‘इनफॅच्युएशन’ म्हणल्यार मोग न्हय !

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

भुरग्यांच्या फुडारा कडेन खेळूं नाकात, गरज पडटा तेन्ना सरळ ना म्हणून वायट रस्त्यार वता तें आडावपाची गरज आसा हें लक्षांत दवरात.

एक मनीस अचानक आवडपाक लागप, दोन दिसांचे वळखीर अमूक मनीस राम आनी आपूण ताची सीता अशें म्हणप हाकाच इनफॅच्युएशन अशें म्हणटात. पूण अशें म्हणून राम-सीतेचे पवित्र बंधनाचेर टिप्पणी करप असल्यांक सोबना. ‘लव्ह एट फस्ट सायट’ हो प्रकार केन्नाय ‘इनफॅच्युएशन एट फस्ट सायट’ आसपाक शकता. तें अचानक जाता तशें अचानक नाय जावपाक शकता. पूण दोगूय मनशांतलें एकच बरोबर ना जातलें अशेंय ना. जे मनशांत उरता ताका मागीर खूब त्रास जाता. दोगांकूय जेन्ना जाता तेन्ना एकमेका बगर रावपाक जायना, लग्न जाल्यार ताचेच कडेन जातलें वा जातलों ना जाल्यार जीवाचें बरें वायट करतलें वा करतलों, ह्यो सगळ्यो प्रेम भावना न्हय, तर हाकाच म्हणटात इनफॅच्युएशन! हें फकत एक शारिरिक आकर्शण आसता जें वयार येता तेन्ना कोणाकूय वा केन्नाय जावपाक शकता. इनफॅच्युएट जाल्ले मनशाची स्वताची विचार करपाची प्रक्रियाच बंद जाता. ताचे खातीर फुडलो मनीस सांगता तीच पूर्व दिशा आसता. ते मनशाक केन्ना, कशें मेळूं काय जाता. ताणे सांगिल्ली दरेक गजाल खरी दिसता.
मोग आनी इनफॅच्युएशन ह्यो दोन वेगळ्यो गजाली. मोग हो घोव-बायल, प्रेमी-प्रेमिका हांचेच पुरतो नासता. आवय-बापूय, भाव-भयणी, सोयरीं, शेजारी, देश, जनावरां हांचेर आमचो मोग आसा अशें आमी म्हणटात. इनफॅच्युएशन जाता तेन्ना तो मनीस आपलोच जावचो अशें दिसता. जालो ना जाल्यार त्रास जाता. मोग जाता तेन्ना अशें आसना. आपूण जाचेर मोग करता ताचें बरें जावचें अशें दिसता. इनफॅच्युएशनाचें केन्ना केन्नाय मोगानूय रूपांतर जावं शकता. इनफॅच्युएशन साधारणपणे 18 म्हयने ते 3 वर्सां मेरेन उरपाक शकता. होच काळ चड मारक थारता.
अशेंच इनफॅच्युएट जाल्ले एके चलयेक घेवन एक आवय दोतोरा कडेन आयली. आपल्याक तो चलो सामको आवडटा, ताचो स्वभाव सामको आवडटा. दोळे पळोवन ताचो स्वभाव कळ्ळो. हांगा मनीस मरतगेर सुद्दां स्वभाव कळना पूण हे चलयेक दोन म्हयन्यान कळ्ळो खंय. चल्याची म्हायती काडल्यार खूब किदें वायट हाताक लागलें. बापायलो धंदो भयानक. चल्याचो व्हडलो भाव चोर. घरांतल्यान बापायले पयशे चोरिल्ले आनी बापायन बरोच उजरावन काडिल्लो. लग्न जाला तरी दुसरे चलयांक फिरयता. ताचो धाकटो भाव हो. खूब चलयांक फिरोवन जाल्लें. दोगूय भाव दिसपाक गुंड आनी करतालेय तसलीं कर्मां. आमी गुंड न्हय म्हणून तांकां दाखोवचें पडटालें आनी तें दाखोवपाक ते आनीकूय गुंडागिरी करताले. इतलें आसुनूय तें चली ते चल्या फाटल्यान पिशें.
