भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अशें म्हणटात की मनीस जेन्ना जल्मा येता तेन्नाच भविश्य थरोवन येता. णव म्हयने आवयच्या पोटांतली जीण जगून ते आपल्या संवसारा वाटेन घालतात. कोंबडी जशी आपले पांय आनी चोंचीन अन्न सोदता तशेंच मनीस लेगीन कश्ट करून आपलें पोट भरता. घडये मनशाचें मूळ कशें आसलें देखून तांकां आपल्या भविश्यांत जें कितें घडटा वा वायट प्रसंग येता थंय तांकां मात दिवचो पडटा. मनशाचेर जेन्ना वायट प्रसंग येता तेन्ना कांय लोक म्हणटात की आपलें भविश्य देवान सारकें बरयलें ना. तर हें भविश्य खंयचो देव बरयता?
हिंदू धर्माच्या शास्त्रांक अशें म्हणटात की मनशाचो जल्म जाले उपरांत सव्या दिसा ‘सटवी देवी’ भुरग्याचें भविश्य बरयता. म्हण हिंदू धर्माच्या आदिवासी सामाजांतले लोक मनीस जल्मा येतगीर सव्या दिसा ‘सटी’ करतात. ‘सटी’ करप म्हणल्यार सटवी देवीची पुजा करप. कारण त्या दिसाक जल्मा आयल्या त्या भुरग्याचें भविश्य ती बरयता. पुजा करपाचो पुराय अधिकार त्या भुरग्याच्या बापायक आसता. त्या दिसा सांजे काळोख जावची पयलीं घराच्या मुखेल दारा मुखार दोनूय कोनशांनी भाताचो कुणो दवरतात. मागीर ताका इल्लो उजो लायतात. उपरांत त्या दाराक वयर दोनूय कोनशांनी ‘नरवला’ झाडाचे ताळे लायतात. जल्मा आयिल्लें भुरगें आनी घराची देखभाल जावची म्हण नरवला झाडाचे ताळे लायतात. अशे म्हणटात की त्या सांजेर यमराज घरांक येता. म्हण घराच्या मुखावयल्या दाराक सगळ्यांत पयलीं हें शास्त्र करतात. तशेंच सांजेर घरांत चड आवाज करप नासता.
जेवन जाले उपरांत जल्मा आयिल्ल्या भुरग्याचो बापूय न्हाता आनी मागीर सटयेची पुजा करपाचे सुरवातेक लागता. एका केळी पानांचेर दोन किलो सुरय तांदळाची पोड दवरतात. उपरांत त्या तांदळाचेर एक सोलिल्लो नाल्ल दवरतात आनी कुशीक एक दिवली पेटोवन दवरतात. तशेंच एक तांब्याच्या तांब्यान उदक भरतात आनी वयर एक सोलिल्लो नाल्ल दवरतात. त्या नाल्लाच्या एक दोळ्याक पिंजर लायतात, दुसर्या दोळ्याक काजळ लायतात तर तिसर्या दोळ्याक चंदनाचे गंध लायतात आनी त्या तांब्याक सजयतात व सटवी देवीचें रूप दितात. उपरांत ‘पिटकुळ्या’ फुलांचो हार त्या तांब्याक (देवीक) घालतात. पिटकुळ्या फुलां सोडून हेर कसलींय फुलां सटयेक वापरनात. हे जाले उपरांत मुगांची उसळ केल्ली ती थंय हाडटात. उसळीची एक मोटी वाडी त्या तांब्याच्या पोडी कुशीन दवरतात. उपरांत उसळीची बारीक पांच वाडी केळी पानांचेर दवरतात. मागीर नाल्ल फोडून ताचे भोंवतणी नाल्लाचें उदक सोडटात आनी त्या नाल्लाचे कातली कुडके मारून ताचेर दवरतात. उपरांत त्या वाडींचेर मीठ आनी साखर दवरतात. थंय हाजीर आशिल्ल्या भुरग्यांक तशेंच जाणट्याक त्या जल्म जाल्ले भुरग्याक नांव दवरपाक सांगतात. भुरगीं उसळीची वाडी उमेदीन आपआपल्याक एक-एक करून घेतात आनी नांवांची सुचोवणी दितात.
दुसर्या दिसा सकाळीं घरांतले सगळे लोक उठचे पयलीं परकी बायल मनीस येवन ती पोड आनी उसळ वरता. अशे तरेन आदिवासी समाजांतले हिंदू लोक मनीस जल्मा आयलो काय सटी करतात. बाय वा बाब बर्या मनान तशेंच उमेदीन सटयेक पुजतात कारण त्या दिसा तीं भुरग्याचें भविश्य बरयता. ही परंपरा आज लेगीत आदिवासी समाजांतले लोक करतात. कांय गांवांनी सटी करनात तर कांय गांवांनी ती करपाक पडटा.
प्रियंका देऊ वेळीप
7378827508
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
