भांगरभूंय | प्रतिनिधी
सकाळच्या सुर्याचो उजवाड, धुक्याचे निरसपण, पावसाचो हंगाम आनी भोंवतणीं निर्माण जावपी पांचवो वाठार, कोणाक आवडटा, जाल्यार कोणाक आवडना. खंय तरी ताचेंय सारकेंच. दरेकल्यांत एक वेगळेंपण आसता! आनी तें म्हणटात तशेंच ते ‘फॅर’ लेगीत. “मोगान आनी झुजांत” न्हय पूण, “जिवितांत”! एकलो कितें करता तें ह्या संवसारांतल्या सगळ्यांक आवडटले अशें जावप शक्य ना. आमच्यांतलो दरेक मनीस वेगवेगळ्या मुळांतल्यान तयार जाला आनी स्पश्टपणान आमी ज्या वातावरणांत वाडटात, तें वातावरण आमच्या विचारांत वा वागपाचे पद्दतींत खंय ना खंय व्हड फरक करता. आमी स्वताचो विचार करून हेरांक पळयल्यार आमकां असंख्य फरक मेळटले. हें फरक वा वागणुको समाजीक वा हेर तरेच्यो आसूं येतात. मनीस जातीचीं प्रवृतीच अशी आसा की आमी सदांच निमाणे कडेन एकामेकाची तुळा करून सगळ्यांक वेगळे तरेन पळयतात आनी तातूंत कसलोच फायदो नासता.
कांसवा वांगडा धांवपी सशाचो विचार करात. तांच्या काणयेंतल्यान आमकां शिकपा सारकी सगळ्यांत मोलादीक गजाल म्हळ्यार क्षमता घेवन जल्मल्लो आनी हारपाचो दुबाव नाशिल्ल्या, मदलो फरक. केन्ना सर्तींत वांटो घेवंक ना; पूण आपलें सगळें ओंपून, पयलेच खेपेक, कोण जैतिवंत जायत कोण जाणां? आमी जे तरेन संवसार पळयतात ते पद्दतीन सगळें आदारून आसता. जिवीत आमकां खंयच्याय सुवातेर दवरता. खंयचेय परिस्थितींत आमकां धुकलून उडयता. तेन्ना आमी स्वताक कमी लेखूंक फावना हें गरजेचें. यत्न करप आनी फळाचे चिंतन सोडप हें म्हत्वाचे! एकल्याक एकलो रावून जाल्यार दुसऱ्याक मनशां भोंवतणीं आसतना सुख मेळटा.आमी सगळीं एक वेगळेपण घेवन जल्माक आयल्यांत. आमी निरुपेगी वा समान आशिल्लीं जाल्यार देव आमकां हांगा जल्म घेवपाची संद दिता आशिल्लो काय? दर एका मनशाक बंडखोर करपी विशिश्टताय आसता आनी हेंच मतीन धरून आमी मुखार सरपाक जाय.
गर्दी आसा थंयच फाटल्यान वचप गरजेचें न्हय. सगळेंच चलतात त्याच रस्त्यांची निवड करप गरजेचें न्हय. कारण येसस्वीपणाच्या रस्त्यांचेर सदांच अपेस, वळणां आनी संकेत आसतात. आमच्या वांगडा जांणी पयलीं चलपाक सुरवात केल्ली ते सदांच आमचे वांगडा साथीक आसत – नासत सांगूंक येना. कांय जाण उडून वचत, कांय जाण तांबड्या रंगाच्या येरादारी संकेताचेर रावतले अशी परिस्थिती निर्माण जावंक शकता; कांय जाण वेगळो मार्ग घेवंक शकतात वा कांय जाण दुसरो रस्तो वेंचूंक शकतात! आमी पयली चुकीचो मार्ग वेंचून काडिल्लो म्हूण आमी त्याच रस्त्यांचेर चलत रावपाक जाय हें म्हत्वाचें न्हय.
