गोंयकार आय ए एसकित्याक जावंक पळयनात ?

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गोंय घटक राज्य जावन पस्तीस वर्सां जालीं. कोंकणी भाशिकांचें आपलें राज्य म्हण तीन तपांचो काळ आमी पळयतात. तीन दसकां वांगडाच शतमान आनी सहस्रक हींय बदललीं. विज्ञानीक, तंत्रशास्त्रीय, येरादारी आनी संपर्क-वेवस्था, हांचे सारकिल्ल्या मळांचेर घटक राज्य जावन आमी आमच्या राज्याक हेर राज्यांचे पंगतीक हाडलें. राज्य म्हण आपलें शासन आनी प्रशासन आपल्या गरजांक धरून घडोवंक हो काळ तसो साप उणो न्हय. गोंया येद्या सुपुल्ल्याश्या दोन जिल्ल्यांच्या राज्याक प्रशासकी, अर्थीक मांडावळ फाव ते तरेन चलोवंक मनीसबळाचे नदरेन कांय उणें पडपाचेंय कारण दिसना.
मुक्ती उपरांतच्या पंचवीस वर्सांनी भारतीय प्रशासकी बांदावळीचो वांटो जावन अणभव घेतिल्ल्यान ती बांदावळ आमकां नवी न्हय. अणभवाचे नदरेन विचार करूंक गेल्यार पुर्तुगेजांची वसणूक जावन गोंयान फाटल्या शें-देडशें वर्सांनी शासकी-प्रशासकी मळांर कर्तुत्वी, बुदवंत, खडेगांठ व्यक्ती दिल्यातच; त्योय बी फकत गोंय-दमण-दीव वा दादरा-नगर हवेली बी पुर्तुगेज शासन चलतल्या भारतीय वाठारांनीच न्हय, जाल्यार पुर्तुगेज साम्राज्यांतल्या आफ्रिकी देशांनी तशेंच ब्राझील आनी खासा पुर्तुगालाक लेगीत प्रशासन, न्यायसंस्था हांच्या उंचेल्या पदांचेर गोंयकार पाविल्ल्याच्यो देखी जायत्यो आसात. राजकी मळार तर आसातूच. गोंय भारतांत येवन पंचवीस वर्सांनी एक राज्य जावन ह्या फाटल्या पस्तीस वर्सांच्या काळांत न्यायसंस्थेंत उच्च न्यायालयांनी न्यायाधीश म्हण कांय गोंयकार पावले, लश्करांत अवघे गोंयकार अधिकारी आसतले, मात भारतीय प्रशासनीक सेवेंत कित्याक कोण पावनात अशें मनांत येवप सभावीक. हाका कोण जापसालदार अशेंय विचारपी आसतलेच. पूण मुळांत अशी परिस्थिती जावपाक कारणां कितें हें सोदप चड गरजेचें.
आमकां आयकून, वाचून, पळोवन खबर आसा तें अशें – भारतांतलीं कांय राज्यां समाजीक न्यायाचो, प्रशासकी सुदारणांचो, अर्थीक आंकडेवारेचो बी असले मापदंड लावन ‘मागाशिल्लीं’च न्हय जाल्यार ‘दुयेंत’ (हिंदींत बिमारू – हें नांव त्या राज्यांच्या पयल्या अक्षरांक घेवन घडलां) म्हण मानतात, पूण अशें आसतनाय अखील भारतीय सेवांचे वळेरेंत आसपावपी साबार सरकारी सेवां खातीर (केंद्र आनी राज्या सरकारांचे सेवेंत चाकरी करूंक) ह्याच राज्यांतल्यान उमेदवार व्हडा संख्येन परिक्षेक बसतात, वेंचून येतात. केंद्र सरकारान अशे अधिकारी वेंचूंक घडयिल्लो केंद्रीय लोकसेवा आयोग (यू पी एस सी) घेता त्या परिक्षांक ह्या ‘गरीब’ राज्यांतले हजारांनी भुरगे बसतात, तांकां तांच्या तांच्या राज्यांनी मेळटल्या कसल्याय तरी शिक्षणाच्या म्हालवजार ते त्या परिक्षांची तयारी करतात आनी त्या परिक्षांनी जैत जोडून वट्ट (लाखांच्या आंकड्यांतल्या) उमेदवारांतल्यान कांय हजारांचे जैतीवंताचे वळेरेंत सुवात जोडून अखील भारतीय सेवांनी अधिकारी जातात. गोंयकारांक हें कित्याक जमना काय!
