भांगरभूंय | प्रतिनिधी
म्हजी नणदेली धूव मुंबय सकून गोंय आयिल्ली. धा वरसां फाटी घडिल्ली तिची अणभवाची काणी ही. तीं अंधेरींतले एके काॅलनींत रावतात. तांगेले निदचे कुडींची बाल्कनी दीग आस्सा. दोनूय बेडरूमाक एकूच बाल्कनी. थंय तान्नी कुंड्यो दवरन, पाचवे, तांबडे, हळदुवे क्रोटन आनी गोंमटांयेच्यो झाड लायल्यांत. वणतेक तेकिल्ले कापडां सुकवंचे दोन स्टॅण्ड दवरिल्ले आसात. मुंबयकरांक ल्हान जाग्यार बी गोमटे मात न्हय, प्रत्येक जाग्याचो बरो उपेग घेंवची खूबी आसप!
ह्या बाल्कनींत एक दीस कावळ्यालें सक- सकाळीं काव काव आवाज कानार पडन सकाळची ती सुखद आनी साकर नीद तुटली म्हूण घरच्यांक भौ करकर जाल्लें. सबंद दीस तांगेलो काव, कावान घरच्यांलीं तकली भिरभिरच्या लागली. तांका धांवडांवपाक केल्लेलो प्रयत्न सगळोय निरर्थक जाल्लो.
सकलय खंय कावळ्या पील जावो घाय करन घेवन पडलां की कितें म्हूण वचून पळयल्यार तशे कांय दिसलेना. बाल्कनी नितळ आस्सा. मागीर कित्याक अशें हांगेलो आक्रोश?
कावळ्यांले काव -काव आयकत दोन दीस गेल्ले. एक बरें म्हळ्यार घरचे तीन मनीस आवय, बापय आनी तांगेली एक धूव, तिगय सकाळचे 10 वरां पयलींच कामाक भायर पडतालीं म्हणू बरें जाल्ले.
घरा येना फुडे कॉलेजा वत्तली चल्येक परती काव-काव आयकूंक पडटालें. कावळ्यांले भयेन आवयेन झाडांक उदक घालचें आनी चार- पांच दिसाचे कपडे सुकवपाक गेल्यार थंय कितें पळयता? कावळ्य़ान तर हद्द पार केल्ला. ‘बोट दाखयल्यार हात गिळप’ ही म्हण खरी थारली कावळ्यान! ल्हवू ल्हवू तांणी काड्यो- बड्यो हाडन साठवचाक सुरुवात केल्या. आत्ता कावळ्याले थंय यो- वच चालू आसताले म्हूण इतलें दीस बालकनींत कोणय वचपाक धाडस करीनाशिल्ले. त्यानिमतान, तांका कोणालोय भंय नाशें जाल्लेंलें. आत्ता कावळ्यांक थंय घर बांदची येवजण आस्सा म्हूण कळन आयले तेन्ना घरची मंडळी भीवनु थक्क जाल्लीं.
ह्या कावळ्यागेलें उपद्रवाक उपाय कसलो म्हूण घरातंली तीगय, म्हळ्यार आवय, बापय आनी चल्ली येवजणेंत पडलीं. वेगवेगवेगळे विचारा वयर चिंतन, मनन, तर्क -वितर्क सुरु जाल्ले. चार -चौगांत ह्या विशीर चर्चा समेत जाल्यो. एकेकळ्यान एकेक विचाराची मांडणी घातली.
कोण म्हणता, पितृंंगेलो राग आस्सू फाव! तशें आसल्यार तांगेले आवड्चे रांदप करन वायस घालपाचे बरें. आत्ता खंयचो आनी कोण पितृ म्हूण उपाय कशे सोदून काडपाचे? कशेंय आस्स्सो सगळ्यांलें नांव घेवन वायसा पान दवरचें बरें म्हणली आवय. तेंवय करन पळयलें. कांय फरक पडलोना! दुसरो म्हणलो, घर बदलात, ह्या घरची लक्षणां बरीं न्हय. अरें! मुंबय गावांत घर बदल्चें सोप्पे कितें? लोन काडण कष्टांन घेतिल्ले घर म्हण घरचीं चिंतून हैराण!
तिसरो ज्योतिश्याले सल्ला घेवून बरें म्हण सुचवून 8 ते 10 ज्योतिशाले फोन नंबर व पत्त्तो दिवन गेलो. अशें खूब लोकांन फुकटचो सल्लो दिवन गेले. कावळ्यांले करकरा पेक्षां त्या हितचिंतकांले हितोपदेश आयकून, टेन्शन चड जावन सगळ्यांले प्रेशर वाडलें.
आवयेन उपास, पूजा -पाठ धरलो. बापय पोथी पठण करपाक बसलो. दोगानूय एक न्हय, 7-8 देवळांची फेरी मारन, थंय सकून तीर्थ आन फुलांचो प्रसाद हाडन, त्या बालकनींत फापुडत उरंली. कांय बी फरक ना. काव -काव चालूच आसलें. मन त्रासिक जालें. नाग दोष आसल्यार सुब्रमण्य वा विटला वा खंयचोय नागस्थानाक वचून पुजा करयेद, गरूड दोशाकूय तिरुपतीक वचयेद, पूण कावळ्यांले दोशाक खंय तकली लावप? कोणय तरी सुचयले म्हूण कावळ्यांले त्रास राबयतलो एक महापुरुष पुत्तूर गांवांत आस्स म्हणू थंय वचून पूजा करन बी आयलीं, तरीय काव काव कांय कम्मी जाल्लेना.
धुवेन वेगळोच मार्ग सोदून काडलो. तिणें गुगल्लार सोदल्यार तिक्का खूब अशें पर्याय मेळ्ळे. एक, ‘Crow Go Away’ म्हळिलो एक आलबम तिन्ने डावनलोड केल्लो. तांत विचित्र अशें पक्ष्यांले आवाज आशिलले. तें तिन्ने सदां लावन पळयले.
दुसरो पर्याय म्हळ्यार, कपडे सुकोंवचें स्टॅण्डार आरसो दवरल्यार ताजेर पड्चो सूर्यालो प्रतिबिंबान कावळे उडून वचपाचो एक शक्यताय आशिल्ली. तेंवय करन पळयले. ह्यो सगळ्यो उपाय सुमार दीस चालू आशिल्ले आन एक दीस असो आयलो की कावळे गेल्ले उडून आनी शांतता परती घरांत आयली.
गम्मत म्हळ्यार, घरांतलें प्रत्येकळो आपलेच उपायान हें साध्य जाल्ले म्हूण सांगत फिरले! आवय म्हणली, म्हजी पूजा- पाठ व उपासाचे शक्तीन कावळ्यांलो त्रास गेल्लो. बापय म्हणलो, पोती पठण केल्ले म्हूण देवाची कृपा साध्य जाल्ली. आवय- बापयेन जोडयेर ठामपणें जाहीर केल्ले की तांगेलें सदां केल्लेले देवूळ दर्शन व तीर्थ फुल्ला प्रसादान तें धावन गेल्ले म्हूण! आनी आधुनिक धुवेन, ‘हे सगळे पिशेपण! हांतून कांय लाॅजिक ना. म्हजेच युक्तीन काम फत्ते जाल्लें’ म्हणली तीं !
(लेख मंगळुरी बोलींत आसा.)
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
