भांगरभूंय | प्रतिनिधी
हालींच कोणें तरी ‘ब्राह्मणाक’ आपयिल्लो. ब्राह्मणाक म्हणजे कोणाक तरी एकल्याक आपोवन दनपारचें जेवण वाडप आनी तृप्त करप. तो दिता तो आशिर्वाद घेवप. अशें गोंयांत जायत्यांगेर जाता. जायत्या जातींनी जाता. आपयिल्लो मनीस जातीन ब्राह्मण आसचोच असो नेम ना.
जाल्यार, म्हाका त्या घरच्या पुतान आपले मोटारीन व्हेलो आनी परतो पावयलोय बी. सगलें वेवस्थीत जालें, सोडून…
सोडून एक गजाल, आनी देखुनूच हो मसलतीचो प्रपंच. जेवण वाडटाली ती घरची एकूच सून. तीय बी नवीच. ती तांच्याच नात्यांतली म्हणून आसत, तिची ‘भाशा’ सुधारपाचो यत्न कोणे करूंक ना. वा, घडये तसो प्रसंगूय येवंक नासत.
भाशेंत कोणूय तिरपें उलयत जाल्यार भासशास्त्रज्ञाचे कान उबे जातात. दोन खेपे वाडचे पयलीं तिणें ‘तुमकां भाजी घालूं?’, ‘तुमकां तोंडाक घालूं? अशें विचारलें तें हांवें ‘गिळळें’. तिसरे खेपे रावूं नजं जावन म्हणलें, ‘बाय, राग धर आं म्हज्या सांगपाचो. पूण, घालूं म्हणप न्हय. घालतात ते सुण्याक. वाडूं कांय म्हणचें. तिणें समजल्ले भशेन केलें आनी दोन खेपे वाडूं? काय म्हणलें. तिसरे खेपे यो रे म्हज्या फाटल्या म्हणीत घालूं आयलें. परतून दुरूस्त केलें. ‘तोंडार बसलां तें! ’तिणें कबुली दिली. संस्कार हे कुळाराच जावंक जाय…
उपरांत, म्हज्या दाव्यांत बशिल्ल्या तिच्या घोवाक म्हणलें, ‘म्हाका उजव्या पाटार कित्याक बसयला जाणा? म्हाका ब्राह्मणाचो मान दिला आनी सोयऱ्याक वा मान दितल्याक आपल्या उजव्यांत बसयतात, जसो श्रीरामनाथान जांबावले दामबाबाक दिला.’
‘अशें. म्हाका हे खबर नाशिल्लें मरे’. परतून, संस्कारांचोय विशय.
‘आनीक एक सांगतां. तुजो बापूय बसला ताका इंग्लीशींत ‘हेड ऑफ ध टेबल’ म्हणटात. एकूच मनीस बसता वा बसूं येता ताका हेड म्हणटात. सोयऱ्यांक आमी मानान ह्या हेडार बसयतात. दुसरे खेपे याद धर!’
एकदां कोणागेर गेल्लों. तांगेर उलोवन भायर सरतना घरची घरकान्न म्हाका नाका नाका म्हणटा आसतना देट्ट्या मेरेन पावोवपाक आयली. तिच्या गिरेस्त कुळारचे गिरेस्त संस्कार सगल्या चलयांनी कुळाराच आपणावंक फावो.
नाजाल्यार कोण आयलो कोण गेलो, कांय खबरना. आतांचे फ्लॅट पद्दतींत आमचे संस्कारुय फ्लॅटूच जाल्यात.
सुधारूया न्हय?!
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
