भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हिंदूच न्हय, तर सगल्याच धर्मांनी कितें ना कितें रुढी, परंपरा, अंधश्रद्धा आसतात. ज्या समाजान काळाचे व्हांवतेर त्यो सोडून उदरगतीचो मार्ग आपणायलो तो समाज सुदारलो. उरिल्ले त्या जाळांत घुस्पल्ले आनी वाटेरुच आडकले. कांय समाज सामके फुडारिल्ले दिसतात, ताचें कारण शिक्षण. तांचें धाडस. जिद्द, परिश्रम, नव्याचो ध्यास.. हाकाच लागून हें जालें. गांव सोडून जे भायर सरले, तांची समाजीक उदरगत जाली, मागीर शिक्षणीक, उपरांत अर्थिक उदरगत जाली. मेंदवाच्या बळग्याचेर तांणी जग जिखलें. पूण हें करतना तांणी स्वताचो भेस, भास, खाण- जेवण सोडलें ना. अत्याधुनिक जावप म्हणल्यार संस्कृताय विसरप, स्वैराचार करप न्हय, तर विचारांनी आधुनिक जावप. अर्थांत चंगळवादाक वसवशिल्ल्यांक हें मान्य जावचें ना. धर्मांतल्यो बऱ्यो चालीरिती पाळून, संस्कृताय आपणावन, मातयेंत घट पांय रोंवून आधुनिक जावं येता. धर्म, जात खुटयाळ्याक लायली, भायर आधुनिकतायेचे धोल बडयले, मात घरांत बुरसटिल्ले विचार घेवन वागले, म्हूण मनीस आधुनिक जायना. ताचे विचार पारर्शक, लवचिक जाय. समाज, धर्म नितळ करपाक ताणें पोटतिडकीन, प्रामाणिकपणान वागूंक जाय.
हालींच हेरवाड पंचायतीन एक निर्णय घेतलो. महाराष्ट्रांत हेर 2-3 पंचायतींनी ताचें अनुकरण केलें. ते म्हणल्यार विधवा संबंदांतल्यो गैर प्रथा बंद करप. घोव मरतकच बायलेचें मंगळसूत्र तोडटात, पांयांतले वेडे काडटात, कपलाचें पुसतात, भायर हाडून तिचेर कळशेंतलें थंड उदक रकयतात…… आदल्या तेंपार बोडकी करताले. तांबड्या लुगटा बगर तिका दुसरें कांयच न्हेसपाक मेळनाशिल्लें. खंयच्याच सुवाळ्यांत तिका वांटेकार करून घेनाशिल्ले…. तिच्या घोवाच्या नांवाचेर आशिल्ली जमीन हडप करपाचेय प्रकार जाताले. ….. आतां आमच्या गोंयांतूय धारगळ, कोरगांव पंचायतीन विधवा संबंदी प्रथा बंद करपाचो थाराव ग्रामसभेंत घेतला. ते खातीर तांकां आनी जाणीं कोणी फुडाकार घेतलो तांकां परबीं. मात हें व्हड धाडसाचें काम. कारण ताचो प्रत्यक्ष धर्मा कडेन संबंद येता आनी भावना दुखावल्यो म्हूण कोणूय संस्कृती रक्षक गळो काडूं शकता. आतां दोनूय पंचायतीचेर व्हडली जापसालदारकी आयल्या. पेडणें तालुको समाजीक उदरगतींत फाटीं आसलो तरी विचारांचे बाबतीत मुखार आसा. ह्या म्हालान जायते कलाकार, शिक्षणतज्ञ दिल्यात. आतां हे विधवां संबंदीचे प्रथे आड निर्णय घेवपाक दोन पंचायती फुडें सरल्यो, त्योय बी ह्याच पेडणें म्हालांतल्यो.
गांवांनी जावपी धर्मिक उत्सवां वेळार कांय थारावीक लोकांक मान आसता. तातूंतलेच कांय लोक विधवां विशींच्यो सगल्यो प्रथा जावच्यो, असो आग्रो धरतात. नाजाल्यार गांवची रीत मोडली म्हूण त्या घराचेर बहिश्कार घालतले, अशी तोंकाची भुमिका पसून घेवपाक ते फाटीं फुडें पळयनात. ह्यो प्रथा पाळपाक बायलोच चड फुडाकार घेतात. तातूंत देवाक भियेवपी भावराती लोक समाजांत आसात. आपले जिणेंत जें कितें बरें जालां, ते फक्त आनी फक्त देवाकूच लागून आनी जिणेंत जें कितें वायट जालां, तें आमी देवाचें करपाक उणीं पडल्यांत, चुकल्यांत म्हणून, अशें प्रामाणिकपणान मानपी श्रद्धाळू भाव- भयणां सगल्या धर्मांनी आसात. प्रथा पाळ्ळ्यो नात, जाल्यार देवाचो परतून कोप जातलो, अशेंय कांय जाणांक दिसता. देखून हें चक्र सतत घुंवत आसा. तें बंद करपाक प्रत्यक्ष घडणूक थळाचेर वचून जागृताय करची पडटली. तीय बी थळाव्या बायलांनी, दादल्यांनी! थाराव घेतले, भाशणां केलीं, लेख बरयले, सोशल मिडिया गाजयलो म्हूण ह्यो प्रथा बंद जातल्योच अशें ना. त्या प्रथांक विरोध करपाक उच्च शिक्षीत पसून कांचवेंतात. तेन्ना खुद्द सरकाराक हे संबंदी कायदो करचो पडटलो. बरींच वर्सां गोंय साबार मळांचेर नंबर वन आसा. हे बाबतींतूय देशांतलें पयलें राज्य जावपाची संद आसा. धर्मांतर बंदी कायदो विधानसभेच्या पावसाळी अधिवेशनांत येवं येता, अशें मुख्यमंत्री डाॅ. प्रमोद सावंत हांणी सांगलां. ताचेच वांगडा विधवा विशींच्यो अपमान करपी, तिका चार-चवगां मुखार लज करपी, तिच्या दुख्खाच्या उज्यांत आनीक तेल ओतपी ह्यो प्रथा बंद करपाचो कायदोय हाडचो.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
