भांगरभूंय | प्रतिनिधी
पं. शिवकुमार शर्मा हांच्या मरणान संतूर वाद्य मोने जालां, अशें म्हणल्यार अतिताय थारची ना. ह्या दुर्लक्षीत वाद्याक तांणी देशांतूच न्हय, तर संवसारांत मान्यताय मेळोवन दिली. संतूर म्हणलें काय दोळ्यां मुखार येतात ते पं. शर्माच! 1800 वर्सां पयलीं हें वाद्य इराणांत तयार जालें, अशें म्हणटात. कांय शेंकड्यां पयलीं तें भारतांत आयलें. मात तबलें, हार्मोनियम, बासरी, सतार आनी हेर वाद्यां सारकें तें देशभर पातळ्ळें ना. शास्त्रीय गायकीन, नाचान आपल्या सांगाताक कांय थारावीक वाद्यांक मान दिलो. संतुराक तें भाग्य मेळ्ळें ना. तरीय काळाचे व्हांवतेर तें तिगलें. मनाक खातकुतल्यो करपी सर्गीय आवाजाचें हें वाद्य काश्मिरी आनी सुफी लोकसंगीता पुरतेंच उरिल्लें. मात पं. शर्मा हांणी ताका शास्त्रीय बैठकींत व्हेलें. लोकप्रीय केलें. पं. शर्मा फाटले स म्हयने किडणीच्या दुयेंसाचेर उपचार घेताले. काल सकाळीं काळजाच्या आताकान ते भायर पडले. एक म्होवाळ, रसिकांक वेगळ्या विश्वांत व्हरपी हो संगीतमय प्रवास पं. शर्माच्या मरणान थांबला. सांस्कृतीक मळाचो एक वाटचिरो निखळ्ळा.
पं. शर्मा जम्मूचे. 13 जानेवारी 1938 ताचो जल्मदीस. तांची आवय- बापूय गायक. पिरायेच्या पांचव्या वर्सा सावन शिवकुमार हांणी गायन आनी तबलें शिकपाक सुरवात केली. पिरायेच्या 13 व्या वर्सा तांणी आवय उमा दत्त- शर्मा हांचे इत्से प्रमाण, संतूर शिकपाक सुरवात केली. आपलो पूत संतुराचेर भारतीय शास्त्रीय संगीत वाजोवपी पयलो वादक जावचो, अशें तिका दिसतालें. पं. शर्मा हांणी 1955 त सतरा वर्सां पिरायेचेर मुंबयंत पयली कार्यावळ केली. बासरीवादक पं. हरिप्रसाद चौरसिया हांचे वांगडा उपरांत तांणी खूब कार्यावळी करून रसिकांचेर अक्षरशा ‘संतूर मोनेळ’ घालो. 1956 त तांणी व्ही. शांताराम हांच्या ‘झनक झनक पायल बाजे’ ह्या पदाक संगीत दिलें. आपल्या वादनाची रेकाॅर्ड काडली. मात तांकां खरें येश मेळ्ळें तें ‘काॅल आॅफ द व्हॅली’ह्या अल्बमा खातीर. 1967 त तो तांणी, पं. चौरसिया आनी ब्रिजभूषण काब्रा हांचे वांगडा निर्माण केलो. अजून तें वाद्यसंगीत आयकत रसिक वेगळ्याच विश्वांत गुंग जातात. 20 वर्सां पयलीं पं. शर्मा हांकां पद्मभूषण किताब मेळ्ळा. ते निजाचे कलाकार. पयशे, मान- सन्मान, पुरस्कारां फाटल्यान धांवले नात. तांची जीण म्हणल्यार वाद्य एके वाद्य.
पं. शर्मा हांणी हिंदी सिनेमांक संगीत दिलां, हें खूब कमी लोकांक खबर आसा. हिंदी सिनेसृश्टींत थोडोच तेंप येशाचे तेंगशेर रावपाक मेळटा आनी त्या काळांतूच पयसो, पुरस्कार जोडपाचे आसतात, अशें म्हणटात. हांगा ‘उदेंत्या सुर्याक नमस्कार’. मागीर तुमकां घरचीं पसून मीठ घालीनात. भायल्यांची गजालूच सोडात. कांय थारावीक कलाकारूच थंय वर्साचीं वर्सां तिगल्यात. लता मंगेशकर हांणी ‘आनंदघन ’ह्या नांवान संगीत दिल्लीं पदां खूब गाजल्यांत. मात तांणी गायनाचेर लक्ष केंद्रीत करपाक संगीत दिवप सोडलें. पं. शर्माचे बाबतींतय कांयशें तशेंच घडलां. ‘शिव-हरी’ नांवान ते आनी पं. हरिप्रसाद चौरसिया हांणी संगीत दिलां. पयलो सिनेमा 1980 तलो अमिताभ- रेखाचो ‘सिलसिला’. मागीर फासले (1985), चाँदनी (1989), लम्हे (1991) आनी डर (1993) हे गाजिल्ले सिनेमा. जादू तेरी नजर, दरवाजा बंद करलो, तू मेरे सामने (डर), देखा एक ख्वाब तो, नीला आसमाँ सो गया, ये कहाँ आ गये हम, रंग बरसे (सिलसिला), मेरे हाथों मे नौ नौ, लगी आज सावन की (चांदनी), कभी मै कहूँ (लम्हे) हीं तांणी संगीत दिल्लीं कांय पदां. तांच्या दरेका सिनेमांत खास वाद्यसंगीत आसतालें. ‘डर’ सिनेमा उपरांत तांची चलती आशिल्ली. सिलसिला, फासले, डर सिनेमांतल्या पदां खातीर तांकां गोल्ड, प्लॅटिनम डिस्क पुरस्कार मेळिल्ले. पूण, शास्त्रीय वादना कडेन आडनदर जाता म्हूण दोगांयनी हिंदी सिनेसृश्टूच सोडली. आयच्या काळांत हें धाडस कोण करीतशें दिसना.
पं. शर्मा हांचे फाटल्यान तांचे पूत राहुल संतूर वाजयतात. फाटल्या कांय वर्सां सावन हार्मोनियम, तबलें, सतार, बासरी वा पश्चिमी वाद्यां शिकपाची उमेद भुरग्यां मदीं दिसता. पूण, संतुराचे वाटेक मेजकेच गेल्यात. गायनाचे माचयेर ह्या वाद्याक जागो मेळपाक जाय. ते खातीर यत्न जावचे.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
