भुरग्यां मदली वाडटी असंवेदनशीलताय  ! कोण जापसालदार  ?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कंवळे पिरायेचेरच अश्या घडणुकांक लागून कितल्याश्याच निश्पापांचो बळी गेला. फुडाराक अशें घडचें न्हय जाल्यार समाजान आपले लागणुकेक पाळो दिवचो पडटलो.

अमेरिकेंतले एके शाळेंत अठरा वर्सांच्या तरनाट्यान अंदाधूंद गोळीबार करून अठरा सान विद्यार्थी आनी चार हेर कर्मचारी अश्या वट्ट बावीस जाणांचो बळी घेतलो. अमेरीके सारख्या अर्थीक नदरेन विकसीत देशांत अश्यो घडणुको अदीं मदीं घडत आसतात. ह्या घडणुकेंतलो आरोपी आनी हे घडणुकेंत जीव गेला त्या भुरग्यांची पिराय मतींत घेतल्यार आंगार काटो उबो तर रावताच वांगडाच संवेदनशील मनश्याक अंतर्मूख जावन विचार करपाक प्रवृत करता.
फाटल्या सप्तकांत आमच्या सुसंस्कृत गोंयांत सव्वीस वर्सां पिरायेच्या एका तरनाट्यान आपल्याच एकोणीस वर्सांच्या इश्टीणीक जिवेशीं मारली. मोगाचें नातें सोंपोवपाचो निर्णय घेतलो देखून त्या तरनाट्यान ते चलयेकच सोंपोवन उडयली. कितलो सादो हिशेब! तूं म्हजेर मोग करना जाल्यार तुका संवसारांत रावपाचो अधिकार ना, अशे तरेची ही विचारसरणी आनी तिका धरून ही विकृती. ही खुनशी वृत्ती ताचे मदीं कशी तयार जाली?
विभक्त कुटूंब पद्धती हें आयच्या भुरग्यांक असंवेदनशील आनी असहनशील करपी महत्वाचें कारण आसा. आदल्या काळार भुरगीं सांगातान व्हड जातालीं. एकामेकांच्यो संवेदना, गरजो, वांगडच्यांचो मान- सन्मान हांचें तांकां भान आसतालें. आयज सरभोवतणीं विभक्त कुटूंबांच चड पळोवंक मेळटात. अश्या घरांनी पालकां कडेन भुरग्यांक दिवपाक वेळ नासता. आवय- बापूय दोगांय नोकरेक वा वेवसायाक वचपी आसत जाल्यार गजाल आनीकय गंभीर! घरांत आवय- बापाय मदले कलह, भुरग्यांक ल्हान पिरायेर तंत्रज्ञानाची जाल्ली चुकीची वळख अश्या साबार गजालींचो परिणाम म्हूण भुरगीं आपलेंच स्वताचें एक विश्व तयार करतात. त्याच विश्वांत रमिल्ल्यान मनान घडट्या पिरायेचेर अश्या भुरग्यांची समाजा कडची नाळ तुट्टा. हाचो परिणाम म्हूण तीं एकमुळीं जातात. उपरांत भोंवतणचे लोक तांकां टाळपाक लागतात. हातूंतल्यान त्या भुरग्यां मदीं समाजा विशींची द्वेशाची भावना तयार जाता. सरभोवतणचे लोक हे आपले दुस्मान कशें ताका दिसपाक लागता. हे मनस्थितींत ताचे कडेन कोणेच उलोवन ताका समजून घेवपाचो यत्न केलो ना जाल्यार मागीर तो खून- मारामारी सारखे तोकाचे निर्णय आपणायता.
जिचेर आपूण मोग करतां तिचोच खून करप? तशें जाल्यार तो मोग कितलो उखलापो आशिल्लो तर! मनश्याची मानसीक वाड ही सदांच संतुलीत जावंक जाय. आयचे तरनाटे साद्या- साद्या अपेसांनी गळसणून वतात आनी ल्हान- सान जैतांनी हुरळून वतात. अपेसांच्या मुखारय जैत आसता हें तांकां कोणे तरी समजावन सांगूंक जाय न्ही! भुरग्याचे आवय- बापूय धरून ताच्या परिवारांतले वांगडी, शेजारी, इश्ट, शिक्षक, समाजीक फुडारी हांची ‘म्हाका कित्याक लागता?’ ही मनोवृत्ती अश्या घडणुकांक पोसवण दिता.
एका काळार शाळांनी मुल्यांधिश्टीत विशयांच्या अध्यापनाचेर चड भर दिल्लो दिश्टी पडटालो. साबार आदर्श व्यक्तिमत्वांच्या चरित्रांची वळख घडोवन ते वरवीं भुरग्यां मदीं तत्वां, मुल्यांची रुजवण करप जातालें. आयज कितल्या शाळांनी हे विशय गंभीरतायेन शिकयतात?
