लेखणी बळिश्ट, तातूंत समाज बदलपाची तांक

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

राज्यपालः दामोदर मावजो हांकां ‘ज्ञानपीठ’ भेटयलो

भांगरभूंय I प्रतिनिधी
पणजीः लेखणी ही तरसादी परस बळिश्ट, धारदार आसता. तातूंत समाज बदलपाची तांक आसता. साहित्यीक दामोदर मावजो जायत्या वर्सां पसून साहित्याच्या माध्यमांतल्यान हेंच काम प्रभावीपणान करीत आयल्यात. ताका लागुनूच तांकां ज्ञानपीठ सारको सर्वोच्च साहित्य पुरस्कार फावो जाला, अशें मत राज्यपाल श्रीधरन पिल्लई हांणी उक्तायलें.

नामनेचे साहित्यीक दामोदर मावजो हांकां काल शेनवारा राजभवनांतल्या दरबार हॉलांत राज्यपाल पिल्लई आनी कला, संस्कृती मंत्री गोविंद गावडे हांचे हस्तुकीं साहित्य मळा वयलो देशांतलो सर्वोच्च ज्ञानपीठ पुरस्कार भेटयलो, त्या वेळार राज्यपाल पिल्लई उलयताले.
गीतकार गुलजार, भारतीय ज्ञानपिठाचे अध्यक्ष वीरेंद्र जैन, ज्ञानपीठ निवड समितीची अध्यक्ष प्रतिभा रे ह्या वेळार हाजीर आशिल्ल्यो. देशाचो सर्वोच्च साहित्य पुरस्कार भेटवण सुवाळो पयलेच खेपे राजभवनांत आयोजीत केल्ल्यान तशेंच तो म्हाका भेटोवपाक मेळिल्ल्यान खोशी जाल्ल्याचे राज्यपाल पिल्लई हांणी ह्या वेळार सांगलें.
समाज एकठांय हाडपाचें काम
भारताची साहित्य परंपरा ही मनीसजाती इतलीच पोरणी. रामायण, महाभारत ह्या सारक्या म्हाकाव्यांनी जायत्या पिळग्यांक प्रेरणा दिवन देशाक एकठांय हाडपाचें म्हान कार्य केलां. दामोदर मावजो हांचें साहित्य लेगीत समाजाक एकठांय हाडपाचें काम करता, अशेंय राज्यपाल पिल्लई हांणी नमूद केले.
मजगतीं, दामोदर मावजो हे ज्ञानपीठ पुरस्कार मेळोवपी गोंयचे दुसरे साहित्यीक थारल्यात. हाचे पयलीं 2008 त रवींद्र केळेकार हांकां ज्ञानपीठ पुरस्कार मेळिल्लो. मावजो हांची सुमार 25 पुस्तकां कोंकणी भाशेंत आनी एक पुस्तक इंग्लीश भाशेंत प्रकाशीत जाला. तांच्या जायत्या पुस्तकांचो विवीध भाशांनी अणकार जाला. ते खातीर तांकां आतां मेरेन जायते पुरस्कार लाबल्यात. कथा, कादंबरी, लघुकथा, पटकथा लेखन, स्तंभ लेखन, नाट्य लेखन, निबंध, समिक्षा अशा विवीध प्रकारांत तांणी लेखन केलां.

कार्मेलीन गाजली
1981 त आयिल्ली ‘कार्मेलीन’ ही तांची कादंबरी बरीच गाजिल्लीं. हे कादंबरीक 1983 त साहित्य अकादमी पुरस्कारानूय भोवमानीत केला. ह्या कादंबरीचो हिंदी, मराठी, इंग्लीश, पंजाबी, सिंधी, तामीळ, ओरिया, मैथिली अशा भाशांनी अणकार जाला.

म्हजे भुंयेन, गोंयकारांनी बरोवपाची स्फूर्त दिली: मावजो
म्हाका साबार गोंयकारां पसून बरोवपाची स्फूर्त, प्रेरणा मेळ्ळी. हे सगले व्हड लोक. तातूंत कलाकार आसात, तियात्रीस्त आसात. ते म्हाका सदांच बरोवपाची प्रेरणा दितात. म्हजे भाशेन, भुंयेन म्हाका बरोवपाची प्रेरणा दिली. म्हजे मायभाशेन म्हाका केन्नाच सकयल उडोवंक ना, हांव कोंकणीचेर मोग करता आनी तीय म्हजेर. बरोवपा सारके खूब विशय आसात. चड करून गांवांनी. बांयो, उदक संस्कृती, म्हादय अशे जायते, अशें सांगून दामोदर मावजो हांणी गोंयचे कोंकणीची वाटचाल थोडक्यांत सांगली.
17 व्या शेंकड्यांत कोंकणीक मारपाचें फर्मान पुर्तुगेजांनी काडलें. हांगाचे लोक त्या काळांत, ताचे पयलीं कर्नाटक, केरळांत गेले. तांणी आपली भास तिगयली, अशें सांगून कोंकणी वयर काडपाक वावुरपी साबार लोकांचो तांणी उल्लेख केलो. 1889 त एदुआर्द जुझे ब्रुनो डिसोझा हांणी उदेंतीचें साळीक हें पयलें कोंकणी म्हयनाळें काडलें. उपरांत शणै गोंयबाब हांणी कोंकणी खातीर मळबा येदें कार्य केलें. ज्ञानपीठ पुरस्कारा खातीर निवड जाली तेन्ना खोस जाली, भारतीय भाशांनी हो पुरस्कार मेळपा सारके आनीकूय लेखक आसात, होय विचार आयलो. कोंकणीक दुसरे फावट हो पुरस्कार मेळटा, हाचो अभिमानूय दिसलो, अशें दामोदर मावजो हांणी सांगलें.