भांगरभूंय | प्रतिनिधी
ज ण एका मनशान हांव कित्याक जगता? आनी म्हज्या जगपाचें सार्थक कितें? आयज हाची जाप सोदपाची गरज आसा. मनीस आनी मोनजात हातूंतलो फरक आमी समजून घेवपाक जाय. मनीस हो बुद्धिवान प्राणी. चडसो लोक जगपाक जाय म्हूण जगता अशें तांकां पळयतकूच जाणवता. कित्याक तर ते एकमुळे जगतात. आपले पुरतेच जगतात आनी मरून वतात. जल, जंगल, जमीन, जनावर, मनीसजातीचें, समाजाचें, संवसाराचें, ब्रम्हांडाचें तांकां कांय एक पडिल्लें आसना. फक्त जेवणाक खार आनी धर्तरेक भार असली तांची गत. असले मनीस जगून तरी कितें फायदो? मोन्यांनी आयले आनी मोन्यांनी गेले कितें अर्थ आसा जिणेक? जीण म्हणटात ती अर्थपूर्ण आनी परिपूर्ण जगची. ती कर्तुत्वी आनी सुंदर आसची.
कांंय जाण जितीं मडीं कशीं जगतात. तांकां तांच्या अस्तित्वांची जाणिवूय आसना. तांकां पोट भर जेवंक मेळ्ळें की जालें. तशी मोनजातूय जगपा खातीर पोट भरतात. तांकां लज बिज, स्वाभिमान कांय एक आसना. तें गुलामगिरितूच जगपाक धन्य समजतात. कोणाची कितली लाचारी करप हाकाय मर्यादा आसता. सामकेंच नाक पावणेर काडून उपकारना. मात तरी… जनाची ना तर मनाची तरी लज बाळगूंक जाय काय नाका. सोडून घाल.
आज दर एकलो आपल्या नांवां खातीर आनी पयशां खातीर धडपडटना दिश्टी पडटा. कांय जाण मान सन्मानाक रडटा. कलाकार लोक पुरस्कारा खातीर धडपडटात. राजकारणी लोक सत्ते खातीर आनी कदेलाक झगडटात. सामके सकयल्या पांवड्यार देंवून. करतलो कितें? समाज दिकाहीन जावन पडला. प्रत्येकजाण आपूण आनी आपले कुंटुंब इतले खातिरूच जगता कांय कितें अशें चित्र दिसूंक लागलां. जन, जल, जंगल, जमीन, जनावर हांचें कोणाकूच पडिल्लें ना. समाजांत जो कोण मनीसपणान वागता ताका आयचो संवसार पिसो थारावपाक लागला. मनीसपणाचें कोणाकूच पडिल्लें ना. थोडेच लोक मनीसपण घेवन बसल्यात आनी समाजांत सभ्यतायेन वगतात म्हणूनच हो संवसार चलता.
हांव अजूनय सकारात्मक विचारानूच विचार करता. कोणेय कितल्योय कायलोळ्यो करून जगूं. ताका जगणें म्हणिनात. जीण म्हणटात ती परिपूर्ण आनी अर्थपूर्ण आसची. जिणेंत कितें तरी कर्तुत्व गाजोवंक जाय. समाजांत तुवें मनीस जोडटना नांवूय जोडपाक जाय. समाजा खातीर प्रत्येकान आपलें योगदान हें दिवपाकूच जाय. आपली समाजसेवा आपल्या घरांतल्यान, वाड्या वयल्यान, गांवांतल्यान सुरू करपाक जाय. आपलो गांव, गांवांतल्या लोकां खातीर वावुरपाक जाय. गांवांत सरकारी सुविधांचो लाव मेळोवन गांवचो सर्वांगी विकास करपाक दर एका गांवच्या सुशिक्षीत जाणकारान वावुरपाक जाय. भटो भटो आपल्यो वाटो सोदल्यो म्हूण जायना. समाज सुसंस्कृत आनी मनीसपण केळोवपी लोकांचेर निंबून आसा. आमी मास्तरांनी सुसंस्कृत आनी सुशिक्षीत समाज घडोवपाक मजत करपाक जाय तें आमचें कर्तव्य.
