हांव शापमुक्त जालीं

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

कर प्रस्थान पळोवया मिथिला नगर महान… ह्या मुनिजनांच्या आग्रहाक श्रीरामाक ‘ना’ म्हणपाक जालें ना. लक्ष्मणा सयत मुनिजनां वांगडा तो मिथिलेक वचपाक भायर सरलो. वता आसतना महर्षी विश्वामित्रान ताका अनेक काणयो सांगल्यो. चलतां चलतां ते एका उजाड आश्रमा कडेन पावले. ‘हो आश्रम उजाड सो? अशें श्रीरामान विचारतकच मुनिवर्य विश्वामित्रान अहिल्येची काणी सांगली आनी तिचो उद्धार करणाची आज्ञा केली. श्रीरामाच्या पदस्पर्शान, शिळे भशेन पडिल्ले अहिल्येच्या देहांतल्यान उजवाड पातळ्ळो. नाजुक स्वर आयकुपाक येवपाक लागले…

गीत रामायण – 11

राघवा, चरण तुजो लागला 

आयज हांव शापमुक्त जालां ॥धृ॥ 

शिळाच हांव, पुण तुज्या त्या कृपेन। 

परत आयलें रे हांव आकृतेन।

मुक्त जातें हांव, पायां पडटा, पावन त्या पावलां ॥1॥ 

नयनांत परत दृश्टी आयली।

घडये तुज्यांतूच सृश्टी दिसली।

सुकलेलें पाणी तें, तापून, गालासून देवलां || 2|| 

श्रवण इंद्रियांक आयली शक्ती ।

मनांक आयली परत उमेद ती।

उठ अहिल्ये अशें कोणेशें काकुळटायेन म्हळ्ळां ।।3।। 

काष्टवत देह पुलकीत जालो।

तुज्या चरणांचो स्पर्श जालो।

चरण धुळीचें कुकुम, म्हज्या कपलाक लागला ।।4।।

मोन्यांक तुं रे उलोवंक लायलें।

पतीत पावन हें नांव सोबयलें ।

तुजे कृपेनूच घडये वीख तें अमृतान न्हालां ।।5।।

रघुनंदन तूं पतीत पावन।

हांव कशें तुजें करूं पुजन।

हो पुनर्जल्म तुज्या कृपेन, ‘तो’ तुकांच अर्पिला ।।6।।

उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377