संवसार वांचोवया

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

सोऱ्याक लागून जावपी मरणां (हातूंत अपघातूय आयले) विचारांत घेवन सरकारान हाचे मुखार आनीक बार्रांक परवाने दिवंक जायना.

जीने का मज़ा कुछ तो आना चाहिए, पीने वालों को पीने का बहाना चाहिए… ‘हाथ की सफाई’ सिनेमांतलें हें पद. प्रत्यक्षूय घडटा असें. दुख्ख जालें म्हूण पिवपी कांय दिसांनी खोस जाली म्हूण चार पेग पोटांत ओत्तात. ‘आमी गोंयकार पियेतात, पूण केन्नाच गटारांत पडनात’, अशें एका काळार अभिमानान सांगताले. मात, आतां ती परिस्थिती उरूंक ना. जीएमसीन हालींच एक आंकडेवारी उजवाडायल्या, तातूंत गोंयांत सोऱ्यांत रातदीस बुडिल्ल्यान वर्साक सरासरी 400 लोक मरतात, अशें म्हणलां. हें फक्त जीएमसींत. आनीक 3-4 व्हडलीं सरकारी हाॅस्पिटलां आसात आनी मुखेल गांवांनी भलायकी केंद्रां. ताचे भायर कितलींशीच खाजगी हाॅस्पिटलां आसात. म्हणटकच सोरो पियेवन आनीक कितले मरता आसतले, हाचो दरेकल्यान फक्त अदमास करचो. लिव्हर सिरोसीस आनी हेर रोग जावन मरप्यांचो आंकडो चड आसा…. आनी हातूंत तरणाटे चड आसात, तेय 45 वर्सां पिराये सकयले. तरणाटे बुद्द शिकतकच बरे जावन घरा वतात आनी कांय काळान परतून पिवपाक लागतात. परिणाम? मरण? एकदां सोऱ्याचें व्यसन लागलें काय तें सहजा सुटना. मनाचें बळगें घटमूट आशिल्लेच सोरो सोडटात. कसलोय सोरो कुडीक घातकूच आसता. मागीर सोरो जिवाक बरो म्हूण कोण जेवणा पयलीं दोन पेग पियेंव!!
भिकारी ते अब्जाधीश… सगल्यांकूच ताण, तणाव आसतात. प्रत्येकाचें दुख्ख, वेदना, हुस्को वेगळो. सगल्यांकूच मजा करीन दिसता. मात हाचो अर्थ सोऱ्याची बाटली लागीं करची, असो जायना. फाटल्या सात वर्सांच्या काळांत जीएमसींतूच 3196 जाणांक सोऱ्याच्या व्यसनाक लागून जग सोडचें पडलां. तातूंत लग्न जाल्ले तरणाटे आसात. तांचे मस्तेक लागून बायल, भुरग्यांचेर मानसीक, अर्थीक, समाजीक संकश्ट आयलां. तो जिवो आसतना ताचे पसून वेगळें जावन स्वताचेर ‘घटस्फोटीता’ ही म्होर मारून घेवपाचें दुर्दैव जायत्या बायलांचेर आयलां. सरकारान, समाजसेवी संस्थांनी आतां ह्या मळाचेर चड नेटान वावुरपाची गरज आसा. जीएमसींत तांचें समुपदेशन करपाचें कामूय सुरू जालां. मात, तरणाट्यांनी स्वता आपल्याचेर बंधन घालून घेतले बगर ही समस्या सोंपची ना. आपल्याक लागून आपल्या घरच्यांक, काम करता त्या आस्थापनाक, भितरल्या हेर कर्मचाऱ्यांक त्रास, मनस्ताप जातात, आपली नोकरी वचपाक शकता, हें ताणें विसरूंक फावना. इश्टागत करतना सांबाळून करची. सुरांटे, जुगारी, दुसऱ्यांक तोपी घालपी इश्टां पसून सदांच चार हात पयस रावप जिवाक बरें!
शिगमो, नरकासूर, नवें वर्स ह्या काळांत चडश्यांक व्यसनां लागतात, अशें जाणकार सांगतात. सुरवेक मजा म्हूण बियरी पितात आनी मागीर तरातरांचो सोरो. ‘पेग पे पेग’ वाडत वतात आनी आपूण केन्ना बेबदो जालों, तें खुद्द त्या तरणाट्याक पसून कळना. ह्या व्यसनाक लागून जायत्या घराब्यांक, कुटुंबांतल्या व्यक्तींक तांच्या गांवांनी मेळपी मान उणो जाला. लजेन तांची मान सकयल गेल्या. गोंयची लोकसंख्या 15 लाख. हांगा दरेकी 214 लोकां फाटल्यान एक बार आसा. 2015 त सादारण 7000 बार आशिल्ले. वर्साक उणीच 90 नवीं लायसन्सां दितात. म्हणटकच हे घडयेक, गोंयांत उणेच 7600 बार आसतले. ताचे भायर सोरो विकपी दुकानां, तावेर्नां आसात. बार जितलो खाचींत, आडवाटेक तितलें ताका गिरायक चड. ‘बार बार देखो, हजार बार देखो’, पद वेगळ्या अर्थान घेतलें जाल्यार गोंयांक ज्युस्त लागू जाता, अशें म्हणल्यार कोणाक वायट दिसचें न्हय.
वारखंड पंचायतीन हालींच आपल्या वाठारांतलीं बार्रां बंद करपाचो थाराव घेतिल्लो. देड हजार लोकसंख्येच्या गांवांत 11 बार. हो थाराव चालीक लागला काय ना, ते विशीं कांय कळूंक ना. कांय म्हयन्यांनी मोपा विमानतळाक लागून पर्यटक वाडटले. तांचे खातीर पेडणें तालुक्यांत कितले बार येतले तें कळटलें. कारण सोऱ्याक लागून खंय व्हड प्रमाणांत येणावळ मेळटा. पूण सोऱ्याक लागून जावपी मरणां (हातूंत अपघातूय आयले) कोण पळयनात. हे समाजीक समस्येचेर मनीसपणाचे नदरेन विचार करून सरकारान हाचे मुखार आनीक बार्रांक परवाने दिवचे न्हय. आसा तींच खूब आसात. पंचायती, पालिकांनी बार, सोरो, तरणाटे हांचे विशीं चड चिंतपाक जाय. कारण संवसार उद्ध्वस्त करपांत ह्या बार्रांचो मोटो हातभार
लागपाक लागला.