बायल मनीस

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

णव म्हयने आनी णव दीस पुराय जावन एका भुरग्याचो रडपाचो आवाज आयलो आनी देवी लक्ष्मीच्या रुपान आयज एके चलयेन जल्म घेतलो. लक्ष्मी म्हळ्यार श्रीमंती, बरो फुडार, बरें वातावरण, समृद्ध जगणें. सगळ्यांक भरपूर उमेद जाली, खूब माराण लायलें पूण जेन्ना चलो जाता तेन्ना लायता तितलें न्ही, कारण आमचो देश हो पुरूष प्रधान देश. चलो म्हळ्यार घराण्याची वात आनी चली म्हळ्यार कोण तरी परकें. सगळ्यांचे तोंड जिलेबी दिवन गोड केलें. हांगाय वेगळेपण, चलो जाल्यार पेढे आनी चली जाल्यार जिलेबी. करतां करतां 6 दीस जाले म्हळ्यार सटी. अशें म्हणटात की ह्या दिसा देव भुरग्याचें नशीब बरयता. ह्या दिसा ताका चड रडोवपाचें बी आसना. अशे आयकला की चेडूं भुरगें खंय रोखडेंच व्हड जाता. खरेंच तें! वर्स जाता म्हणसर बाय हात धरून उबें रावपाक लागलें. खावपाक जेवपाक कटकटी सुरू जाल्यो. हो पळय काको येता, कुतूं येता, म्यांव येता करून भोरोवपाक नाका शिवड जावपाक लागले. लुडबें उलोवप आयकून बालवाडीचीं वर्सां केन्ना सोंपलीं तें कळ्ळेच ना.
बाय शाळेंत वचपाक लागलें. नवो युनीफोर्म घालून तें व्हड जालें काय दिसपाक लागलें. चड बडबड ना, चड रडप ना, खावपाक जेवपाक चड कटकटी ना, वेळार अभ्यास करप. आपलें सामान जाग्यार दवरप पूण इतलें करूनय आवयन तापोवप “तूं चेडूं मगो सगळे सारकें वेवस्थीत करपाक जाय तुवेन.” असले थोमणे आयकुनूय बाय ओग्गी रावपाक लागलें. एक परतें उतर ताणें केन्नाच कोणाक दिलेना. जणुकाय देवान ताका एक वेगळीच सहनशक्ती दिल्या.
शाळेंत तें सामकें हुशार, सांगलेलो अभ्यास वेळार करप हातूंत तर तें सगळ्यांत फुडें. जशें-जशें व्हड जायत गेलें तशें-तशें जबाबदाऱ्यो येवपाक लागल्यो. शिकप सांबाळून घरांतलीं कामां करप, आपले आवयक मदत करप. आवय हुसको करपाक लागली किद्याक तर बायच्या भितर नैसर्गीक बदल जावपाक लागलें (मासीक पाळी). हांगा खरी गरज आसता ती चड अपुरबाय करपाची कित्याक तर ह्या दिसांनी आंगाक सामकी काडावड मारता, खूब पिडा जाता. सोंसपाक जायना अशी. तरी एक चली हे सगळे सोंसता. आवय आपले चलयेक वेंगेंत घेवन बारीक बारीक गजालींचें ज्ञान दिता आनी चेडूं तें बरे तरेन आयकून आपल्या भितर लागू करपाचो प्रयत्न करता. आपल्या अणभवाची वळेरी आवय आपले धुवेक दिता.
इश्कोलांतल्यान बाय कॉलेजींत पावता आनी ताका मातशीं पांखां फुट्टा. मनान ताच्या विचार घोळपाक लागता की आतां आपूण व्हड जालें, आपले निर्णय आपुणूच घेवपाक शकता. जशें तें व्हड जाता तशें तें आपल्या भविश्याचेर विचार करपाक लागता. आपूण कोण जातलें, आपल्याक किदें किदें साध्य करपाक जाय तें थरयता आनी तशें फुडें वचपाचो प्रयत्न करता. हे सगळे करता आसतना खूब अडचणी येतात, पूण त्या अडचणींक मात करीत कशे फुडें वचप हें बेस बरें ताका कळटा. प्रत्येक आवय आपल्या भुरग्याक आपले छातयेच्या दुदान ल्हानाचें व्हड करता, पूण जेन्ना तेंच, नेणटें चेडूं आसता तेन्ना ताचे छातयेक एके वेगळे नदरेन पळयतात. चेडूं एक वापरपाची वस्त अशें समजतात. सगळेच कडेन अशें घडना, पूण जितले घडटा तितलेच एका चेडवाक जीव दिवपा सारखे आसता. चेडवाच्या प्रती अशी विचारसरणी आयज बदलपाची गरज आसा नाजाल्यार निर्भया, मनीषा, आनी ज्या माणकुल्यांचो आयज बळी पडटा, अशी कितल्योश्योच देखी आमकां पळोवपाक मेळटल्यो.
