भांगरभूंय | प्रतिनिधी
फाटल्या दिसांनी आमी पणजेच्यान मडगांव गेल्लीं. वेर्णा पावतकच थंय एक व्हडलो सिग्नल लागता. थंय जशें सिग्नल तांबडे जाता, तशे चार- पांच लोक मोटारीच्या मुखार बारीक- सारीक वस्तू विकपाक धांवून येतात. कांय जाणा मोटारीच्या जनेलाक खटखटावन भिकूय मागतात.
अशेंच दृश्य पणजे दिसपाक लागलां. चर्ची कडेन, हॉटेलांच्या भायर, दर्यादेगांचेर, बाजारा भायर, हे वटेन आनी ते वटेन. फुडें सरुया – त्या दिसा आमी मडगांवां पावलीं. म्हज्या घोवाक स्टेट बँक ऑफ इंडियांत मात्शें काम आशिल्लें. ताका थंय वेळ लागतलो म्हणून, हांव आनी म्हजो चलो थंयच्यान भायर सरलीं आनी मुन्सिपालटीच्या दिकेन चलपाक लागलीं. एकदम आमच्या सामकार एक ‘तृतीयपंथी’ आयलो. अकस्मात मुखार आयिल्ल्यान एका खिणाक कितें जालें म्हणून कळ्ळें ना. ताका पळोवन भिरांतूय दिसली. टिव्हीचेर आनी इंटरनेटाचेर अशे लोक हांवें पळयल्यात, पूण प्रत्यक्षान केन्नाच ना. ‘तृतीयपंथी’ म्हणून हिणसावप वा खंयच्याय मनशालें रुप वा रचणूक पळोवन हांसप वा टिका करप हें सगल्या समाजाच्या हेतून वायट…. आनी हांव ती केन्नाच करना.
तो आमचे मुखार येवन म्हज्या चल्या कडेन आनी म्हजे कडेन आपुणूच ‘बरें जांव’ म्हणून उलयत रावलो. आमकां हें सगलें सोडून थंयच्यान पळ काडचें कशें दिसलें, पूण तशी संद मेळ्ळी ना. करता करता ताणें आपल्याक पयशे दी म्हणून सांगलें. म्हज्या बोटव्यांतल्यान पांच रुपयाचें नाणें हांवें ताका काडून दिलें. आपले भशेन ताणें त्या नाण्याचेर सोपस्कार केल्ले वरी कितें तरी केलें… आनी उपरांत अजापाची गजाल म्हळ्यार ताणें एक रक्कम आपल्याक दी म्हणून सांगली. म्हजे कडेन इतले पयशे ना म्हणून हावें ताका सांगलें. तो थंय हट्टाक पेटिल्लेवरी जालो. समोरासमोर आशिल्ल्यान कितें करप म्हाका सुचलेंना.
म्हज्या काळजांतली धडधड म्हाका कानांत स्पश्ट आयकुंक येताली. म्हजो चलो स्तब्ध जावून कितें चल्लां कांय म्हणून पळयतालो. आमची मात्शी बाचाबाच थंय चलिल्ली. मागीर एक तरेच्या भंयान, चल, आमची हांगाच्यान सुटका करुया म्हणून हांवें ताका थोडे पयशे काडून दिले आनी आमी थंयच्यान चलपाक लागलीं. आतां प्रस्न असो की तो खऱ्यांनीच तृतीयपंथी काय आमचे सारको सर्वसाधारण मनीस?
दुसरी घडणूक- मुखार एक थंड पेय विकता तें दुकान आसा. आमी दोगांय थंय उबी रावून एक पेय पितालीं. पयल्या प्रसंगांतल्यान सांवरता म्हणसर दोन मचकट कपडे घाल्ले तरणाटे आमचे मुखार भीक मागपाक आयले. बाबडें तोंड करुन कांय खांवुना म्हणून खुणावपाक लागले. इतले म्हणसर दुकानदारान तांकां धांवडावन दिलें. ‘हांकां काम करपाक नाका. आनी सद्दां भिकेचे पयशे घेवन सोरो, जुगार खेळपाक जाय’ अशें ताणें आमकां तणतणत सांगलें.
आमच्या गोंयात आजकाल जाग्या जाग्यार अशें दृश्य पळोवपाक मेळटा. ल्हान तरणाट्यो बायलो. तांचे हांडीर एक ल्हान उगडें, नागडें भुरगें, चडशें न्हिदिल्लें. खांद्यार झोळी, पिंजिल्ले कपडे आनी एक हात फुडें काडून भीक मागप. असल्य बायलो, तरणाटीं सगले कडेन दिसतात. बाजारात चलतां- भोंवता तीं फाटल्यान येतात. पयलीं म्हाका हांची काकुळट येताली आनी हांव तांच्या हातार पयशें दवरतालें. पूण मागीर म्हाका कळ्ळें की भीक मागप, हो तांचो लोकांक फटोवपाचो धंदो. अश्या लोकांक पळोवन खुबशे लोक तांकां पयशे दितात. श्रम, त्रास काडिनासतना भीक मागून पयशे करप, असले हे भिकारी. धडधाकट, तरणाटे लोक अशें कित्याक करतात. हांचे पासून कोणाक फायदो जाता काय, अशे प्रस्न पडटात.
इतलो तेंप आमच्या गोंयांत अशे भिकारी दिसनाशिल्लें. आतां तर जळींमळीं आमकां अशे लोक दिसतात. तेय बी गोंया भायले. भिकाऱ्यांची संख्या वाडपाक आनी भीक दिवपाक कोण जापसालदार? असल्या कृत्यांचे परिणाम समाजाक आनी आमच्या राज्याक वायट. हाचे घातक परिणाम पर्यटन वेवसायाचेरुय जातात आनी राज्यांतली गरिबीची स्थिती सगल्या पर्यटकांक दाखोवन दितात. गोंयकारांक तर ताचो चलता- भोंवता आसतना त्रास आसाच. राज्य सरकारान ताचेर बेगीन उपाय घेवपाक जाय. जर आतांच हें ‘भिकारी प्रकरण’ बंद केलेंना जाल्यार ताचे वायट परिणाम आमकां फुडें भोगचे पडटले.
स्नेहा साळकार
करंजाळें, पणजी
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