आमी हेरां कडेन स्वताची तुळा करची न्हय असो आमचो सगळ्यांत व्हडलो मंत्र आसूंक जाय. पूण स्वताचेर आशिल्ल्या विस्वासाची गांठ घट्ट करपाक जाय. देखीक उदक आशिल्लो एक ग्लास घेवया. एकल्या खातीर तो ‘उदकाचो ग्लास’ आसतलो दुसऱ्या खातीर तो ‘अर्दो भरिल्लो’ आनी तिसऱ्या वर्गांतल्या लोकां खातीर तो ‘अर्दो रिकामी’ दिसत. लोक समान नात. कांय जाण आमकां आमी कशे आसात ते पळयतले, कांय जाण प्रतिभा, कुशळटाय आनी आमी ज्या गजालींनी बेस्ट आसात तें पळयतले आनी तिसरो प्रकार फकत आमकां अपेस आयिल्ल्या गजालींचेर लक्ष केंद्रीत करतले.
सचिन तेंडुलकार वा लता मंगेशकार ह्या नामनेच्या व्यक्तीं विशीं विचार करात. खेळ आनी संगीता विशीं तांच्या आवय- बापायचीं वेगवेगळीं मतां आसलीं जाल्यार ती खंयच्या- खंय ना जावपाचीं. कला आनी खेळ ह्या दोनूय मळांचें कितलें लुकसाण जावपाचें? दुसरे वटेन आमी आनीक एक क्रिकेट खेळगडो युवराज सिंग हांची देख घेवं येता. ताका केन्नाच खेळगडो जावपाची इत्सा नाशिल्ली आनी ताच्या बापायन ताचे इत्से आड ताका क्रिकेटींत सामील जावपाक लायिल्लो. पूण तो आयज एक यशस्वी मनीस आनी क्रिकेट खेळगडो जाला. एक फावट ताची मुलाखत घेतली तेन्ना ताका क्रिकेटींतली आवड कशी वाडली हाचे विशीं विचारतना ताणें ही काणी सांगली. तो खरो खंयच्या क्षेत्रांत बरो आसा हाचो सोद ताच्या बापायन लायलो. आनी हीं संद ताणें बापायक दिवंक नाशिल्ली जाल्यार आपूण व्हड चुक करपाचो असो उल्लेख ताणें केलो! पूण, ताका ताच्या बापायच्या विश्वासार विश्वास आशिल्लो आनी तो फुडें सरलो. केन्ना- केन्ना आमचे गुरू, आमचे पालक आमचे परस फुडले दिश्टावन आमका मार्गदर्शन करतात आनी केन्ना- केन्ना जी गजाल करून वायट जावपाचे प्रमाण कमी दिसता तें करून पुळोवप.
‘मीठ’ आनी ‘साखर’ हांचो रंग एकूच आसता, पूण तांची रुच वेगळी. तेच परीन वस्तू आनी जिवीत पळोवपा विशीं मनशांची नदर वेगळी आसता. पूण जेन्ना नकारात्मक टिप्पणी कानार पडटा तेन्ना एक व्हडली गजाल आमी करूंक शकतात आनी ती म्हणल्यार दुर्लक्ष करप. जें दिसता ते उलोवन सांगप सामके. आमी सगळे व्यक्त करपाक जल्माक आयल्यात आनी आमकां जाय तें उलोवपाक स्वतंत्राय आसा. कोण आमकां आडावंक शकना. तशेंच हेरांकय आमी तें करतना आडावंक शकनात. म्हणून ‘सगळ्यांचे आयकात,
पूण निमाणें तुमकां बरोबर दिसता तें करात’. कारण आमी उलयतना फकत आमकां पयलींच खबर आशिल्लें तें कळयतात, पूण आयकतना आमी सदांच कितें तरी नवें शिकतात”. आनी हें खरें; की जर लोकांच्या चिंतनात, विचारांत, संवसार पळोवपाचें वेगळेपण नाशिल्ले जाल्यार संवसारांत केन्नाच बदल घडचो नासलो वा विकास जावचो नासलो! ताका लागून आमी संवसार एके नदरेन पळयनात! हेंच सत्य आमची पावला उजवाडा दिकेन व्हरतात.
सायली शा. कवठणकार
84119 82774
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