ल्हानपणांत टिवी वेल्या कार्टून चॅनलांनी भुरग्यांची मानसीकता आनी सर्जनशिलताय बिघडटा हें पालकांक कशें समजना? ह्या कार्टून सिरीयलांनी साबार वेळा हिंसक घडणुको दाखयतात. भुरग्यांक तेंच बरें आनी खरें कशें दिसपाक लागता. भुरगे पिरायेचेरच पालक भुरग्यांच्या हातांत मोबायल दितात. सुरवेक पालकांक आपलो भुरगो मोबायल वापरता, ताका मोबायलांतलें खूब कितें कळटा हाची कितली लक्तुबाय! उपरांत एक दीस आपलो भुरगो मोबायलाचो वापर विंगड तरांच्यो विकृती तयार करपी फिल्मां पळोवपाक वा हेर गजाली समजून घेवपाक करता हें पालकांच्या लक्षांत येता तेन्ना कळाव जाल्लो आसता. तो पुरायपणान मोबायलाच्या सुवादीन जाल्लो आसता. अश्या वेळार ताच्या हातांतलो मोबायल काडून घेवप म्हणल्यार उज्यांत तेल घालपा सारखीच परिस्थिती आसता. सवी- सातवी यत्तेच्या भुरग्यांक कितें गरज आसता मोबायलाची? कित्याक गरज आसता तांकां मोबायलाक पासवर्ड घालपाची आनी तो पालकां कडच्यान लिपोवन दवरपाची? मोबायलाचेर ऑनलायन गेमी खेळपाच्या वेसनांतल्यानय अशी खुनशी वृत्ती तयार जाता म्हणपाचें संशोधनांतल्यान दिसून आयलां. अश्या गेमींतल्यान साठ टक्के भुरग्यांक पिस्तोल चलोवपाची उमळशीक तयार जाता म्हणपाचें अमेरिकेचो एक अहवाल सांगता.
अमेरिकेंतल्या घडणुकेंत अठरा भुरग्यांक मरण आयलें. तांची कसलीच चूक नासतना संवसाराची वळख घडचे आदींच तांची जीण सोंपली. कितलो आघात जाल्लो आसतलो तांच्या पालकांचेर. अठरा वर्सांचे पिरायेचेर असो अंदाधूंद फारपेट करून बावीस लोकांचो जीव घेता मेरेन त्या तरनाट्याक कांयच दिसलें ना काय? इतलेंच न्हय तर हो तरनाटो ही कृती करचे आदीं समाज माध्यमाचेर ते संबंदीची पोस्ट घालता. इतल्यो बोथट जाल्यात आयच्या भुरग्यांच्यो संवेदना? इतले निश्टूर जाल्यात आयचे भुरगे? इतलो राग, इतली किळस, दुस्वास, मत्सर, असुया कित्याक तयार जाता भुरग्यां मदीं? कोण ती कळत नकळत भुरग्यां मदीं तयार करता? भुरगेपणांतच तांच्यांत ‘इट का जवाब पत्थर से देंगे’ म्हूण शिकयत धर्मा-धर्मां मदलो दुस्वास कोण तयार करता?
शिकिल्ल्या भारतीयांच्या फातरा काळजाचें आपल्याक दुख्ख जाता अशें महात्मा गांधीजी खंतीन म्हणटाले. आमच्या शिक्षण पद्धतींतल्या मुल्यांधिश्टीत अभ्यासक्रमाक आमी परतून एकदां अग्रक्रम दिवचो पडटलो. शाळांनी पुराय वेळ मनोविश्लेशकांची नियुक्ती करची पडटली. भुरग्यांच्या चालचलणुके कडेन फकत पालकांनीच न्हय तर शिक्षक ह्या म्हत्वाच्या घटका वांगडाच समाजांतल्या जबाबदार लोकांनी बारीकसाणेन लक्ष दवरचें पडटलें.
तरण्या पिरायेचेर केल्ल्या गुन्यावांक लागून जिविताचीं म्हत्वाचीं वर्सां बंदखणींत घालोवचीं पडिल्ल्या भुरग्यांच्यो देखी आमकां गोंयांत लेगीत पळोवंक मेळटात. कंवळे पिरायेचेरच अश्या घडणुकांक लागून कितल्याश्याच निश्पापांचो बळी गेला. फुडाराक अशें घडचें न्हय जाल्यार समाजान आपले लागणुकेक पाळो दिवचो पडटलो.

अनंत अग्नी
9422439903