखां हालयतालों आनी परत ती पसरावन एकसारखो पयस पयस व्हडल्या गोलाकारान भोंवत भोंवत मळबांतलें सुख भोगतालो. एकटोच पक्षी तो आनीक कोणूच नासले थंय. सैमाची सोबितकाय दोळेभर पळोवक आनी भोगूंक ताणें कोणाक आफयलेना. 

कोणाच्या सांगाताची अपेक्षा केलीना. आपल्या पाखांच्या बळार तो वयर वयर गेलो आनी अख्खे मळब भोवत मनाक तृप्त केले. तो मूक भाषेन जगाक सांगतालो ” पळयात… पळयात म्हाका हांव कोणाची वाट पळयना. म्हज्या पाखांनी बळगे आसा उडपाचें. वयर वयर कुपांक हात लावपाचें. धर्तरेची सोबीतकाय नियाळपाची. हांव कोणाची वाट पळोवक बसना हांव एकटोच पूरो म्हज्या खातीर.”

शोभा फुलकार