भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ते एक बरे समीक्षक. तरणाट्यांक उमेद दिवपी, एकचित्त जावन आयकुपी, सूत्रनिवेदनाची कलाय तांचे लागीं आशिल्ली.
सुनापरान्त दिसाळ्यांत ‘बायलांच्या संवसारांत’ ह्या स्तंभाचें लिखाण ‘सन्मित्रा’ ह्या टोपणनांवान हांव करतालें. समाजाक सुदारपाची तांक तुज्या लेखनात आसा. तुजें लिखाण वर्तमानच न्ही भविश्यकाळांतय उपेगी आसा. हांवें तुज्या लिखाणाचीं कात्रणां कापून दवरल्यांत.
हीं उतरां राजभास आंदोलनातले म्हालगडे हरिश्चंद्रबाब नागवेंकार हांचीं.
हरिश्चंद्रबाब हांची वळख राजभास आंदोलना वेळार जाली. त्या वेळार ‘राष्ट्रमत’ दिसाळ्यांतल्यान कोंकणी राजभास चळवळीक घटाय दिवपी लिखाण करपी हरिश्चंद्रबाब, प्राध्यापक म्हणून बरे इंग्लेज उलोवपी, इंग्लेजींतल्यान बरोवपीय. अर्थकारण, समाजकारण हे तांच्या लिखाणाचे मुखेल विशय. ते एक बरे समीक्षक. तरणाट्यांक उमेद दिवपी, एकचित्त जावन आयकुपी, सूत्रनिवेदनाची कलाय तांचे लागीं आशिल्ली. इन्स्टिट्युट मिनेझिस ब्रागांझा, गोवा कोंकणी अकादेमी संस्थेचो कारभार सांबाळपी वरिश्ठ पत्रकार चंद्रकांतबाब केणी, पयलींचे आमदार, पत्रकार अॅड. उदयबाब भेंब्रे, ज्ञानपीठकार दामोदर मावजो हांचे ते इश्ट. इश्टांच्या सांगातांत पणजे येवपी हरिश्चंद्रबाब ‘गोमन्तक’ दिसाळ्यांत उपसंपादपी आशिल्ले. तो तेंप वेगळो आनी आजची पत्रकारिता वेगळी. लोकमान्य बाळ गंगाधर टिळक हांचें व्रत पत्रकारितेंत विज्ञान, तंत्रगिन्यानान केल्ली क्रांती पत्रकारितेचें मूळ शेणोवपी आसची न्ही अशें हरिश्चंद्रबाब चिंतताले व्हय?
तांचें पुस्तक रुपान छापूंक नाशिल्लें लिखाण तांच्या दोन धुवांनी वाचून छापल्यार गोंयच्या अर्थकारणाक दिका मेळटली. तेंच लिखाण ‘भांगरभूंय’ दिसाळ्यांतल्यान उजवाडाक हाडपाची गरज आसा. एमईएस काॅलेज वास्कोची व्हडवीकाय मेळिल्ले वेळार चार उतरांनी सांगपी हरिश्चंद्रबाब हजारांनी विद्यार्थ्यांचीय उमेद. तांचे उमेदींतल्यान विद्यार्थी लेखक घडल्यात, एक पावल फुडेंय गेल्या आसत. हरिश्चंद्रबाबांचे लिखाण छापून हाडपाक ताणींय तेंको दिवपाक, फुडें सरपाक जाय.
दिसाळ्यांतल्या दर एका उतराक कालय मोल मेळटालें, आयजय मेळटा, कमी चड आसत. विद्यार्थ्यांक, प्राध्यापकांक आपल्या म्हाविद्यालयांत घडपी कार्यावळींचेर बरोवपाक हरिश्चंद्रबाबांन शिकयलें. वेळार खबर बरयल्यार ती छापून हाडपाक संपादप्यांक फोन करप, एक- दोन विद्यार्थ्यांक दिसाळ्याच्या खबरांकारां कडेन धाडून खबर पावोवपाचो वावरय तांणी केला.
जेन्ना दिसाळ्यांतले उपसंपादपी भोवमाध्यमी जातात तेन्ना तांची मोलावणी तेंपा प्रमाणे जावची. उतरां मेजपाचो कालचो तेंप नासलो तेन्ना कागदार, नितळ अक्षरांत लेख बरोवपाक राती घालोवच्यो पडटाल्यो. हरिश्चंद्रबाब त्या तेंपा वयले. पत्रकारितेंतल्यान मेळिल्लें मानधन, कमी पगारांतल्यान ताणीं विद्यापीठांतल्यान उच्च शिक्षण घेतलें. तांचो तोच आदर्श विद्यार्थ्यांनी घेतल्यार गोंय 100 टक्के साक्षर न्हय उच्च शिक्षणातय 100 टक्के साक्षर जातलें. विद्यार्थ्यांक ती संस्कृताय (डिग्नीटी आॅफ लेबर) माध्यमिक शिक्षणाच्या पावंड्यार शिकोवची पडटली.
शिक्षण, शिक्षणातली कुशळताय खिणाखिणाक बदलता, शिक्षणातले ते बदल कशे आपणावप? खंयचे गोंयकारांक उपेगाचे तें सांगपी प्रोफेसर आयज विद्यापीठांत आसात. तांकां वांगडा घेवन गेल्यार हरिश्चंद्रबाबांक गिन्यान दिवपी गोंय विद्यापीठ देसांत पयल्या नंबरार कित्याक वच्चें न्हय? पत्रकारीता खंयची बरी? खिणात पानां धांपपी डिजिटल माध्यमांतली? व्हिज्युअल? दिसाळ्यांतली? हें सांगपाचो वगत आयला, संपादप्यांनी तें सांगचें. बेग्गीन अचूक खबर पावोवपी चार- पांच उतरांची, लाखांनी जीव वाटावपी पत्रकारीता म्हत्वाची, तीच म्हान.
म्हजें दिसाळ्यांतल्या पयल्या स्तंभाचें लिखाणय कमीत कमी उतरांचें आशिल्लें, हरिश्चंद्रबाबांक म्हाविद्यालयांत वतना, येतना वाचपाक भावपी. त्या लिखाणाक उर्बा दिवपी हरिश्चंद्रबाब एक व्हड मनीस, मनीसपण जागोवपी, शिकोवपी.
सुहासिनी प्रभुगांवकार
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
