भांगरभूंय | प्रतिनिधी
23 एप्रिल हो दीस जागतीक पुस्तक दीस म्हूण मनयतात. लोकां मदी वाचनाचें म्हत्व वाडचें. पुस्तका विशीं लोकां मदीं प्रेम निर्माण जावचें होच ह्या दिसाचो हेत. लोकांनी वाचनाची संवय लावची हेंच उद्दिश्ट.
पुस्तक हो मनशाचो इश्ट, अशें म्हणटात. ही एक निवळ अशी इश्टागत. ना कसली अपेक्षा ना कसली इत्सा. ना कसलें दडपण ना कसल्यो मागण्यो. हे इश्टागतीन जाता तें फकत ज्ञानाचें दिवपघेवप. पुस्तक आमकां ज्ञान दिता. आमच्या विचारांक उर्बा दिता. आमचे विचार घडयता, विचार करूंक शिकयता तशेंच ते मांडूकूय शिकयता. पुस्तक वाचप म्हळ्यार आमच्या उतरांची संपत वाडटा.
दरवर्सा २३ एप्रिल हो दीस जागतीक पुस्तक दीस म्हूण मनयतात. लोकां मदी वाचनाचें म्हत्व वाडचे. पुस्तका विशीं लोकां मदीं प्रेम निर्माण जावचें होच ह्या दिसाचो हेत. लोकांनी वाचनाची संवय लावची हेंच ह्या दिसाचे उद्दिश्ट. खूप जाणांक पुस्तकां वाचपाक आवडटात. कांय जाण आपल्या आवडट्याच विशयाचेर वाचतात तर कांय जाण मेळटा तें कसलेंय पुस्तकं वाचतात. वाचनाची संवय आसप एकदम बरी. “ पुस्तक आसता वाचपाक, सोबेक दवरपाक न्ही, आनी वाचक आसता वाचपाक वाजेवपाक न्ही”.
कांय जाणांक पुस्तक म्हळ्यार दुस्मान कसो. ते केन्नाच हातान कसलेंच पुस्तक घेनात. असल्या लोकांक कितेंय करपाक वाज येता. असले लोक आळशी प्रवृत्तीचे आशिल्ल्यान पुस्तक म्हणटा तें तांकां दोळ्या दृष्टीक नाका. पुस्तक आसल्यार मनीस खोलायेन विचार करपाक लागता. पुस्तक आमकां बऱ्ऱ्या- वायटाची शिकवण दिता. पुस्तक आमच्यो बुद्धी विकसित करता. पुस्तक वाचिल्ल्यानंआमच्या दोळ्यांक व्यायाम जाता. विचार बळकट जातातच, पूण शब्द भंडारुय वाडटा.
पुस्तकां सारकिल्या इश्टाक जाय तसो धरुं येता. खाकेन मारात, घट धरात, बोल्सान घालात नाजाल्यार उश्या पोंदा न्हिदयात. कसलेंच ना बंधन ना कसली अडचण. हो इश्ट तुमकां केन्नाच सोडचोना.
कांय लोकांक पुस्तक वाचपाक उबगण येता. कपड्यांचे प्रदर्शन भरले वा आनी कसलेंय प्रदर्शन आयले जाल्यार लोक घे म्हुण गर्दी करतात. पूण जर पुस्तकाचें प्रदर्शन भरला जाल्यार किंचित हें दृश्य पळोवक मेळत म्हुण कठीण. मेजकेच लोक पुस्तकांची विक्री करतना दिश्टी पडटले.पयली पासून पुस्तकांक देवाचें स्थान मेळिल्लें आसा. पूण, तें कितलें जाण मानतात हो वेगळो प्रस्न. पुस्तक म्हळ्यार सरस्वती अशें आमकां शाळेंत शिकयताले. चुकून पुस्तकाक पांय लागत वा पुस्तक हातांतलें जमनीर पडल्यार ताका पायां पडचें, अशी शिकवण आमचे शिक्षक तशेंच घरची जाणटीं आमकां दिताले. पूण आयच्या ह्या आधुनिक काळातल्या भुरग्यांक पुस्तक म्हळ्यार देव वा विद्या अशे सांगल्यार घडये हासूंक येत.
पुस्तकाचें वाचन करप ही एक बरी संवय. कांय जाणांक तर पुस्तक वाचले बगर न्हीद येना. कांय जाण तर पुस्तक वाचता वाचताच न्हीदतात.
पुस्तक सारको इष्ट सगळ्यांक मेळचो. हो इष्ट तुमकां चड खर्च बी करूंक लायना वयल्यानं तो भरभरून दिता. शब्द संपत्तीचो विकास तर करताच पूण नवे शब्द भंडार तयार करता. हो इश्ट निर्जीव आसलो तरी मनशाक जीव दिता, विचार दिता, वागणूक दिता आनी जिविताच्या दर एका पावलार वयर सरुंक पालव दिता. मनशाचो जिविता कडेन पळोवपाच्या दृष्टीकोणाक नवो आकार दिता.
डॉ. अब्दुल कलाम म्हणटाले “एक बरें पुस्तक शंबर इश्टांच्या समान आसता, पूण एक बरो इश्ट आख्ख्या ग्रंथालयाच्या समान आसता”. ह्या पुस्तकरुपी इश्टा कडेन इश्टागत करात आनी आपली जीण फुलयात.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
