श्लोकार्थ

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

उपावृत्तस्थ पापेभ्य:
सहवासो गुणैषु य: ।
उपवास: स विज्ञेयो
न शरीरस्य शौषणम् ।।
समजावणी – उपाशी रावन कुडीचें शोशण करप म्हणल्यार उपास न्हय. जाल्यार पापां पसून पयस वचप आनी गुणांच्या सहवासांत रावप हाका उपास म्हणटात.
उपास म्हणल्यार फकत उपाशी रावन कुडीक त्रास करप न्हय. कांय जाण अमूक एका शुभ दिसा उपास करतात. पूण मनाचो उपास करतात? ना. किमान एक दीस तरी मनांत वायट विचार हाडचे नात. मनांत राग, द्वेश, मत्सर, कुसकेपणां दवरचीं नात असो विचार करतात? ना. मनांतल्यान पाप (वायट विचार) पयस दवरप आनी बर्‍या गुणांच्या सांगातान रावप हो मनाचो उपास. जो कुडीच्या उपासा परस चड गरजेचो.
वृक्षान्छित्वा पशून्हत्वा कृत्वा रुधिरकर्दमम् ।
यद्येवं गम्यते स्वर्गं नरकं केन गम्यते ।।
समजावणी – झाडां तोडून, जनावरांक मारून, रगताचे चिखोल करून जर सर्गांत वचपाक मेळटा, जाल्यार नरकांत खंयचे वाटेन वचप?
झाडां मारप, निश्पाप जनावरांचो बळी दिवप अश्या वायट करण्यांनी मनशाक कसलेंच पुण्य वा सर्ग मेळपाचें ना. मेळटलें तें फकत नरकूच. दुसरें, सैमाचें संतुलन इबाडटलें आनी धर्तरेचेरूच नरक तयार जातलें. मनशां इतलींच झाडां-पेडां आनी जनावरां म्हत्वाचीं.

संपदा कुंकळकार
9850149319