बरो उच्च्य शिक्षीत, संस्कारी नागरीक घडोवप म्हणजेच गांव समृध्द करप. पर्यायान देश विकसीत जावप. गांवां गांवांत व्याख्यानां, तरणाट्यांक मार्गदर्शनाच्यो कार्यशाळा अशे उपक्रम गांवच्या लोकांचे बरें मागपी, गांवांत जें सुजाण नागरीक आसात तांणी हो फुडाकार घेवंक जाय. गांवांनी धर्मीक कार्यावळी वांगडाच समाजीक कार्यावळींकय वाव दिवपाक जाय. जेणेकरून ताचो फायदो गांवच्या भुरग्यांक जातलो. गांवांत एक प्रशस्त अशी डिजिटल लायब्ररी, संगीत, नाच, व्यायामशाळा, योगाचें शिक्षण आदीं गजाली आसा. हें करपाक जागेचो प्रस्न येता. तेन्ना भाडें फारीक करून कोणाल्याय घरांनी सुरू करूं येता. नातर भौशीक सुवातेर सुरू करूं येता. पयलींच नानारो सुरू करप ना. आडकाठी हाडपी खूब जाण आसतले. तांचेर लक्ष दिवप ना. आमी सकारात्मक विचार घेवन मुखार सरप. हळू हळू तांची चूक तांकां कळटली. रोयता तें रोखडेंच पिकना, पिकसर वाट पळोवची पडटा. बिंयां रोवून तरी पळोवपाक जाय. हांगां किल्लची ना, हांगा रुजची ना, हांगा जावची ना. पयली रोंवून तरी पळोवया.
गांवांनी कशें आसता, परिवर्तना नुसार सोयी उपलब्द नाशिल्ल्यान गांवांतल्यान शारांत वच्चें पडटा, प्रत्येकाच्यो अडचणी आसतात. पयली म्हळ्यार रावता तें घर कमी पडटा. प्रत्येकाक आपआपलो संवसार थाटचो कसो दिसता. गांवांत मेकळें वातावरण आसचें पडटा. गांवांनी मतभेद खूब आसतात, पूण मनभेद आसना, तेंवूय आमी समजून घेवपाक जाय. थोड्यांक नायलाजान गांवात रावचें पडटा. संवसार खंयूय गेलो तरी गांवची पाळां मुळां कोणेच सोडपाक जायना, आनी गांवच्या मनशांक विसरूंक जायना. गांवांत आपली अशीं बॅंक आसपाक जाय. लघू उद्देग आसपाक जाय. पंच, सरपंच हांणी गांवच्या विकासाचो आराखडो करून ग्रामसभे मुखार दवरून पास करून घेवन टप्प्याटप्प्यान दर एका प्रभागांत काम करपाक जाय. प्रभागांतल्या ग्रामस्थांनी आपल्या पंचाक कार्यक्रम दिवपाक जाय. पांच वर्सांत हीं हीं कामां जावपाक जाय. गांवच्या विकासाक सगल्यांनी सहकार्य दिवपाक जाय. हांव ना हरकत दाखलो दिवचो ना आनी म्हाका विकासूय जाय. हांगा लोक आपलो इल्लो लेगीत जागो दिना.
सरपंच म्हणटां तुमी NOC दिता जाल्यार विकास जातलो. प्रत्येक जाग्याच्या धनयान गांवच्या विकासा खातीर NOCक सहकार्य करपाक फुडें सरपाक जाय. स्वंयपूर्ण गोंय आनी विकसीत भारत घडोवपाक शैक्षणीक आनी समाजीक मळार व्हड पावलां मारपाची गरज आसा. गांवां गांवांत कुटीर उद्देग सरू करून रोजगाराची हमी दिवपाक जाय. आपमजत गटांक, फार्मर्स क्लबांक सामुहीक शेती करपाक अर्थीक पालव दिवपाक जाय. शेतांनी वचपाक सारकें रस्ते करपाक जाय. वीज, उदक वेवस्था तशेंच वंय, आडो हाचीय वेवस्था करीत जाल्यार गांवची शेतां पडींग उरचीं नात. रस्ते, येरादारी, बाजार हांची बरी वेवस्था करीत जाल्यार कोणूच शारांत रावपाक वच्चोना गांवचे गांवपण तिगोवपाक, गांव समृध्द घडोवपाक, गांवांतल्या सुशिक्षीत जाणकारांक, समाज सुधारकांनी, गांवाचें समाजीक प्रोबधन करून, सगल्यांक विस्वासंत घेवन गांवच्या विकासा खातीर दर एकल्यान आपलो गांव सर्वांगी सुंदर आनी समृध्द करपाक, आदर्श करपाक एका मतान आनी एका विचाराच्या धाग्यान बांदपाक सगल्यांनी संघटीतपणान बऱ्या कामाक मुखार सरपाक जाय.
मोडे घालपी आसतले. नकारात्मक विचारांचेय लोक आसतले. विरोध करपीय लोक आसतले. तें आसुदीं. विरोधकूय आसपाक जाय. संत तुकाराम म्हणटात तशें ‘निंदकाचे घर असावे शेजारी’ हे लोक जाय. तरूच तूं कितें तरी करपाक पावता. गांवचो विचार करतना कोणेच इगो बाळगूचो न्हय, आनी कोणे एकल्यान मिरोवचें न्हय तरूच तें शक्य आसा.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
