भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अग्रलेख
…………………………………
सगले हांगा चार दिसां खातीर आयल्यात. हांसुया, खेळुया, मायेमोगान रावुंया. हिंसा, दुस्वास करून कितें मेळटलें?……………………………………
वक्रतुण्ड महाकाय सूर्यकोटि समप्रभ।
निर्विघ्नं कुरु मे देव सर्वकार्येषु सर्वदा॥
आयज चवथ. समेस्त कोंकणी मनशांची सगल्यांत व्हडली परब. सगले आपापले ऐपती प्रमाण ती मना पसून मनयतले. गणपती कडेन सुख, समृद्धी, कल्याणाचें मागणें करतले. लवचीक सोंडेच्या विशालकाय देवा, करोडांनी सुर्या समान तूं, हे परमेश्वरा, म्हजीं सगलीं कार्यां कसलेंच विघ्न हाडिनासतना सदांच पूर्ण कर, अशें मागणें वयल्या मंत्रांत केलां. सामान्य भौसाक रातदीस संकश्टांक सामकार वच्चें पडटा. ताका कोणाच्या तरी मजतीची गरज पडटा. हे चवथीक ताका खऱ्या अर्थान स्वयंपूर्ण, आत्मनिर्भर जावं दी, अशें मागूया.
हे लंबकर्णा,
तुजे कान व्हडले. सुप कशे. तुका बारीकसारीक गजाली आयकूंक येता. खाची कोनशाक, पयस खंयतरी म्हारगायेक
विटिल्लो, निर्शेल्लो भक्त तुका उलो मारता. थांबनासतना तुका होरायता. ताच्या क्षीण आवाजाक जाप दी. थाकाय दी ताका गुड्डीभर. सत्ताधिशांकूय सुबुद्द दी, उदक शिंपडून म्हारगाय इल्ली थंड करपाक ! देवा, गाय आमकां प्रिय पूण न्हय म्हारगाय. ती पयस करीना जाल्यार भौस चेंपतलो आनीक कांय वर्सांनी. म्हारगायेंतल्यान तगपाक थोडे भ्रश्टाचार, गैरकारभार करतले. पयशां बगर म्हारगायेचो उज्या दर्यो हुपप शक्य ना कोणाक. पळय मात्शें. कठीण गजाल, पूण तुका अशक्य न्हय!
हे लंबोदरा,
आमच्या गोंयांत जो तो मेळटा त्या मार्गांन धन एकठांय करपाक लागला. कश्ट करून जोडप्यांक आशिर्वाद दी, मात चुकीची वाट माड्डुवप्यांचे अपराध सदचे भशेन तुज्या विशालकाय पोटांत घेवं नाका. कितलो तेंप म्हूण तूं तांकां भोगशितलो? शिशुपालाचे 100 अपराध जाय मेरेन कृष्णान वाट पळयली. ताचो वसो तूं घेवं नाका. खांप्या गुन्यांवकारांक आशिर्वाद दी, हातान न्हय, पांयान ! पापाचें वजें कितलें जड आसता, तें तांकां कळुदी. देवाची सासाय त्रिभुवनांत आसता खंय. मागीर घेवं दी ताची प्रचिती, ह्या मदासुरांक.
हे वक्रतुंडा,
तुजी सोंड लवचीक. ती मात्शी हेवटेन तेवटेन हालोवन बेशिस्त वागप्यांक बरे धपके दी. खंयूय गेल्यार रांक लायले बगर कसलेंच काम जायना. दिसता थंय फावोर, लांच, गैरकारभार. सुक्या वांगडा ओलेंय लासता, तें खबर आसा. पूण ताका उपाय ना. खोंट मारीन थंय उदक काडपाची तांक आशिल्ले तरणाटे आयज सरपंच, मंत्र्यां फाटल्यान ‘पंचतंत्रां’ तल्या बैला फाटल्यान भोंवपी कोल्या भशेन हेडटात. वायट दिसता पळोवन. सादता तो गुण गायता, उरिल्ले गाळी संवतात. ही ‘कुछ तो दे दो बाबा’ संस्कृताय बंद कर. पोट भरूंक नोकरी जाय. गजाल खरी. पूण इतली लाचारी एक दीस आमच्या देशाक अनितीच्या रस्त्यार व्हरतली मरे देवा.
हे बुद्धीनाथा,
साडेसातशीं वर्सां पयलीं तुज्या एका भक्तान, संत ज्ञानेश्वरान , ‘हे विश्वची माझे घर’ ही संकल्पना मांडली. विज्ञान, तंत्रज्ञानान ती खरी करून दाखयल्या. मात, आयज कांय लोक ज्ञानेश्वराचे विचार मातये भरवण करपाक मुखार सरल्यात. तांच्या मेंदवांत बरे विचार घाल. विश्व झक मारलें, निदान भारताक ते आपलें घर मानतले, सगल्यांक आपले भावबंद मानतले, अशें कितें तरी कर. अदीं मदीं ल्हवूच तकलेक अंकुश तोंपपाक हरकत नासची. तितली बुद्द भितर रिगता जाल्यार रिगुदी. सगले हांगा चार दिसां खातीर आयल्यात. हांसुया, खेळुया, मायेमोगान रावुंया. हिंसा, दुस्वास करून कितें मेळटलें?
हे विघ्नहर्ता,
संवसारांचेर साबार विघ्नां आयल्यांत. कोरोनाचें तर तुका खबरुच आसा. खेट कसो तो. धांवडावनूय वचना. ताका तुज्या पांयां पोंदा आलाशिरो दी. सामान्याक दिसपट्टें जें भोगचें पडटा, तेंय विघ्नूच. पयस कर तें. फटिंगपणा, चापलुसी, लाचारी, धोंग, अहंकार, न्यूनगंड, भंय, हुस्को, धांवपळ, आळस, कामचुकारपणा ना कर. देवा, आमी जाणात हें सगलें करप तुज्याच तर हातांत आसा, अशें म्हणटलो तूं. पूण दरेकल्याक दिसता, हांव शेगुणाचो पाय. दुसरो वायटाची गायर. अशान सुदारतले आमी? तूंच मात्शें पळोवन घे.
गणपती बाप्पा, आयज तुजें आगमन जालां. आमचे सरबरायेचो लाव घे. सगल्यांक बरी बुद्द दी आनी कल्याण कर. हय सायबा!!
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
