भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आजयेन सांगिल्ली काणी बाईक खूब आवडली. तिणें आजयेची खूब तोखणाय केली आनी असल्यो काणयो आज पुस्तक रुपांत येवपाची गरज आसा अशें सांगलें
“आजी खऱ्यांनी तुमी ह्या वयांत पासून खूब बऱ्यो काणयो सांगतात. तुमच्यो ह्यो काणयो हांव कागदार बरोवन घेतां आनी त्यो पुस्तक रुपांत छापून एक काणयाचें पुस्तक तयार करतां. जर तुमचें उतर आसल्यार…! बाईन आजयेचो हात आपल्या हातांत घेवन म्हणलें.
” म्हजें उतर ना मेळूंक कसलें बंधन? म्हज्या काणयांचें पुस्तक येता, ही म्हजे खातीर खोशयेची गजाल. तुज्या ह्या बऱ्या कामांत म्हजो पुराय सात असतलो, सर तूं मुखार.” अशें म्हणून आजयेन बाईच्या माथ्यार हात दवरून तिका आशिर्वाद दिलो आनी बाईन आपल्या कामाक सुरवात केली. थोड्या दिसां भितर बाईन आजये कडल्यान काणयो आयकून त्यो कागदार बरोवन काडल्यो. सगली तयारी करून, त्यो पुस्तक रुपांत छापून, एक सोबीत अशें काणयांचें पुस्तक तयार जालें. त्या पुस्तकांत सुमार 20 काणयांचो आस्पाव आशिल्ल्यो. पुस्तकाचें नांव दवरलें, ‘ आमची आजी. ‘ एक बरोसो दीस थारावन पुस्तकाचें प्रकाशन केलें. प्रकाशन सुवाळ्यांत आजयेचो भोवमान केलो. असल्या पुस्तकांची आमच्या भुरग्यांक फुडाराक चड गरज आसा ते खातीर काणयांची पुस्तकां निर्माण करपाची गरज आसा अशें त्या वेळार बाईन भुरग्यांक सुचयलें. काणयांच्या पुस्तक प्रकाशनाच्या वेळार, आजयेन एक सोबीत ल्हानशी ही काणी सांगली. काणयेचें नांव आशिल्लें. ‘ जतनाय ‘
“सुहासाच्या घरा सामकारूच एक मोडिल्लें घर आसलें. त्या घराचें अर्धवट मोडिल्ल्या वण्टच्या फातरार एक झाडाचो रोंपो किल्लून आयिल्लो ताका दिसलो. तो ताका सदांच उदक घालूंक लागलो. कांय दिसांनीं ताची मात्शी वाड जाली, पूण उपरांत तो रोंपो बावता असो ताका दिसलें, देखून सदच्या परस मात्शें चडूच उदक तो त्या रोंप्याक घालूंक लागलो. तरी लेगीत तो रोंपो ताजे जायना आसले. तें पळोवन ताका खूब वायट दिसलें आनी तो रोंपो आतां मरतलो हाची भिरांतूय ताका दिसली.
त्याच दिसांनी स्कूलांत भुरग्यांक पर्यावरणाचेर मार्गदर्शन करपाक पर्यावरण मोगी प्राध्यापक आयिल्लो. तो विद्यार्थ्यांक पर्यावरणाचें म्हत्व पटोवन दितालो. झाडांक लागून सैमाची राखण कशी जाता हें भुरग्यांक समजायतालो. भुरग्यांनी पर्यावरणाचे बाबतींत कितेंय प्रस्न विचारचे आसल्यार ते विचारूं येता अशें सुचयतालो.
तल्यान सुहासान अचकीत उभो रावून हात वयर काडलो आनी म्हाका एक प्रस्न विचारचो आसा अशें म्हणलें. सुहास उभो रावला तो पळोवन सगल्यांकूच अजाप दिसलें. तो कसलो प्रस्न विचारता हें जाणून घेवपाची सगल्यांकूच उत्सुकता जाली.
“हां विचार तुजो प्रस्न “प्राध्यापकान सुहासाक सांगलें.
