नातलां: मोगाची समारंभणी…

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

देखून नातलांची भावना फकत आनंदी उत्सव आनी परंपरा न्हय तर जेजूच्या जल्मांत प्रगट जाल्ल्या दैवीक मोगाचें सारय आस्पावता

दर वर्सा क्रिस्ती भावार्थी नातलांची परब मनयतात. नातलां म्हळ्यार आमकां जेजूचो जल्म. आमच्यो परंपरा, समारंभण्यो, तशेंच मोगाचो आनी शांतीचो संदेश दिवपी, ही नातलांची परब म्हण आमी खुशाल जातात. जेजूचो जल्म हाचो नीज  अर्थ कितें?  लुकाचें शुभवर्तमान,  जेजूच्या जल्माची खबर स्पश्ट्पणीं दिता. पूण जुवांव शुभवर्तमानकार,  जेजूचो जल्म म्हळ्यार देव मनीस जाल्ल्याची खबर करता.   जुवांव शुभवर्तमानकार, सुर्वेकूच अशें म्हणटा: आरंबाक सगळें रचणे आदीं, सब्द  आसलो, आनी सब्द देवा सवें आसलो आनी सब्द  देव आसलो.” (जू. 1:1)  आनी मातशे फुडें  अशें म्हणटा: “सब्द मनीस जावन दिश्टी पडलो; आनी अशें ताणें आमचे मदें ठिकाण केलें.” (जू. 1:14).  नातलांचे समारंभणेचो मूळ अर्थ होच. देव, मनीस जालो आनी आमचे मदीं जियेलो.

 देव म्हळ्यार मोग, जेजूच्या जल्मा वरवीं मनीस जालो.  पवित्र त्रित्वेचो तिसरो जण, देव-पूत, मनीस जालो म्हणटच  जेजू,  देव आनी जेजू, मनीसुय.  हे विशीं आमकां भाग्यवंत पावलू फिलिपकारांक बरोवन उगडास करता. “देवाच्या सैमाचो तो, पूण देवाची गत ताणें आशेन सांबाळून दवरुंक ना. आपणाकूच खाली केलो, मनशाचें सारकें घेतलें.” (फील.2:6-7) देव मनीस कित्याक जालो वा देवान आपल्या पुताक संवसारांत कित्याक धाडलो?  हाचेर  आमकां लक्ष ओडप गरजेचें. 

 मनीस सासणीक न्हय.  मनीस मरता आनी ताचो नास जाता.  आमची पिराय, तशेंच आमचीं पातकांय आमचेर मरण हाडटात.  भाग्यवंत पेद्रू आपल्या दुसऱ्या पत्रांत आमकां अशें म्हणटा: “…..आपल्या उदार बरेंपणाक लागून उंच मोलाचीं आनी वरतीं देणीं आमकां भासायल्यांत. हे परीं, संवसारांतल्या कुसडेपणांतलीं आनी फटकिरे आशेंतलीं सुटोन, तुमी देवाच्या जिविताचीं भागिदारां जावंक पावतात.”(2 पेद्रू. 1:4)  आमकां पातकाच्या गुलामपणांतलीं सोडवूंक देवान आपल्या पुताक-जेजूक तर संवसारांत धाडलो.  आमकां सासणीक जिवीत फावो जावंक देवान अशें केलें. हेंच आमकां जुवांवांचें शुभवर्तमान सांगता: “खरेंच, ताचेर भावार्थ दवरता त्या दर- एका मनशाचो  नास जायना जावंक पूण ताका सासणीक जिवीत मेळचे खातीर, देवान आपल्या एकल्याच पुताक  दिलो…..( जू. 3: 16)

 मनशान आपलो मान वगडायलो.  देवान, आपल्या रुपाचो मनशाक रचललो. पूण ताणें, हें रूप इबाडलें.  देवाक जाय तसली वागणूक मनशान फुडें व्हेली ना. आशेक आनी पातकाक लागून मनशान हें सगळें सांबाळून दवरुंक ना.  हे विशीं, भाग्यवंत पावलू, रोमाकारांक बरयल्ल्या पत्रांत सांगता: “ … बऱ्याची आस  धरुंक म्हज्या हातांत आसा खरें, पूण तें हांव करुंक शकना….” ( रं. 8:3). वगडायिल्लो मान परत दिवूंक जेजू मनीस जालो.

