पत्र

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भायर गेटाकडे पळय, गाडेचो होर्न कोण वाजयता ?”
” अगे, पोस्टमन तो म्हाक पत्र टपाल घेवन येयल उरतलो. “
” तुक आनी ह्या जमान्या कोण पत्र बरयता आनी कोण पत्र धाडतात देवा खबर. म्हाक दिसता पुराय वाड्यार तुक एकट्यात आत टपाल येत उरतले. “
हो संवाद म्हागेल आनी आईलो सदाचोत जाला. आज म्हाक जावु आमकां पत्र तरी येयना तरी देवा प्रसाद जावु मासिका म्हाक येते उरतात. तश हो पोस्टमन आमगेल वाड्यार खास कन्न आमगेरत जास्त येता म्हणलार हरकत ना.
आईन पत्र म्हणले की सदात म्हाक शाळेत, काँलेजात पेपरात पत्र बरयीली याद जाता. हय, तेन्नात आमकां पत्रांची ओळख जात म्हणलार हरकत ना. आनी आमगेल जमान्यात सगळें पैस आशिल सोयरें धायऱ्याली खुशाली ह्या पत्रानत कळताली. खंयी पत्र येवुक मातर तडव जालार घरातले लोक हुस्को करताले ते बी याद जाता. तेन्न कावळों रडलार एक कोणी सोयरों येतालो ना तर कोणाल तरी पत्र येताले. म्हणात न्हीं कावळों बसुक आनी खांदो मोडुक एकत गांठ.
तश पत्रालो आणी म्हागेलो लागीचो संबद येयल तो कारवार येयल नंतर म्हणलार हरकत ना. कारण त्या वेळार आता सारखे फोन नाशिले आणी मोबाईल तर कोणा खबर नाशिलोत. आनी मुख्य म्हणलार तो काळ आशिलो कारवार मराठी शाळेचो आणी पयली जास्ती अश लोक कामा धंद्याक मुंबय पुण्या वयताले तर तेमगेल भीतर त्या काळार पत्र खुप बरोवचे उरताले. काँलेजात आसतना थंय लागीत आमगेल एक समंदीक उरताली एकटीत रावताली तर धुव मुंबय उरताली तर आठ दिवसांन एकपटी तरी तिगेल पत्र बरोवचे उरतालेत.
केन्न केन्ना परिक्षेवेळार म्हाक वचु मेळनाले तर ती पाव चेटमेट घोडा करतेत आमगेर येताली पत्र बरोवन घेऊक. तिगेल एक मजा आशिली घरचे खबर पेक्षा गांवा वयली गजाली धुवेक पत्र रुपान पावयताली म्हाक मजा दिसताल तिगेली. कीतली बर ना जावु धुवे मात कळयनाली. धुव मात शिकपणाचे कळयते उरताली. पण एक म्हाक दिसता अशी ही बरेच वर्सा पत्र बरोवन म्हागेल वाडले आनी वेगवेगळे विशय समजत गेले आनी मुळात खंय तरी म्हागेल भीतर लीपीलो लेखक भायर सरलो अशें म्हणलार हरकत ना.
ह्या पत्रात आनी एक वेगळो प्रकार उरतालो. पयली कारवारच्यान रेल्वे नाशिल तर मुंबय वचुन बस उरताली तर कोणे सामान बी धाडचे उरलार त्या सामानात पत्र घालताले तर तेकां चीठी म्हणताले. तर ह्या बायल मनशेली बी सामान धाडची तजवीज उरताली आनी चीठी बरोवची उरताली तेन्न दिसताले पत्र जाय म्हणलार ही चीठी नाका कारण एक पुराय दोन पानां पेपराचेर ती चीठी बरोवन घेताली तेन्न पुराय न्ही तरी अर्ध गांवातली पंचाती उरताली.
दिस गेले गावात फोन येयलो आनी ही पत्रां येवचे, वयचे, बरोवचे सगळेत कमी जाले. कर्त करता सगळ्यांले फोन येयले तरी वर्सा एकपटी, राखी जावु तिळगुळ घाडचे, खंच्या परबे आसणेक कार्डा येताली. कालांतरान ती बी बंद पडली. तरी शाळेत अभ्यासक्रमात भाशेच्या पेपरात पत्र बरोवचे मात तशेत उरले. तरी ही पत्रां फक्त घरघुती उरना तर वेगवेगळ्या सरकारी कामा साठी बरोवची बी पत्रां उरतात. फक्त ही एक पत्रांची याद आमगेल पीळगेक याद उरतली.
अभ्यासक्रमातली पत्रां म्हणले बरा म्हाक काँलेजातली हमखास एक याद जाता. त्या दिवस हिन्दी पेपर आशिलो आनी वयर सांगिल प्रमाणे एक दोस्ताक पत्र बरोवचे आशिले. परिक्षेक मास्तर पडीलो मातर सादोच आशिलो आनी बारीक आवाजात उलोवु बी दितालो. तर हांवे पत्र बरयीलो पेपर एक पोरांन फाटल्यान मागुन घेतीलो. शेवटाची धा मिनटां आस म्हणलार घंटा वाजली नेमको म्हागेल पेपर त्या पोराकडे ना म्हाक घप्प जाले तर तो पत्र बरयीलो पेपर एक चलेकडे पावीलो. तेगेल एक चल्या बरा दोस्ती आशिली आनी तेमी प्रेमपत्रांची अदला बदल करताना खुपपटी पळयीले. तर थंड आशिले वर्गात हांवे म्हणले तुक आनी म्हागेल पत्राची कीत्या गरज बायें तुमी तर सदात पत्र बरयतात मुगो. हे आयकनाका कोणा भितरले खबर आशिले तेमी हांसु लागले. वर्गात पोरांल कल्लैव आयकवु येयलो म्हण हेडमास्तर वर्गात येवु लागले तेदो
म्हणलार म्हागेल पेपर म्हागेलकडे पावलो.
ही पत्रांची याद म्हाका मनाक
ल्हानपणाची याद दिवन म्हाक अजुन आनी ल्हान करता.
आज पत्र हो प्रकार इतिहास जमा जाल्लोत आसा. फक्त सरकारी पत्रां, आमंत्रण पत्रिका, कार्यक्रमाची सम्मती पत्रां इतल्या पुरती मर्यादित उरला. आज फेसबुक, वाँटसेस, सारकें जमान्यात सगळे ह्या माध्यमातल्यान चल्ला. ह्या सोशल मिडियान जग लागी येयले खरें पुण नाती गोती, मनिसपण, सगळे कीतें पैस जाला ह्या सगळ्यां बरोबर एक जमान्यातले आपुलकी, आपलेपण आशिली पत्र मात इतिहास जमा जाला.

संदेश बांदेकार
9480790172