भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अमृत सिंह आमकां सांगतात की, आमचें जाण्टेले (रुशी – मुनी) बरेंच हुशार आसले. कसल्याच प्रकारच्या उपकरणां शिवाय, फक्त कुशळटायेंन नियाळणी करून तें सृश्टींतलीं वेगवेगळी तत्वां, नेम सोंपेपणान समजूंक शकले. जैवविवीधतायेंतल्या प्रत्येक घटकाचें म्हत्व, तांणी त्या वेळारूच पारखिल्लें. फुडाराक घडपी मनशांचे मनस्थितीचोय तांणी अचूक अदमास लायिल्लो. हेच खातीर, तांकां समाजांत तरेकवार ‘समज’ चालीक लावचे पडले, जेणेकरून सृश्टींतलें कसलेंच नेम मोडचें न्हय आनी खंयच्याच जिवावळीक तांचो त्रास जावचो न्हय. (थोड्यांनी असल्या जायत्या समजांचो अर्थ समजून घेयनासतना ताका अंधश्रध्देचें रुप दिलां, ती वेगळी गजाल)
एक समज असो आसलो की, ‘बुधवारा आनी आयतारा दिसा जर हेवाळ्यांन खंयच्याय मनशाक घास मारलो जाल्यार, ताका दुसरें कसलेंच जिवाणें चाबना.’ आतां जितलो ओडलायणो हो समज आसलो, तितलोच रुचीक ताचो अर्थूय जातालो. पयलींच्या तेंपार, विखारी जिवाण्यांचेर उपाय नाशिल्ल्यान, लोक तांकां सामके भियेताले आनी जें सांपडटा तांकां जितेच धरून मारताले. असल्यानी, जैवयंत्रणेंचेर संकश्ट येवचें न्हय म्हूण जाण्टेल्यांनी तो तोडगो काडिल्लो.
हाची पुराय फाटभुंय अशी की, त्या वेळार आयतार आनी बुधवारचे लोक नुस्तें मारपाखातीर तळ्यार वा न्हंयेचेर वताले. आतां उदका लागसार म्हण्टकच हेवाळीं आसतालींच आनी जीं दिसताच तांचीं बेधूंद कत्तलूय जाताली. बऱ्या खातीर कितेंय सांगले उपरांत रोखडेंच तें आयकलें, असल्यांतले काय आमी नासले, म्हण्टकच जाचो फायदो जाता थंयच कल चड, अशेंच समीकरण प्रचलित आसलें (अजुनूय तशेंच आसा). हे परिस्थितींत, हेवाळ्यांन चुकून घास लेगीत मारलो जाल्यार, फुडें कितें तरी बरेंच जातलें हेच अपेक्षेन तो समज चालीक लायिल्लो.
(चत्राय : खंयचोच प्राणी कारणां शिवाय वा जिवीतांक धोको जाणवल्या बगर, कोणाचेरुच हल्लो करीना. ती मागीर मुंय आसूं वा दाणयो वाग. हे धर्तरे वयल्या सगल्या जिवांक जगपाचो समान अधिकार आसा. वयर सांगिल्ल्या उदारणांतल्यान देख घेवन, जैवविवीधतायेंतल्या प्रत्येक घटकांचो सगले मान राखतले आनी सैमाची जी हानी जाल्या, ती थोडी तरी भरून काडपाचो यत्न करतले, होच हे बरपावळीचो मुखेल उद्देश)
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