 मनीस असक्त. रोखडोच पडटा. हें सगळें आशेक आनी पातकाक लागून घडटा. भाग्यवंत पावलू रोमकारांक बरयलल्या पत्रांत अशें म्हणटा: “ मनशा सैमाच्या  वनदवण्यां  प्रमाणें चलतात. तांच्यान  देवाक मानूं नजो.”( रं. 8:8)  ह्या असक्तायेचेर जैत व्हरून आमकां सोडोवूंक देव, मनीस जालो.

  मनशांच्या अणभवांत भितर सरुंक देवान आप खोशी दाखयली.  हे वरवीं, आमचें सूख- दुख्ख  आनी अडचणीं, देवान समजून घेतल्यो.  देव मनीस जावप म्हणल्यार देव, आपलो  खोल  आनी अटी घालिनासललो मोग मनीसकुळा सवें उक्तो करता.   हीच मोगाची समारंभणी आमी देव मनीस जावपाच्या घडितांतल्यान अणभवतात.  देव, आमचे मदीं जियेता, हें आमकां नातलांची परब उगडास करता.  

“देव, आमचे मदीं ठिकाण करता.” अशें आमकां पवित्र पुस्तक सांगता.  इज्रायेल प्रजा ओरोण्यांत आसली. तेन्ना तिचे प्रजे मदीं देवाचें आसणें आसलें. देवान तांचे मदीं ठिकाण केलें, हाचो उगडास आमी करुंक जाता.  इगर्जेत आसलेल्या ताबेर्नाकलांत, जेजू आसा म्हण आमी भावार्थान सत मानतात, तशेंच मनीस जाल्लो जेजू, मनीसकुळा मदीं आपलें ठिकाण करून आसा, हेंवूय  आमी भावार्थान मांदून घेतात.  देव, आमचे कडचो पयस ना, आमच्या  जिवितांत भाग घेता, ‘ठिकाण  केले’ ह्या उतरांचो होच अर्थ. 

 नातलांची परब, जेजूच्या जल्मांची परब. सब्द ( देव) मनीस जाल्ल्याची परब.   ताच्या जल्मा समयार घडललीं वेग-वेगळीं घडितां जशे परीं, खावणेंत जल्म, गंवळयांनी केल्ली भेट,, उदेंतीच्या विद्वानाचो नमस्कार, जेजूचें खालतेंपण तशेंच सगळ्यां खातीर तो आयलां म्हण खुणायता. नातलांची समारंभणी फकत समारंभणी जायनासताना,  खालतीकाय, मोग, शांती, भोगसणें ह्या  सदगुणांनी नटयिल्लें जिवीत जियेवप म्हत्वाचें. जेजूच्या जल्मा भोंवतणीं आशिल्ली, नम्रताय आनी सादेपण मोगाच्या शुध्द रुपांतल्या साराचेर भर दिता. जेजूक आमच्या काळजाच्या गोठ्यांत जल्म दिल्लो जाल्यार नातलांची समारंभणी अदीक अर्थंभरींत जातली. ती मोगाची समारंभणी जाता. देखून नातलांची भावना फकत आनंदी उत्सव आनी परंपरा न्हय तर जेजूच्या जल्मांत प्रगट जाल्ल्या दैवीक मोगाचें सारय आस्पावता – ही घडणूक काळा प्रमाण प्रतिध्वनीत जायत रावता, मनीसजातीक मोग, करुणा आनी एकवठ आपणावंक आपयता.

जॉन एम्. आल्फोंसो, कार्मेलीत,   

7666519837