जर शिक्षणांत गोंयची सुवात राज्यांचे वळेरेंत वयली आनी मानाची, पुरस्कार आनी तोखणाय जोडपी आसा, जाल्यार तें शिक्षण दर्जेदार आसूंक फाव. आनी फाटलीं वीस वर्सां तरी गोंयांत चलता तो अभ्यासक्रम अखील भारतीय (एन सी ई आर टी चो) पांवंड्याचोच. ते नदरेन जें शिकतात तें हेरां भशेनूच, वा ह्या कांय राज्यांनी थळाव्या शिक्षण मंडळांचो आसता ताच्याकूय बरो अभ्यासक्रम तर नक्कीच. मात तो जे तरेन शिकोवप आनी शिकप जाता ताचेर भाश्य करूंक कठीण. कारण शाळांनी चलतल्या शिकपा-शिकोवपाची नेमान मोलावणी करतली पातयेवपा सारकी थळावी यंत्रणाच ना. शाळा शिक्षणाच्या पांवंड्यार जातात त्या दोन भौशीक परिक्षांनी (धावी, बारावी) लागतले निकाल तर चकचकीत आसतात. पूण 90-95 टक्के निकाल लागून त्या भुरग्यांतल्यान फुडें राज्याक धोरणां रचप आनी तीं चालीक लावप ह्या कामांनी अखील भारतीय सर्तींतल्यान मेळपी उमेदवार वा अधिकारी गोंयकार एकूय दिसना. विज्ञान-तंत्रज्ञान मळांचेर उंचेल्या पांवंड्यार खाशेलें शिक्षण घेवंक जातल्या प्रवेश परिक्षांक बसपी भुरग्यांचो आंकडो वाडटो आसा, तांचे खातीर संस्थां वरवीं, वा वेपारी तत्वार चलपी वर्गांनी प्रशिक्षण जाता. मात भोवसंख्य तरनाटीं घेतात त्या हेर फांट्यांतल्यान वा विज्ञान, तंत्रज्ञान आसूं वा कायदो आनी वेवस्थापन, हांचे भितरल्या खंयच्याच फांट्यांतल्यान) भारतीय प्रशासनीक आनी हेर सेवां खातीर जावपी सर्तीं-परिक्षांनी गोंयकार भुरगीं दिसनात. हें घडपाक कारणां दिसतात तीं अशीं –
भुरग्यांच्या घरांतल्यान भुरग्यांक आपले निर्णय घेवंक संदी दिवन, जणएकल्याक ताच्या निर्णयाक कांय प्रमाणांत तरी खासा तेंच जापसालदार आशिल्ल्याची भावना तयार करप जायना.

  • सगल्योच गजाली, जिनस, सोंपेपणां हाता कडेन वा हातांत दिवप हातूंतल्यान भुरग्याची विचारशक्त, येवजण वा मांडणी करपाचें कसब वापरप जायना. ल्हान घराब्यांत होच नेम चलता.
  • शिक्षण सरकार दिता देखून चाकरी दिवप होय सरकाराचोच वावर ही सरसकट सगळ्यांची भावना. ती घडोवपा-वाडोवपाचें पातक राजकारणी निलाजरेपणान करतात.
