भुरग्यां मदीं आळशीपण रुजलां

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

आवय- बापुय अभ्यास कर सांगता म्हूण एका 10 वर्सांच्या भुरग्यांन पळून वचपाचो यत्न केलो. वाचतकुच मनांक वायट दिसलें. ह्या विशयाचेर 15 दिसां पयलीं बरोवचें, अशें मनांत आयिल्लें. पूण, आयज नाका फाल्यां अशें करुन उरलें.
हालींच दोन ते तीन वर्सांनी शाळेंत गेल्या भुरग्यांचेर कसो परिणाम जाला, तें हांवें म्हज्या म्हऱ्यांत येवपी काय भुरग्यां मदीं पळयलें. खरेंच मनांत येताले की अशेंच जातलें तर दुसरें मन सांगतालें, ना ऑनलायन मात्से कितें शिकल्यात ताचेर शिकतले. जसे मनांन आयलें तातूंतलें वायट कितें तें घडचें न्हय अशें दिसतालें. पूण थोड्या दिसांनी हावें अणभवल्या प्रमाण भुरगीं शिकप कशें हेंच विसरल्यांत, हें म्हज्या लक्षात आयलें. शिकप हे विशी तांचें मत वेगळेंय दिसलें. तेन्ना घरान बसून शिकप आनी स्कूलांन वचून शिकपा मदलो अणभव जाणवलो. तांची वाचना वांगडाच बरोवपूय बी आळसायेचें जालां हेंवूय लक्षात आयलें.
खरेंच आतां ह्या भुरग्यांक परत जाग्यार येवंक पांच ते स म्हयने, वा वर्स पसून लागूं येता, अशें दिसलें. कांय भुरगीं वाज आयिल्ले वरी शिकूंक जाय म्हूण शिकतात, अशें दिसलें. आळस, आळस, आळस. तांकां अभ्यास करप म्हळ्यार एक उतरांनी भरिल्लें वजें तकलेर घेता अशें दिसता, हेंय जाणवलें. एक भुरगो असो… ताचे कडेन उलयतना सहज म्हळ्ळें कितें केलें कोरोना वेळार? तर तो म्हणूंक लागलो, ‘च्ये.. कितलो बेजार आयलो. केन्ना स्कूल सुरु जाता अशें जाल्लें.’ मागीर परत तोच म्हणूक लागलो, ‘आतां सक्काळीं उठचें पडटा. कोरोना सुटयेंत बरी न्हिद जाताली. आता परत शिकपाक खूब वेळ बसचें पडटा. तें सामकें नाका दिसता.’
एक भुरगो असो आशिल्लो की पयलीं ताका कितेंय सांग तो हांगा थंय पळय नासताना पटापट अभ्यास करतालो आनी म्हजे कडल्यांन ताची अपुरबाय जाताली. ती अपुर्बाय ताका आनीकूय खोशयेन अभ्यास करपाक मजत करताली. ना अशें तो केन्ना म्हणी नासल्लो. पूण तोच भुरगो दोन वर्सांनी अभ्यासा बाबतीत खुबूच आळशी जाला, अशें म्हाका दिसलें. ताका एक- दोन ओळींची जाप पाठांतर करुंक लेगीत जायना, अशें दिसलें. ताका विचारलें, फकत दोन ओळी तर आसात.’ तो वाचचे पयलीं ती जाप खूब व्हड अशें सांगूंक लागलो. जो भुरगो बरोवंक लेगीत धांवतालो आनी काय मिनिटां वा सेंकदान स्पेल्लींग सांगतालो, तो तें पुराय विसरला अशें दिसलें. ताका एका परस चड ओळींची जाप पाठांतर करप म्हळ्यार बेजार येता. कांय भुरगें जांचें मूळ शिकप दुसरी, तिसरी आनी चवथी मेरेन जाताले ते ऑनलायन पद्दतीन जालें ना, अशें दिसले. एक भुरगो खूब यत्न करता, पूण तकल्यांन वचना म्हणूंक लागलो.
हाचो अर्थ तांची ती बसून अभ्यास करपाची सवय पयलीं आशिल्ली ती या दोन- तीन वर्सांच्या काळांत सदचे भशेंन जालीं ना आनी आतां जाग्यार बसपाक वेळ लागतलो अशेंच दिसता.
कांय भुरगे हाताची हालचाल, गती (बरोवपाची) कमी प्रमाणात करतात हेंवूय दिसलें. एक भुरगो जाका दुसरे यत्तेंत आसतना हांवें मायभास उपेग करुन (फ़ोनेटिक साउंड) घेवन शिकयलें तें तो मतींन घेवन आसा, पूण वाचन करतना, इंग्लीशूय वाचतना थोडो आडखळटा, अशें दिसलें. विचारल्यार सांगता, ‘पयलीं करतालो. दोन वर्सा पुस्तक वाचूंक ना आनी ऑनलायन जापो घरातलो व्हड मनीस दाखयतालो.’
तेन्ना वाचतालो ते विसरलो. ताका आतां पांचवेंत पावला तरी वाचन येना… तो भिता.. म्हणटा म्हाका वाचूंक शिकयलें कारणान खूब वेळ लागता. चार- पाच वेळा वाचून दाखयले की तो पटपट करुन करता. पूण परत बरयता तेन्ना हात बेगीन बेगीन चलना. मोबायलार चलता तर? हय म्हणटा. भुरग्यांक चड उलोवन सांगत जाल्यार ते मानसिकता बदलत म्हणून भिरांत दिसता. वाचन करुन जापो सोद तेंवूय जमना. कांय भुरग्यांक प्रत्येक शब्द सांगचो पडटा…!
कितेंय आसूं, पूण तांका थीर जावंक वेळ लागतलो हें तितलेंच खरें. घरा पालकांनी, शिकवण दितल्यांनी, शिक्षकांनी तांकां, खास करून चवथे, पांचवे, सव्वेंत गेल्ल्या भुरग्यांक समजून घेवप गरजेचें आसा. थोडे दीस तरी ताण कमी प्रमाणात आसचो, अशें म्हजें मतींत परत परत येता. चड फाटल्यान लागिल्ल्यान तीं ल्हान भुरगीं कितेंय करीत म्हूण भंय. तांची शिकपा विशींची भिरांत ही पयस दवरप गरजेचें. चड करुंन पालकांनी सर्त करची न्हय आनी अभ्यास- अभ्यास म्हणून खुबूच फाटीक लागचे परस समजावन सांगप गरजेचें.

सोनाली सु. पेडणेंकार
9923046779