भांगरभूंय | प्रतिनिधी
जल्म आनी मरण हें जिणेचे एक सत्य आनी ताका आमी, तुमी, कोणूच न्हयकारपाक शकनात. जल्माक आयिल्ल्या प्रत्येक मनश्याक वा जिवे वस्तूंक मरण हें आसताच. तो मागीर बारीक जीव, कीटक, प्राणी, सुकणें जांव वा व्हडांतलो व्हडलो गिरेस्त मनीस. पयशेकार ताच्या पयश्यांनी आपलीं दुयेसां बरीं करपाक शकता, पूण मरण टाळपाक शकना. जेन्ना भुरगें जल्माक येता तेन्ना आमी ताका बाय, बाबू, शाणू अश्या साबार लाडाच्या नांवान पाचारतात, फुसलायतात. उपरांत ताचो बारसो करून ताका एक नांव दवरतात आनी त्याच नांवान ताची वळख घडटा.
हो भुरगो व्हडलो जातकच दोतोर, शिक्षक, गायक, ना जाल्यार समाजातलो एक सामान्य नागरीक तरी जाता. तशेंच मोनजातीचें. एकाद्रे माजर वा सुणे पोसपाक घरांत हाडटात आनी ताकाय एक नांव दवरतात. पिल्लू, कुतू, बिल्लू..अशीं नांवां. ताका त्या नांवान उलो मारतकच तीं धावत येतात. तांचेय आमी खूब लाड करतात, आपल्या भुरग्यां वरी तांकां सांबाळटात, तांची कुयदाद घेतात आनी जेन्ना तो मनीस वा ती मोनजात मरता तेन्ना तांच्या लागींच्या मनशांक खूब खंत, दुख्ख जाता.
कांय जाण मेकळेपणान आपल्यो भावना, त्रास उक्तायतात जाल्यार कांय जाण आपलें दुख्ख तशेंच दाबून दवरतात. कांय जाण मेल्ल्या मुखार बसून होवयो गावपाक लागतात, ‘बाबा तूं काय बरो आसलो रे, अशें कितें म्हणून जालें रे तुका?’ जाल्यार कांय जाण बेश्टींच आपणाक ताच्या मरणाचें दुख्ख जालां हें दाखोवपाक दोळ्यांतल्यान अडेचीं दुकां भरतात, आतां ताका खरेंच दुख्ख जाता कांय ना तेंवूय सांगप कठीण. मागीर लोकांच्यो खबरी, ‘आगे कितें जालें ताका? कालूच म्हजे कडेन उलयला मगे तो, बायलेची आनी भुरग्यांची आतां सामकीच धांदळ मगे, आतां कशी म्हणून ती एकली बायल भुरग्यांचो सांबाळ करतली? तसो बरो आसलो गे तो बाबडो, मात सोरो पिवन बायलेक खूब मारतालो, पूण इतले ल्हान पिरायेचेर ताका मरण फावनासलें गे…..’ अशें लोकांचे आगळे वेगळे प्रश्न आनी जापोय तांचेच कडेन आसताल्यो आनी ह्यो
गजालीय बीन खंय मरणां मुखार कोण त्या सायडीन आपल्या नशिबाक रडटा जाल्यार कोण तांचे कशें जातलें ह्या विचारांत गुंग आसतात.
पळोवंक गेल्यार जेन्ना एकलो मनीस वा जाणटो मनीस हांतरूणाचेर पडटा तेन्ना तो बाबडो आपणाक
मरण केन्ना येतलें हाची वाट पळयता. (अर्थांत सगलेच न्हय. थोडे बेगीन बरो कर म्हाका अशें मागतात.) देवा कडेन आपल्या मरणाचीं आर्गा घालतात ‘देवा म्हाका कितें खावपाक दवरलां रे? बेगीन मरण धाड म्हाका.
आनीक हे त्रास म्हज्यान सोंसपाक जायनात’. प्रत्येक मनीस जेन्ना आपणाक कसलो त्रास जाता तेन्ना आपूण मेल्यार तरी सुट्टा आसलों, असो सूर नकळटां तांच्या तोडांतल्यान येता.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
