भांगरभूंय | प्रतिनिधी
उमाकांत शेट्ये
खंय जल्म घेवचो हें आमच्या हातांत नासता. तें कोण थारायता देव जाणा. आमच्या हातांत ना तें बरें. नाजाल्यार आमकां मस्ती मारतली आसली. सगले जाण पयशेकारागेरूच जल्म घेवपाक सोदतले आसले. णव म्हयने आवयच्या पोटांत काडले उपरांत आमी या संवसारांत येतात. उघडे नागडे येतात. रिकाम्या हातांनी येतात. वतना कांयच घेनासतना वतात. घेवन वचप शक्युच नासता. शक्य आसल्यर किते आनी कितलें घेवन वतले आसले सांगपाक जायना.
जिणभर जोड- जोड करीत रावता. तातूंत सुखशांती मेळटाच अशें ना. कितलें काम करचें, कितलें जोडचें. शीम मेर ना. आशा कशीच सोंपना. आनीक जाय, आनीक जाय करतां करतां जोडलां ताचो उपभोग घेवपाक पावना. मागीर अशे जोडीचो उपयोग कितें? येतना आमी देवान वा सैमान दिल्ले हात- पाय आनी गरजेचे अवयव घेवन येतात. तांचे मोल करू येता? केन्नाय कोणुय एखादो अवयव घेनासताना जल्माक येता. ताचो त्रास ताका, आवय बापयाक आनी घरच्यांक जाता. दोंगरा येदें दुख्ख ताचें. म्हणुनच आमकां जे कितें देवान दिलां ताचें मोल वळखुवपाक आमी कमी पडपाक जायना. ताचो बरो उपयोग सगल्यां खातीर करपाक जाय. ह्या जल्माचे सार्थक करपाक जाय. हें ना तें ना म्हणून रडपाक तर निखालूच फावना. जाचे केस वतात, तो केस ना म्हणून पिंरगता. तरातरांचे उपाय करता. जे आसा ताचेकडे आडनजर करता. हातांतले सोडून जें ना ताचे फाटसून धावता. कोणाचो हात वा पांय कुल्पाद आसता. कोणाक दिसना, कोणाक आयकुक येना. कांय गजाली आमच्या हातान आसना. नशीब म्हणा ना जाल्यार आनीक कितें म्हणा. ना ताचे खातीर रडत बसचे परस, जें आसा ताचो बरो उपेग करात.
आपली जीण बरें भशेन जगपी लोक आसात. तांची देख घेवप गरजेचें. दिश्टीहिन पसून हिमालयाचीं शिखरां सर करतात. हात नाशिल्ले पांयाच्या बोटांचो उपेग करुन परिक्षेंत पास जातात. तांकां देवान एक दिवंक ना ताच्या बदला दुसरी शक्ती दिल्ली आसता. ती वळखुवपाची गरज आसा. जो ती शक्त वळखता आनी ताचो बेस बरो उपयोग करता तोच जैतीवंत !
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
