भांगरभूंय | प्रतिनिधी
नोव्हेंबर, जानेवारी हे देवांच्या काले, जात्रांचे म्हयने. कोविडाक लागून दोन वर्सा ह्या उत्सवांकच न्हय, तशें पळयल्यार सगळ्याच भोवशीक सुवातांनी जावपी कार्यक्रमाक खंड पडिल्लो. उत्सव, फेस्तां वेळार करूंक मेळना जातकच सामान्य भाविकांच्या मनाक लागता. अशा उत्सवांतलो लोकांचो सहभाग हो पूर्णपणान उत्स्फूर्त आसता. अमक्या देवळाच्या काल्याक यो, जात्रेक यो म्हणून कोणाकच आमंत्रण दिवचें पडना. हे उत्सव जैतवंत करपाक जे लोक वावुरतात, तांकांय कोणे अमूक काम कर म्हणून सांगचें पडना. तें त्या- त्या गांवांतल्या लोकांची उमेद; उत्साह, भावना आनी श्रद्धेंतल्यान जावन पडटा. म्हणूनच दर वर्सा चुकनासतना हे उत्सव थरिल्ल्या दिसा जातात. ज्या उत्सवांनी लोकांचो उत्स्फूर्त वांटो आसता. त्या उत्सव, कार्यक्रमाक जीवसाण आसता.
दर वर्सा आमी वेगळ्या वेगळ्या वाठारांनी साहित्य संमेलना घडोवन हाडटात. हीं संमेलना म्हळ्यार श्री देवी सरस्वतीची जात्राच म्हणूक जाय. आमी लेखक, कवी हे देवीचे भक्त. आमी जात्रेक वतात. पूण जे संमेलनाक हजेरी लायतात, तांतले चडशे जाणाचो संमेलनाचे माचये कडेन संबध आसता. जांकां व्यासपीठ नासता अशे लोक हे जात्रेक हजर रावपाचें टाळटात. आयोजनाचे बाबतीतय ते फाटींच रावतात. ज्या वाठारांनी हें संमेलन जाता. थंयच्या थळाव्या लोकांचो तातूंत सहभाग म्हळ्यार हजेरीय दिसून येना. चुकून खंयुय आडवाद आसत. पूण, थळाव्यांक ह्या संमेलनाचें आनी कोणाचेंच पडून गेल्लें आसना. रातचे वेळार नाटक बी दवरलें जाल्यार भोंवतणचे कांय लोक येतात आनी वतात.
ज्या वाठारांत साहित्य संमेलन जाता त्या वाठारांतल्या लोकांचो जर तातूंत इल्लोय सहभाग दिसलोना जाल्यार भायल्यांनी थंय वचून तें करप तरी कित्याक असो म्हाका सदांच प्रस्न पडटालो. थळाव्यांक वांटेकार करून घेवपाक आमी अयशस्वी जाता काय कितें? काय तांच्या सुख- दुख्खा कडेन, तांच्या प्रस्नां कडेन आमकां कवी , लेखकांक आपलेपणान पळोवपाची संवय ना म्हणून काय कितें? अशे साबार प्रस्न, म्हजे तकलेन घोसोळ घालता आसतनाच सत्तरी म्हालांत ग्रामीण साहित्य संमेलन भरता तें पळयतकच थंयचें चित्र म्हाका वेगळें दिसता. हें संमेलन जावपाचें आसा हाचे हुटहूटे थंयच्या गांवांतल्याय लोकांक लागिल्ले आसतात. 3 आनी 4 डिसेंबर 2022 हे दोन दीस साहित्य मंथनातल्यान निर्माण जाल्लें तिसरें साहित्य संमेलन सत्तरींतल्या सालेली गांवांत जालें. कवी ह्या नात्यान म्हाका थंय हजेरी लावपाचें भाग्य मेळ्ळें. ह्या संमेलनाच्या आयोजनान पुराय सालेली गांवचे लोक दिसताले. व्यासपीठा कडेन तांचो मातय संबंध ना, पूण संमेलनाचे सगळे तयारेंत लोकूच.