  • सरकारी चाकरी कोणाक तरी ‘धरून’ मेळटा हो सर्रास समज, आनी ताच्या आदारान वेंचणुके भोंवतणीं सरकारी येवजण्यांचें, रोजगाराचें चक्र हातूंतल्यान स्वाभिमान वगडावपी समाजाची घडण.
  • शाळेचें काम भुरग्यांची परिक्षा घेवन तांकां पास करप हेंच (इतलेंच) हाचेर पालक, शिक्षक, संस्था जाळवणदार, अधिकारी वर्ग सगळ्यांचें एकमत. संगनमतान गरजेच्या बदलांचे यत्न आडावप, हो प्रकार चलत आयला.
  • शाळा पांवंड्यार शिक्षणा कडेन समाज, सरकारी यंत्रणा, शिक्षणसंस्था हांचें पुराय दुर्लक्ष. आत्मविस्वास, उद्देजकताय, कल्पकताय, तर्कीक कसबां हांचो शिक्षकवर्गा भितर उणाव. भुरग्यांक तीं मेळपाचो प्रस्न फुडेंच उरता.
  • पुस्तक/शिक्षक/परिक्षा केंद्रीत शिक्षणांत सरकारी यंत्रणा धरून सगळ्या घटकां भितर नव्या शिक्षणीक संकल्पनां विशीं अज्ञान देखून अनास्था. भुरग्यांची संघटीत आवाज आनी कृतीची जाण शेणल्या, अल्पसंतुश्टताय आसा.
  • असल्या सर्तीं-परिक्षांतल्यान मेळपाच्या संदीं संबंदान जागृतायेचे यत्न सरकारी आदारान जाले, पूण तें काम नेमान फुडें व्हरप शाळांचेर सोडलें. ताची कितेंय हय-न्हयशी खबर आशिल्ले लेगीत आतां सोदचे पडटात.
  • शाळा पांवंड्यार स्वताच्या क्षमतायांचो सोद, तांचेर वावर हांचे कडेन दुर्लक्ष, देखून फुडले वाटचालींत प्रयोग, आव्हानां, आत्मपरिक्षण टाळपाची वृत्ती. शिक्षकांच्या वावराची मोलावणीच नाशिल्ल्यान भुरग्यांची तयारी अडटा.
  • शाळांतल्यान राष्ट्रीय पांवंड्यार परिक्षा, प्रकल्प हांचो लाव घेवपांत सातत्य, गंभीरसाण संस्था आनी शिक्षक हांचे मदींच नाशिल्ल्यान भुरग्यांक दिका ना.
  • गुणवत्ता तपासणेची कसलीच यंत्रणा वा वेवस्था शिक्षण खातें, राज्य आनी जिल्लो शिक्षण, प्रशिक्षण, संसोद केंद्रांनी ना, कारण तांची आपली आपलीच परिस्थिती हुसक्याची आसा.
    हाचे आदीं अदींमदीं ह्या सर्तीं परिक्षांचे तयारी वा प्रशिक्षण वर्ग विद्यापीठ, म्हाविद्यालयां हांकां घेवंक सांगिल्ल्याचो बोवाळ जाला, पूण फुडें तो वावर खंय पावला हे कळ्ळेंच ना. अशे तरेन इतल्या ल्हान राज्याक आपल्या तरनाट्यां खातीर एका विशाळ विश्वाचीं दारां उकतीं करप आयजवेर शक्य जावंक ना. शिक्षण मुळा सावन सुदारपा बगर सुटकावाट ना, हें जोंवेर राज्याच्या जाळवणदारांक कळना, तोंवेर कितल्योय घोशणा केल्यो आनी कितल्योय फटाश्यो मारल्यो जाल्यारूय गोंयकार भुरग्यांक ह्या संदींचे दरवटे सपनांनीच पळयत रावंचे पडटले. न्हिदेचें सवंग सोडून आदीं जागो कोण जातलो – सरकार, समाज, शिक्षणसंस्था, काय बेकार तरनाटे?

नारायण भास्कर देसाय
96732 22120