करियर करपाचे दिकेन….

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

तळागाळांत पाविल्लें घुंवळे वखदां घेवपाचें, ताचो वेपार करपाचें वेसन, दुचाकी, चारचाकी वेगान चलोवपाचें वेसन हे सारक्यो गजाली तुमका नाका जाल्या पिरायेन आकर्शित करूंक लागल्यो तर तुमच्या करियराक त्रास जातलो, हें सत्य आसा. आमचे डॉ. रघुनाथ माशेलकार ल्हान पिरायेचेर आवय वांगडा मुंबय पावले. तांणी नेटान अभ्यास केलो आनी ते व्हड शास्त्रज्ञ जाले, पूण तांणी थंयच्या हेर मनोरंजन वा पयसो दिवपी माध्यमांत केन्नाच लक्ष घालूंक ना. तुमी जर अभ्यास सोडून हेर गजालींनी लक्ष घालें तर अभ्यास कसो जातलो? आता तर मोबायल दरेका कडेन आसता. ताचें वेसन लेगीत हुस्को करी सारकें आसा. ह्या लेखान शिकपाच्या पिरायेन तुमी कितें करू शकतात, हाची म्हायती दिवपाचो प्रयत्न केला. जो गजाली सांगल्यात ताचे परस वेगळ्योय गजाली तुमी करूं शकतात.
ह्यो गजाली तुमच्या तुमी करूं शकतात. अभ्यासक्रमांत त्यो आसतोल्योच अशें ना. पयली गजाल म्हळ्यार रांदूंक शिकात. चड फावट चल्यांक खंय रांदूंक शिकोपाची गरज ना, अशें सगलेच सांगतात. पूण आतां काळ बदलला. जायतेय जाण हॉटेलांनी वचप, ऑर्डर घरा हाडूंक सांगप ह्या गजालींचेर भर दिवपाक लागल्यात. हातूंत आमचो वेळ वाटवता हें जरी खरे आसलें तरी पयसो
आनी आरोग्याचे कितें? खेरीज आमी दुसऱ्याचेर अवलंबून
रावतात, हाचो धोको चड आसता. तुमी जेन्ना नोकरेक पयस वतात तेन्ना हॉटेल पयस आसत तर तुमका फाव ते पदार्थ जर मेळना, तर कितें? खेरीज भलायकेची कागाळ वाडपाक लागली तर कितें?
अशा वेळार तुमकां रांदपाचो उगडास येतलो. एक हौस म्हूण सुरवातेक शिकत, जाल्यार फुडें ताचो उपेग केन्ना जायत तें सांगपाक येना.
एक तरी नवो खेळ शिकचो. आतां क्रिकेट आनी फुटबॉला विशीं आमकां सगळें कळटा, अशें जरी धरले तरी जायते भारतीय खेळ आसात, ताची आमकां खूब उणी म्हायती आसता. हातूंतलो एक तरी खेळ खेळपाक तर शिकपाच जायच, खेरीज ताची चड म्हायती आसपाक जाय. जो खेळ तुमी शिकतले, ताचो इतिहास शिकून घेवचो. तो खेळ फाटी पडपाचीं कारणां सोदून ताका तरणाट्यां मदीं लोकप्रीय कशें करपाक जायत, हाचो विचारूय करचो.
आपल्या देशाचो, राज्याचो इतिहास जाणून घेयात. बरेच फावट इतिहासा कडेन आमची आडनदर जाता. आमचें गोंय राज्य घेयात. तें साडे चारशीं वर्सां पुर्तुगीजांचें गुलाम कित्याक उरलें? देश स्वातंत्र्य जालो, पूण आमकां स्वातंत्र्य मेळपाक वेळ कित्याक लागलो? हो अभ्यासाचो विशय आनी जीं कितें खरीं कारणां आसात तीं जाणून घेयात.
एकदां तरी समाजसेवा करात. बरेच फावट आमी नोकरेचो विचार करतात, तेन्ना म्हजो पगार, म्हज्यो सुटयो, भत्ते, कामाचीं वरां, म्हजो लाव हाचेरूच आमचें लक्ष आसता. त्याच वांगडा समाजाचो विचार करात. रगत दिवप हाचे सारकें दुसरें मोलादीक काम ना. रगत सगळ्यांक जाय पडटा आनी हें दिवन तुमी दुयेंती, ताचे कुटुंब हांचे कडेन कायम नातें जोडटात. वाचनाक वेळ दियात, बरेच फावट आमी पार्टी करून, व्हिडियो, सोशल मिडिया पळोवन वेळ घालयतात. तें जरूर करात. इश्टूय जायच, पूण पुस्तकां सारको इश्ट तुमकां सोदून मेळचो ना. लेखकांचे अणभव तुमकां वाचपाक मेळटात. तांचे विचार कळटात. घडये ते तुमचे जिणेन तुमी आपणावपाक शकतात. तुमी तुमचे वाचनालय सुरु करू शकतात.
नोकरेक लागले उपरांत हातांत पयशे जरूर येतात, त्याच वेळाचेर तुमी गुंतवणुकीचो विचार करशात तर ताचो लाव तुमकाच जातलो. अशे जर तुमी बेगीनूच केले तर तुमचे लक्ष हेर गजाली कडे वचपाचें ना. आमचे जाण्टे. तांकां आमी विसरूंक जायना. नवी पिळगी आनी पोरणी पिळगी अशें अंतर सदांच आसता. तेन्ना जे नेण्टे आसतात, ते केन्ना तरी जाण्टे जातलेच. म्हूण जाण्ट्या लोकांक विसरचें न्हय. तांचे लागीं अणभव, ज्ञान, म्हायती आसता. मुख्य म्हणल्यार संस्कार आसतात.
एखादी नवी भाशा शिकात. तुमी खंयच्याय फाट्याचे आसूं,
एक तर भास शिकपाचो यत्न करात. तातूंतल्या तातूंत परदेशी भाशा जर शिकशात तर ताचो फायदो तुमकां खात्रीन जातलो. व्यायामाक महत्व दियात, अश्यो जायत्यो गजाली सांगू येतात. पूण करीयर करपाक हाचो तुमकां लाव जातलोच जातलो.

प्रा रामदास केळकार
9822583275