शिक्षण सोंपून जेन्ना तें कामाक वता तेन्ना ताका एक समाधानाचें सूख मेळटा तें म्हणल्यार आपल्या पांयांर तें उबें रावपाक लागता. दीस कशे वता, वर्सां कशीं सोंपतात तेंच ताका कळना. लग्नाचें वय जाता. आयच्या जगांत चडशी जाणा आपल्या जोडीदाराचो सोद स्वता घेतात, पूण एक-एकदा घरच्यांच्या उतराक मान दिवन तीं खंय लग्न करून दिता थंय तें वयता. लग्न जावन वचप म्हणल्यार ताचो दुसरो जल्म जाता, इतल्या वर्सांच्या आपल्या घरच्यांक सोडून वचपाक ताका सोंपें नासता. पूण तें आपल्या काळजार फातर दवरून हें सगळें मान्य करून घेता. सुरवात जाता नव्या जगाची. सगळीं नातीं जपून दवरपाची, सगळ्यांची
त्सा पुराय करता म्हणसर दीस केन्ना सोंपता तेंच कळना. लग्न जालें की भुरग्याची अपेक्षा सगळ्यां कडल्यान आसता. वेळार जाली जाल्यार धडगत नाजाल्यार सगळ्यांचे थोमणे आयकुपाची तयारी ताका दवरची पडटा. भुरगीं जालींय म्हणून जायना, तांकां ल्हानाची व्हड करप आनी हें करता आसतना घरांतलीं सगळीं कामां करप, ह्या सगळ्या गजालींची तागडी ताका घेवन भोंवची पडटा. आपलो संवसार सांबाळून सुद्धा आयज प्रत्येक क्षेत्रांत चेडूं जावं बायल मनीस आपलें नांव, आपलो सहभाग दाखयता. हे सगळे ती करपाक शकता किद्याक तर तिच्या भितर आशिल्ली ती सहनशीलता. तांच्या भितर आशिल्ले ताकदीक वळखुपाक खूब जाण कमी पडटात. मेळटा तो वेळ आपल्या घरच्यांक, समाजाक, लागून काम करप हेंच तांचें ध्येय आसता. जशें-जशें वय जाता तशें-तशें शरीर साथ सोडपाक लागता. आयज कमरान दुखता, फाल्यां धोंपरान दुखता पूण पयल्या फावट कोणाक सांगपाचो ताचो स्वभाव आसना. जाता तितलें सोंसप हेंच ताका खबर आसता. जगान जंय जंय अत्याचार जाता थंय एक चेडूं नाजाल्यार एक बायल मनिसूच चड बळी पडटा, तांकां समजून घेवपाचो प्रयत्न कूब कमी जाता त्या खातीर सगळीं नातीं विसरून जर मनशान दुसऱ्या मनशा कडेन मनीस म्हणून पळयले, मनीसपणाचो जर धर्म निभयलो जाल्यार ह्यो सगळ्यो गजाली जाता त्यो कमी जातल्यो. देवान आमकां मनशाच्या रुपान जल्माक घातले तोच आमचो मोटो विजय. आपल्या स्वताच्या आवय बापायक सुद्धा घरांतल्यान भायर काडपाक भुरगीं फाटीं फुडें पळयनात. अशें म्हणटात की जिवितांत यशस्वी जावपाक चेडवाचो मागीर ते बायलेचो खारीचो वांटो आसता. त्या खातीर पयलीं चेडूं आनी मागीर बायलेचो जर योग्य रित्या सत्कार जालो जाल्यारूच हें जग बरे तरेन फुडें पावतलें. आनी देवान दिल्ल्या ह्या सोबीत सुंदर अशा आमच्या जल्माचें सार्थक जातलें.

रंजिता राजेंद्र गावडे
9823495902