भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सगल्यो वस्तू वा गजाली सारक्यो मानवतात असो खंयचोच मनीस आसना.चडशे करून जेवणाच्यो खोडी काडप हें घराघरांत दिसता. भुरगेपणात श्यामची आई सिनेमा पळयिल्लो. जेवण अळणी आसून श्यामाचो बाबा निमूटपणान खाता आनी श्यामा कडेन पळोवन म्हणटा, “भाजी खूप छान झाली आहे.” मागीर श्याम बी गुपचूप खाता. तशेंच केन्नाय दुप्पट मीठ पडून खार जाल्यार बी ते गुपचूप खाताले. कारण रांदपी आवयची तांकां कदर आसताली.
आतां एक वेळ अळणी जाल्लें ते मीठ घालून खावपाक जाता. ते गुपचूप खावपाची गरज ना. पूण खार जाल्लें खावप कठीण. समजा पानार जेवपाक बशिल्ले आसतना जर खार जालां हें समजलें तर तें सारकें करप कठीण. पूण पयलीं चाखून पळयल्यार मात ते सारखे करूं येता. जायते उपाय आसतात. सुकी भाजी तर बटाट घालून सारकी करूं येता. हुमण, रोस खार जाल्यार तातूंत नाल्लाचो रोस घालून ते नीट करूं येता. अशे जायते उपाय रांदतल्या मनश्याक खबर आसूंक जाय. आसतातूय बी. जरी जेवण कितलेंय बरें जालें तरी खोडी काडपी मनीस आसल्यार मात खोडी काडटाच. म्हण्टलो, “मात्शें अळणी जालां. मात्सी गोडसाण जाय आशिल्ली.” नातर म्हण्टलो “हे भाजयेक म्हूण गोडसाण घालप?” अशें. खरें तर तिसऱ्याचें सुके केल्यार तातूंत चिमटीभर साकर वडयल्यार तें चड बरें लागता. पूण खोडी काडपी म्हण्टलो, “नुस्त्याच्या जेवणांत साकर घालतात “काय म्हूण. ईडलीच्या सांबारात थोडी गोडसाण घाल्यार सांबार आमगेर सगल्यांक बरो आवडता. पूण थोड्यांगेर अजिबात गोडसाण घालिनात. आतां जाका गोडसाण नाका तो खोडी काडटलोच.
म्हाका याद जाता, म्हजे एका वळखीच्याक सद्दां पेजे बरोबर वांटिल्ली चटणी जाय आसताली. कितलेंय बरें दुसरे तोंडाक आसलें तरी चटणी जायच. एका दिसाक ताचे आईक आयलो राग. तिने रागान ताच्या पाना कडेन शेण हाडून दवरले. आरे, ” दुसरें कितेंच खायना म्हळ्यार कितें? कसल्यो ह्यो खोडी? ” आतां ह्यो खोडी सहसा बदलप कठीण. लोणचें, पापड सद्दां जाय. अशेंय थोडे आसतात. काय जाणांक तर अशें दिसता आपणाकच बरें रांदूंक येता. मागीर तश्शे रांदलें तरी तें बरें जावंकना म्हणटात. वयल्यान अशेंय म्हणटात ” म्हजें हुमण काय बरें जाता! हें कितें? कांदो करपयला सामको.” ना तर म्हणटली “सामको हरवो उरला कांदो.”
सांगपाचें तात्पर्य खोडी काडणारो काडटाच.
थोडे जाण मात जरी जेवण व्हडलेशें आवडूंक ना तरी म्हणटले की” काकी बेश्ट जेवण जाला हां.” आनी खरेंच हे एकच उतर रांदतलेचें श्रम परिहार करूंक पुरो आसता. खोडयो काडपी आयस्क्रीमाचो सुद्धा वास घेवन पळयतात. थोड्यांक हिंग, सांसवां, करबेल फोण्ण घाल्यार वास नाका म्हूण नाकाक धरतात. ओंकारे काडटात. तर कोणाक कोथंबीरे पाल्याचो वास वा हरव्या कांद्याचो वास नाका आसता. धंय पळोवन थोडे विटतात. मात थोडे पचनशक्ती बरी उरची म्हूण मुद्दाम धंयान जेवतात वा धंय खातात. थोडे जाण सद्दा पानार हरवो कांदो खातात, कित्याक तर जवानी कायम उरता खंय ताणें.
आतां हें जालें जेवणाचें…. आनी जायते आसा. पूण आतां लग्ना वेळावेल्यो, चल्याचो तशेंच चलयांच्यो खोडी कितें कमी आसतात अशें समजू नाकात. “हांव इतलो उंच, म्हाका बाबा कानसुला कडेन पावपा सारकी शिडशिडीत चली जाय.” आपूण फ्रॅडा बरोबर बियरी मारून कितलो जाडो दिसता तें लक्षात येना. चली कशी? तर शिडशिडीत जाय. कांय जाण मात पयलीं तेंपार म्हणटाले ” जांव आं. चली बरी घसघशीत पाटी कशी आसा. कामा वावराक घट्टमूट्ट. खातापित्या घरांतली आसा.” प्रत्येकाची आवड वेगळी. आनी किते म्हणपाचें?.
कोण म्हणटा “चली चड माॅडर्न”. तर कोण म्हणटा “सामके गांवटूल मरे ते .” अशे. कोणाक केस कापिल्ले जाय. तर कोणाक पोनी बांदपी. तर कोणाक फांती लांब आशिल्ली चली आवडटा. खरेंतर चलयांक विशेश चाॅयस करूक मेळना. कित्याक? कोण म्हणटा.” जाव गो जाडो. पयशांनी ताण आसा न्ही?” कोण म्हणटा पिऊ गो पिल्यार. राजकारण्या घरांतलो न्ही? तशें करचें पडटा. आनी केन्नाय घेतले म्हूण तो कितें बेबदो न्ही.”
“जाणा तू जमीन विकून खंय तांणी करोडो घेतल्यात.” आतां हाचेर चलो टकलो आसल्यार सुद्धा तें मोठेपणाचें लक्षण सांगून चलयेचें तोंण बंद करतात. आज चलयो म्हूण कमी नात. पयलींच बंधन घालतलीं. “वर्सांतल्यान एक खेप पूण फाॅरेन ट्रीप जाय. आमी वेगळीं रावप आं. “अश्यो खूपश्यो अटी घालतल्यो. एकमेकांच्यो खोडी काडप हे बहुतेकदां चलताच. सत्ताधारी आसल्यार विरोधी पक्ष फुडारी ताची टीका करतात. आनी सत्ताधारी, स्वताचे चुकीचें खांपर विरोधी पक्षनेत्याचेर फोडटात. एकूण कितें? जित्याची खोड खंय मेले बगर वचना. हेंच खरें.ॉ
– तेजश्री गो. प्रभुगांवकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
