भांगरभूंय | प्रतिनिधी
उषा झरांवकार
मनीस हो एक सैमाचें देणें. मनीस ह्या संवसारांत येता, तेन्ना कांय घेवन येना…. आनी वतनाय कांय घेवन वचना. पूण, संवसारात आयले उपरांत कितेंय तरीं बरें काम करचें हें दरेका मनशांचें सपन आसता. मनशाच्यो आवडी आनी इत्सा मात केन्ना सोंपन सोंपना. एक पुराय जाली काय रोखडीच दुसरी मनात निर्माण जाता. ताचें मन केन्ना तृप्त जायना.
भुरगेपणात मनीस खूब सत्यवादी आसता. 3 तें 6 वर्सा मेरेन भुरगो खरें आसा तेंच उलयता. जसो जसो तो व्हड जाता, लोकां मदीं भोवता तेन्ना तांची मानसीकता बदलपाक लागता. स्कूलांत गेलो काय तो नव्या इश्ट- इश्टिणींक मेळटा. सरभोंवतणच्या लोकांक पळोवन तो तांचे भशेन वागपाचो यत्न करता.
तरणाटेपणांच्या काळांत भुरगीं इतलीं बदलतात की थोड्या भुरग्यांक आपले आवय- बापूय सांगतात तें लेगीत चुकीचें दिसता. आपलें तेंच खरें समजून ते मुखार पावलां मारपाक वतात. जे पिरायेचेर शिक्षणाची खरी गरज आसता तेन्ना भुरगे शिकपाचें सोडून आपल्या विचारांत चड गुल्ल आसतात. 21 ते 25 वर्सां मेरेनचो खीण आसता तेन्ना तांकां दिसून येता. आरेरे !!!! आनी मात्सो शिकिल्लों जाल्यार बरें जावपाचें. वेळ बेश्टोच वगडायलो. तो परतून चिंतनान घुस्पता. पश्चाताप जालो तो बरो आसा, पूण उपरांत लेगीत थोडे भुरगे सुदारपाचें मनार घेनात. आरे, जाल्लें तें जाल्लें आता आनीक कितें? 5 टक्के विचारात बदल जाता. पूण, तो विचार लेगीत रोखडोच बदलून आदलें वरीं जाता.
पिंरगून जीण जगचें परस उमेदीन, आत्मविस्वासान, जिद्दीन आनी यत्नान जगप चड गरजेचें. हांवें कितें केल्लां? हांव फुडें कितें करूंक शकता? ह्या विचारांत वेळ सारचें परस, हांव स्वताक घडोवपाक बऱ्या हेतान मुखार सरतलो हो आत्मविस्वास घेवून सदांच मनशान फुडें सरपाचें आसता. दुसरो मनीस फकत मार्गदर्शन करपाक शकता. आपलें जीवित कशें उज्ज्वल करचें तें आपल्या हातांत आसता.
जिवीतांत दोन तरेचे मनीस मेळटले. एक आपले वांगडा बऱ्या मार्गार वरपी, दुसरेे कुसकेंपणांनी सांगात दिवपी. म्हणल्यार आपणें सांगांत दिला कसो दाखोवपाक. पूण दोनूय मनशाचें बरेंपण समजून आपणें फुडें सरप. ‘हो असो, तो तसो’ ह्या विचारात पडल्यार सांडपाची शक्यताय आसा. हे दोनूय मनीस जिवीतांत एक स्वता खातीर देख अशीं समजून फुडें सरप.
मनीस केन्ना वायट आसना, फकत ताच्या विचारांत बदल जाता. ते जावप सभाविक. पूण स्वता भितर बदल गरजेचो आसता, ना की सभावा भितर. पयशांच्या आशेन वा चड जोडपाच्या हावेसाक लागून मनीस इतको बुडटा की एकेकदा तो मनीसपण सांडोवन बसता. सरभोंवतणी अशे जायते मनीस दिसतात की तांकां पयशां मुखार कांयच दिसना. पयसो जोडप वायट न्हय, पूण तो योग्य मार्गान जोडूंक जाय. तो मेळ्ळो तरी मनशान मनीसपण सोडपाक जायना. घमंड, अहंकार हें कुशीक दवरून जो मनीस हांसत आपली जीण जगता तो दुसऱ्यांक हांसोवपाक शकता…. आनी तोच हेर लोकांक आवडटा.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