हें संमेलन म्हळ्यार तांकां तांच्या गांवचो उत्सव कसो. देवाचो कालो कसो. तेच भावनेतल्यान ते वावुरले. आपलें नांव पेपरांत छापून येवचें हाचो विचारूच तांचे तकलेंत ना. ह्या संमेलनाच्या निमतान आपल्या वाठारांत भायल्यान येतल्यांक तांणी परमेश्वराच्या रूपान पळयलें. हेंच समाधान आयोजकांच्या मुखामळार दिसतालें. सत्तरींत हें कित्याक घडूक पावलें. हाचेर आमी कवी, लेखकांनी चिंतन करपाची गरज आसा. म्हजे म्हायती प्रमाण, शारांत रावूनय गांवगिऱ्या जीवना कडली आपली नाळ सांबाळून आशिल्ले डॅा. प्रकाशबाब पर्येंकार हांचे तकलेंत ग्रामीण संमेलनाची कल्पना किल्लली आनी ताचो रूख जावचो म्हणून लोककलाकार गोपिनाथ गांवस, आमचे लेखक, मुख्याध्यापक काशिनाथबाब नायक हांणी ताका फाव तितलें तितलें नैसर्गीक सारें घालून हो रूख व्हडलो करपाचें काम केलें. तांकां सलाम करचोच पडटलो. साहित्याच्या इतिहासांत हो वावर खात्रीन उरतलो. दुबाव ना. तांच्या वावराक सगळ्यांचोच तेंको मेळत गॆलो.
सत्तरीत साहित्य, कोंकणी भास हे विशयाचेर कसलोय उपक्रम जाता तेन्ना म्हाका याद जाता ती भाई तेंडुलकार घराण्याचीच. भाई, तांची घरकान्न , धुव शांती आयज संवसारांत ना. पूण, तांचो खरो वारसो फुडें व्हरपाचें काम प्रकाश पर्येकारान पयलीं केलें, अशें हांवे म्हणत जाल्यार कोण तें न्हयकारचोना. संमेलनाच्या माहोलांत हांव पावलो तेन्ना म्हाका शांतीची याद जाली. तेंडुलकार घराण्यान सत्तरीच्या साबार शेतांनी शिंपडिल्ल्या बियांचीं आतां रूखांच रुखां जाल्यांत. तांकां फळां, फुलां येत रावतलीं. ह्या संमेलनाचें खाशेलेंपण म्हळ्यार तें गांव करता. ताका स्पर्श जाला, गांवच्या नितळ निर्मळ, आनी आपलेपणाचे भावनेन थपथपून भरिल्ल्या मायेस्त सभावाच्या मनशांचो. आयोजकांच्या सामान्य मनशां मदीं भरसून वचपाच्या गुणाक लागूनच हें शक्य जालां. आमचे सारकिल्ल्यांक ते थंय आपयतात, आमचे प्रतिभेचो गौरव करतात, आमकां माची दितात. हो उपक्रम फुडाराकय चालूच उरपाक जाय. देखून प्रत्येक पावल उखलतना थंयच्या वातावरणाक कसलीच बादा येवचीना हाची काळजी घेवन तांणी पेटयल्ले हे जोतींत स्नेहाचें तेल ओतयत रावंक जाय. तें केलें जाल्यार संमेलनाची ही जोत पॆटत उरतली.
थळाव्यांचो उत्स्फुर्त प्रतिसाद खंयच्याय उपक्रमाक लाभतलो जाल्यार आमी तांच्यांतलेच अशे मानून वागूंक जाय. प्रकाशबाब पर्येकार, काशिनाथ, नमन, गोपीनाथ गांवस आनी तांच्या सशक्त पंगडान होच द्रुश्टीकोन दवरून हो वावर फुडें व्हेला. ह्या वावराक डॅा. प्रकाश वझरीकारा सयत सगळ्यांचोच तेंको मेळत गेला. तांकां मना पसून परबीं दिता आनी हेर संस्थांच्या संमेलनाच्या आयोजकांनीय सत्तरीतल्या लेखकांच्या कार्यपद्धतीचो आदर्श दवरचो. लेखक , कवी, कलाकार हे वेगळे नासतात निमणे आमी सगळे मनीसूच आसता. समाज व्हडलो करपाच्या वावरांत आमी सगळे सारकॆच तरॆन वावरूंक जाय. हें संमेलन सत्तरीतलें साहित्य, कला आनी थंयचें ग्रामीण शांती, एकचार भावपण जतन जावपा पुरतेंच मर्यादीत उरचें तशें उरलें जाल्यार ताचें सार्थक जातलें. एकेच रातीन क्रांती करपाचो हावेस दवरून पोरणीं देवळां मोडून नवीं देवळां बी बांदपाचीं कोणाक सपना पडचीं न्हय. ह्या वावरांतल्यान आपशींच नवीं देवळां उबीं जातलींच. तितलो थार, संयम धरूनच हे उपक्रम चालू उरले जाल्यार संमेलन खऱ्या अर्थान सत्तरीकारांक पावन जातलें. तांच्या संमेलन आयोजनाची देख दर म्हालांतल्या साहित्यीक, कलाकार आनी आयोजकांनीय घेवची.
संजीव वेरॆंकार
9422643629
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