” मास्तर ! आमच्या घरा सामकार एका मोडिल्ल्या घराचे वण्टीच्या फातरार झाडाचो रोंपो किल्लला. हांव ताका सदांच उदक घालतां, पूण दिसान दीस बावतूच वता अशें कित्याक? ताचो प्रस्न आयकून प्राध्यापक मनांतल्या मनांत हांसलो आनी म्हणपाक लागलो-
‘‘एक बरो प्रस्न विचारलो तुवें ! आतां तुज्या प्रस्नाची जाप आयक. जशी भुरग्यांची बरेतरेन वाड जावचे खातीर , ताका जगपा खातीर आपलें आवयची माया आनी तिच्या दुदाची गरज आसता. तशेच एका झाडाच्या रोप्याक फुसफुसीत माती आनी उदकाची गरज लागता. तरूच ताची वाड बरेतरेन जाता. त्या मोडिल्ल्या घराचे वण्टीच्या फातरार त्या रोंप्याक फाव तशीं जमनीची माया मेळना, देखून तो दिसान-दीस बावत वता. ताचो जागो त्या मोडिल्ल्या वण्टीर न्हय! ताका त्या वण्टीवल्यान काडून फावो त्या जाग्यार रोय आनी सदांच उदक घाल, मागीर पळय तो कसो वाडटा आनी ताजो उरता तो. आनी ही जाप फकत सुहासा खातीरूच न्हय तर सगल्या भुरग्यां खातिरूय आसा. कोणाकूय जर तसो झाडाचो रोंपो दिसलो तर ताका काडून जतनायेन फावो त्या जाग्यार रोवन, ताका उदक घालून तुमीय बी पुण्य कमोवंक शकतात, सैमाची सोबितकाय वाडोवपा खातीर भागिदार जावं येता. पूण… पूण जर तुमी तशें करूक शकना तर मात त्या रोंप्याक थंयच्यान काडून उडोवपाचो तुमकां कांयच अधिकार ना! लक्षांत दवरात तोडप सोंपें आसता पूण जोडप कठीण.” अशे तरेन मास्तर भुरग्यांक समजायता आनी सुहासाच्या प्रस्नाची जापूय दिता.
सुहास घरा वचून पयलीं त्या झाडाच्या रोंप्याक काडून बऱ्याशा जाग्यार फोंडकूल काडून रोयता आनी उदक घालता. दोन तीन दिसांनी तो रोंपो लागता आनी ताजो जाता. सुहासूय खूब खूश जाता.
हाच्या वयल्यान आमकां हें कळटा की झाडां जावं वा भुरगीं तांची सुरवातेक सावन बरे तरेन जतनाय घेयत तर तें बरे तरेन वाडटलें, फुलतलें.” आजयेन काणी सोंपयली.
ती काणी आजयेची निमाणी काणी आशिल्ली. आजी आतां जाण्टी जाल्ल्यान तिका काणयो सांगपाक जमना आशिल्लें. तशी ती उलयताली, आपल्यां मनशांक वळखतालीं, दोळ्यांनीय बी दिसतालें तिका. पूण काणी सांगपातली ताकद तिच्यांत उरूंक नाशिल्ली. बरेच दीस ती हातरुणार उरली आनी एक दीस आजी देवाघरा गेली. भुरग्यांची मनां दुखवलीं. आजयेच्या काणयांक पुर्णविराम लागलो. आतां काणयो फकत पुस्तकांनी वाचपाक मेळटाल्यो. आजयेच्यो काणयो आयकून आयकून भुरगींय बी काणयो बरोवंक शिकिल्लीं.
एक दीस सुमनाच्या मनांत विचार आयलो, ताणें रोखडोच तो विचार अपले स्कुलांतलें बाई मुखार मांडलो.
” बाई तुमचे कडेन म्हाका उलोवचें आसा.” सुमनान म्हणलें.
” कितें उलोवचें आसा.” बाईन विचारलें.
” बाई, जमता जाल्यार आमच्या स्कुलांत एक काणयांचो वर्ग दवरचो अशें म्हाका दिसता, जसो भाशा, विज्ञान, गणीत. इतीहास’ भुगोल अशा विशयांचे वर्ग आसता तशें. जेणे करून आमच्या आजी आजोबांच्यो काणयो तांच्या उपरांतूय जित्यो उरतल्यो, आमचे पारंपरीक काणयो सांगपाचे दायज तिगून उरतलें.” अशी सुचोवणी सुमनान बाईक केली. सुमनाची सुचोवणी बाईक खूब मानवली.
“शाबास सुमन आनी देव बरें करूं तुका, तुज्या मनांत हो लाख मोलाचो विचार अयिल्ले खातीर. हांव रोखडेंच स्कुलाच्या वेवस्थापका कडेन उलोवणी करता आनी असो एका विशय स्कुलांत भुरग्यां खातीर राबोवचो म्हणून तांकां सुचयतां.” तसो बाईन स्कुलाच्या निर्देशका कडेन तो मांडलो. ताकाय ती सुचोवणी आवडली. ताणें रोखडीच वेवस्थापकाची खाशेली बसका घेवन सुचोवणी मान्य करून घेतली आनी शिक्षण मंत्र्याक चीट बरोवन देशातंल्या सगल्यां स्कुलांनी, कॉलेजांनी आनी हेर शिक्षणीक संस्थांनी हो आदेश जारी करूक विणवणी केली. आनी देशांतल्या चडशा स्कुलांनी, कॉलेजांनी काणयाचो तास सुरू जालो. केन्ना बाई भुरग्यांक तर केन्ना भुरगीं बाईक काणयो सांगतालीं. अशें तरेन आमची आजी आमच्या काणयां वरवी सगल्यांच्याच काळजांत सदांच जिती उरतली. अशे सुमनाक आनी बाकिच्याय भुरग्यांक दिसलें.
अविनाश कुंकळकार
7875237830
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
