भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अग्रलेख
………………………………………..
…. म्हणटकच तांचे मदीं एक प्रकारची गुर्मी आसता. नोकर भरतीच गुणवत्तेच्या आदारान केली जाल्यार ‘हें येना, तें जमना’ अशें कोण म्हणचो ना.
…………………………………………
खूब आदली गजाल. राष्ट्रीय पांवड्या वयले एके व्हडले खाजगी कंपनींत पगार बरो मेळटा. पूण कर्मचाऱ्यांक पिळून काडटात. जमना जाल्यार चल घरा म्हणटात, अशें तरणाटे उलयताले. तातूंत ते कंपनी विशीं तिडक व्यक्त जाताली. खरें म्हणल्यार थंय काम चड आसतालें आनी बरें काम करप्यांक बडट्यो. उपरांत ती कंपनी देशांतली आघाडेची कंपनी जाली. तरणाट्यांच्या तिडकींतल्यान आमची ‘कमी काम, चड पगार’ ही वृत्ती झळकले बगर रावना. दुसरी गजाल नव्या दोतोराची. एकाक दोन क्लिनिकां घालपाची घरची ऐपत आसूनय तिका सरकारी नोकरीच जाय आशिल्ली. कित्याक तर, ‘थंय चड काम आसना न्ही?’ मनोहर पर्रीकार मुख्यमंत्री जाले तेन्ना कार्यालयांक भेट दिताले. उसरां येवप्यांक शेपलायताले. तांचेरुय सरकारी कर्मचारी बेजार आशिल्ले. आतां सावंत सरकारान आदेश काडला, सचिवालयांतल्या साबार खात्यांनी कामचुकारपणा करपी, जांकां काम करपाक जमना अशा कर्मचाऱ्यांक सक्तीन निवृत्त करतले. ते खातीर एफ आर 56 (जे) लागू केला. ह्या कलमा वरवीं काम जमना वा कामूच करीना अशा कर्मचाऱ्यांक लोकहिताचे नदरेन सरळ घरा धाडपाक मेळटा. सरकारान हें केलां खरें, पूण तें सचिवालया पुरतें मर्यादीत उरतलें काय राज्यांतल्या प्रत्येक सरकारी कर्मचाऱ्याक लागू जातलें, हें पळोवचें पडटलें. सरकारी कर्मचारी, अधिकारी, कामगार सोडून उरिल्ल्या 99.99 टक्के लोकांचो सरकारान उखलिल्ल्या ह्या पावलाक उर्बेभरीत येवकार आसतलो. हाचे वयल्यान परिस्थिती कितें आसा, ताची कल्पना दरेका नागरिकान करची. हातूंत ‘सुक्या वांगडा ओलेंय’ लासत आयलां, हें विसरूंक फावना. कांय कामसू, प्रामाणीक कर्मचारी आसात म्हूण सरकाराचो हो रथ चलता, हेंय खरें.
सरकारी यंत्रणांचे साबार जांवय, सुनो आसात. सायबाचें बरेंपण घेवन त्यो दीस धुकलतात. कनिश्टांचेर शेक गाजयतात. एकाच कार्यालयांत वर्साचीं वर्सां उरतात. बदली जालीच जाल्यार लागींच करून घेतात. काम कमी, पगार चड. वयल्या आदेशांत विभाग मुखेल्यांक कारवायेचे अधिकार दिल्यात. पूण तांचे मर्जेंतले कामचुकार कर्मचारी आसल्यार कारवाय कोणाचेर जातली? तातूंत 50 टक्के सरकारी कर्मचारी राजकी फुडाऱ्यांचे सोयरे, मुखेल वावुरप्यांचे घरचे, अधिकाऱ्यांचे लागींचे, पयशे दिवन वा वशिल्यान नोकरेक लागिल्ले…. म्हणटकच हो सक्तीचे निवृत्तीचो आदेश धडाधड चालीक लागतलोच, अशें हड्ड्यार हात दवरून सांगप धाडसाचें थारतलें. हांगा बाबा, भाई, भाऊचें नांव सांगून सायबाक चूप करपी कर्मचारी आसात. भियेत भियेत धाडसान सायबान कारवाय केलीच जाल्यार चार दिसांनी त्या सायबाचीच अटंग्या रानांत बदली जातली.
सरकारी कर्मचारी सारके वागनात, म्हूण सरकाराक हो निर्णय घेवचो पडला. पूण कामचुकार कर्मचाऱ्यांक सक्तीची निवृत्ती दिवचे बदला, व्हीआरएस चालीक लावं येना? तांकां स म्हयन्यां भितर सुदारपाचो आदेश दिवं येता. मात कामा कडेन आडनदर करपी, लोकां कडेन दादागिरी करपी, आयचें काम फाल्यां, परवांचेर धुकलपी अहंकारी कर्मचारी, अधिकाऱ्याक बुद्द शिकोवचीच पडटली. सरकारी कर्मचाऱ्यांक नोकर म्हणटात. हाचो अर्थ पगार दिवन लोकांची सेवा करपाक तांकां नेमल्यात. ते कामचुकार, बेजापसालदार, भ्रश्ट कित्याक जाल्यात, हाची कारणां सोदून तीं दुरुस्त करपाक मेळचीं नात? म्हणजे उसरां येवप्यांचो, बेगीन वचप्यांचो पगार कापप, पगारवाड आडावप, थारावीक मुजतीन काम करीनाशिल्ल्यांक कामाचो वेळ सोंपलो तरी काम करपाक लावप…. इतलेंय करून आयकना जाल्यार सक्तीची निवृत्ती आसाच!! पूण हे बाबतींत समेस्त आमदार, मंत्र्यांनी सरकारी यंत्रणेक पालव दिवचो पडटलो. मुखार लोटांगण घालतकच कर्मचाऱ्याचे सक्तीचे निवृत्तीचो कागद कोयराच्या पाटल्यांत उडोवपाचो आदेश ह्या लोकप्रतिनिधींनी दिवचो न्हय. बरेच कर्मचारी फुडाऱ्यांच्या आशिर्वादान नोकरेक लागतात. म्हणटकच तांचे मदीं एक प्रकारची गुर्मी आसता. नोकर भरतीच गुणवत्तेच्या आदारान केली जाल्यार ‘हें येना, तें जमना’ अशें कोण म्हणचो ना. खाजगी कंपन्यांनी बरें काम करप्यांकूच बडट्यो, जापसालदारक्यो दितात, तशें सरकारी यंत्रणांनीय जावंक जाय. वर्सां जालीं म्हूण बडटी दिवपाची पद्दतूच बंद करूंक जाय. कर काम आनी घे मान, वांगडा भरपूर दाम (पगार), अशें जाल्यारुच उठसूठ सायबाचे पांय दामून ताचे मेहरबानीचेर जगपी कर्मचारी उणे जातले आनी प्रशासन तुकतुकीत, चकचकीत जातलें.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