ते चल्याचे भाव आनी भावज मेळून बी हे चलयेक जबरदस्तीन गुठलावपाचे यत्न करताले. चली पिशें जातालेंय बी. त्या चल्यान ताका सांगलें आपूण तुका बिझनॅस घालून दितां. जालें, हे चलयेचें अभ्यासा वेलें लक्षूच गेलें. फाटलो फुडलो विचार करीनासतना जे चलयेक स्वताचो करीयर करपाचो आशिल्लो, तें सगळें विसरून बिझनॅस घालून दितलो तातूंतच सपनेता. क्लासींत येवपाचें बंद जाल्लें. चल्याक मेळपाकूच वतालें. ताणे चल्याक एकदांय विचारलें ना, कसलो बिझनॅस, केन्ना, खंय, कसो, तातूंत आपलो रोल कितें आसतलो? हे प्रस्नांचेर तें चली थंड. चल्याची स्वताची तांक शून्य हेंय ते चलयेक समजना. स्वताचें करीयर खुटयाळाक हुमकाळावन अशें करप म्हणल्यार पिशेपणां. हातूंत जालें अशें कि चली मुर्खपणा करता, ते दोगूय फायदो घेतात आनी चली मुर्ख जालें म्हणून ते भितरल्यान खोशी आसात. पूण हें ते चलयेक समजच ना. वेवस्थीत चलयेक गुठलावन ताणीं ताची वाट लायली.
तें चली हाचेय पयलीं कांयच विचार करी नासतना 3- 4 जाणां बरोबर भोंवतालें. तेन्नाय बी आपूण हाचेच कडेन लग्न जातलें अशें म्हणटालें. आवय- बापूय भलायकेन बरीं नासतालीं म्हणून चलयेक चड सांगपाक वच नाशिल्लीं. चली सामकी हट्टी. चलयेचे काकान एकदां भोंवचना पळयलें तेन्ना घरा बरेंच उजरावन काडिल्लें. ताचे उपरांतूय खूबदां अशें घडिल्लें. ह्या खेपेय बी तेंच जाल्लें. एक वायट चल्याचे नादाक लागून चलयेन स्वताचें करीयर काबार केल्लें. पोस्ट ग्रॅजुएशन नांवा पुरतेंच उरिल्लें. मुखारल्यो करीयराच्यो सगळ्यो वाटो बंद जाल्ल्यो. चलयेक समजायलें तरी कशेंच समजना. मुखार तो एक्सिडेंटात सोंपता आनी चली ताचेच यादीनी पिशार पडटा. लग्न जाल्यार आपूण ताचेच कडेन जातलें आशिल्लें ना जाल्यार आंकवार मरतलें, असो चलयेचो निर्धार. म्हणल्यार मेलो तो गेलोच, हाचो आपलोय सुखाचो जीव त्रासांत.
इनफॅच्युएशनांत जर कोणूय व्हावन वता आनी स्वताचे जीणेचें लुकसाण करून घेता, तेन्ना हाचेर खूब गंभीरतायेन विचार करपाची गरज आसता. मनशाक त्या वेळार कळना, कितें बरें आनी कितें वायट हाचोय भान उरना. तेन्ना आवय-बापायन वा कोण लागींचो आसा ताणे पळोवप खूब गरजेचें. आमी ना म्हणलें आनी चलयेन जीव दिलो जाल्यार, हो विचार करून खूब आवय-बापूय ओगी बसून रावतात. जीण ही एकदांच मेळटा. मातशें बरें-वायट जाल्यार आयुश्यभर ताका लुकसाण जावं येता हाचो विचार करप गरजेचो. समजना जाल्यार अशे वेळार मानसोपचार तज्ञा कडेन व्हरप. तुमचो एक निर्णय ते मनशाची जीण सारकी रुळार हाडपाक शकता.
समजायल्यार समजना म्हणून ओगी रावन कोता येना, ताचेर मार्ग काडप गरजेचो. आवय-बापूय हे नात्यान तुमचेर जबाबदारी आसता. मुखार चलयेचेंच आयुश्य न्हय तर एक सभ्य घराणे आनी दुसरें असभ्य, हाचे लागून तुमचें नांव कितलें घाण जातलें हाचेर विचार करप खूब गरजेचो. आवय- बापायचो निर्णय हांगा खूब म्हत्वाचो. ओगी रावन लुकसाण करून घेवचे परस शांत बसून विचार करप, आपले चली वा चल्या खातीर कितें बरें, कितें वायट, ताचो फुडार कसो जातलो? हालीं लग्न जायना फुडें रोखडेच घटस्फोटाचे प्रमाण वाडल्यात. अशे जावचे परस पयलींच सारखो विचार करप बरें. आयकना तेन्ना ओगी रावप ना तर भुरग्यांक समजावप-तापोवप तितलेंच गरजेचें. भुरग्यांचेर आवय-बापायचेंच नियंत्रण ना जाल्यार ताचो कितें फायदो? योग्य वेळार घेतिल्ले निर्णयान भुरग्यांचो फुडार बरो जातलो हें याद दवरात. ओगीच चलयेन वा चल्यान पसंद केलां, ताचें ताका म्हणून ओगी रावन जायना. भुरग्यांच्या फुडारा कडेन खेळूं नाकात, गरज पडटा तेन्ना सरळ ना म्हणून वायट रस्त्यार वता तें आडावपाची गरज आसा हें लक्षांत दवरात.

आदित्य सिनाय भांगी
9673585953