भांगरभूंय | प्रतिनिधी
कांय म्हयन्यां पयलीं गोंयच्या एका हायस्कूलांत एका भुरग्याक मार घालो म्हणून मुख्याध्यापिकेचेर कागाळ जावन तीन म्हयन्यां खातीर तिका बडतर्फ केल्ल्याचें खबरांपत्रांत वाचिल्लें. आदल्या काळांत भुरगे शिक्षकांक अक्षरशा भिताले, कडकडटाले. कारण तेन्ना शिक्षक म्हणल्यार दोळ्यांचेर वक्ल आनी हातांत बडी घेवन उबो राविल्लो एक सादारण वयस्कर व्यक्ती दोळ्यां मुखार येतालो.
हांव शाळेंत बिगरेक आसतना जमनीर साकार बसून काडी, पाटी घेवन अक्षरां चिरतालों, बरयतालों. तेन्ना आमकां वालावलकार नांवांचो गुरुजी शिकयतालो. धवें धोतर, धवें खोमीस, ताचे वयर काळो कोट, दाट भिंगांचो चश्मो, हातांत बडी, असो तांचो अवतार आशिल्लो. शिस्तीन एकदम कडक.
म्हाका याद आसा. तेन्ना कांय मास्तरांच्या कडकपणान आनी माराक लागून कांय शाळांतले भुरगे भिवन शाळा सोडटाले. शाळेंत वचनाशिल्ल्या वा अभ्यास करनाशिल्ल्या भुरग्यांक आवय बापूय तुका गोरवां राखूं धाडटां म्हणपाचो भंय घालताले.
त्या तेंपार एक सगळ्यांत व्हडली म्हत्वाची गजाल म्हणल्यार, गुरूजीन तापयलो वा मारलो म्हणून एखाद्या भुरग्यान आवय वा बापाय कडेन कागाळ करत जाल्यार, गुरुजी केन्नाच बेश्टो मारपा ना, तुवेंच मस्तीपणां केल्यां आसतलीं अशें म्हणत आवय बापाय कडल्यान आनीक मार पडटालो. हे गजाली उपरांत तो भुरगो गुरुजीली तापसाणी आनी मार खावन ओगी रावतालो, परत केन्नाच आवय- बापाय कडेन गुरुजील्या तापसाणेची वा माराची कागाळ करनाशिल्लो. अशे तरेन तो दोनवेळा तापसाण, मारा पासून आपली राखण करपाची कला शिकिल्लो आसतालो.
ही गजाल इतल्याचेर थांबना. दुसरे दीस सकाळीं आवय वा बापूय भुरग्या वांगडा शाळेंत येवन गुरुजीक सांगतालीं, गुरुजी, अभ्यास करना जाल्यार हाका मार घाल आं, हांव तुमकां विचारूं येवचें/ येवचो ना. हें आयकून भुरगो अक्षरशा गर्भगळीत जातालो आनी एक तर तो बरो शिकतालो वा शाळा सोडटालो.
तेन्नाच्यो गजाली अजून म्हाका याद आसात. पूण एक गजाल अजून म्हज्या दोळ्यां मुखार आसा. हांवें तेन्नाच सात वर्सांचेर शाळेंत पावल दवरिल्लें. तिसरी यत्तेक एक भुरगो शिकतालो. मस्ती आशिल्लो. एक दीस गुरुजीन ताका मार घालो. गुरुजीच्या हातांत नवी धारदार लाकडी पट्टी आशिल्ली. गुरुजीन ताचेर पट्टी मारतना त्या भुरग्यान ती चुकयली आनीं ती धारेन ताच्या दोळ्यां वयर बसली आनी सुमार एक इंचाचो घाय जावन भितरलें मांस दिसतालें. साहजिकच रगत व्हांवूंक लागलें. गुरुजीन स्वताच तेन्ना भशेन घरगुती उपाय केले. आमचे खातीर ही एक अजापाची गजाल आशिल्ली. गुरुजी मारतालो आनी वखद उपचार बी करतालो. हो प्रसंग जशाचो तस्सो म्हज्या दोळ्यां मुखार आसा.
अजापाची गजाल तर फुडें आसा. दुसरे दीस ताची आवय ताका घेवन शाळेंत आयली आनीं गुरुजीक सांगलें, हाणें मस्तीपणां केलीं वा शिकना जाल्यार मार घाल हां. तुमकां कोणूच विचारूं येवचो ना !
आदल्या तेंपा वयली परिस्थिती आज ना. आज संवसार बदल्ला आनी बदलत आसा. समिकरणां बदलल्यांत आनीं बदलत आसात. कायदे कानून बदलल्यात, बदलत आसात. हे गजाली विशीं शिक्षण खात्याचीं नवीं- नवीं सर्कुलरां येत आसतात. म्हणटकच हातान बडी पट्टेन मारप तर सोडात, उतरांनी लेगीत तापोवप ना. शिकना जाल्यार आदले भशेन एखादें विशिश्ट विशेशण लेगीत वापरप ना. एखाद्या भुरग्याक कोणें धुकळल्यार लेगीत कागाळ जाता. आंगार मात्सो दाग दिसल्यार लेगीत सी सी टी वीचेर पळोवचें पडटा.
आदल्या काळांत वर्गांत भुरगीं उणीं आसतालीं. आज कांय कडेन एका वर्गात पंचेचाळीस, पन्नास, पंचावन्न लेगीत भुरगीं आसतात. शिक्षकां मुखार हें एक व्हडलें जरी आव्हान आसलें तरी वेळ काळाची गरज वळखून शिक्षकांनी संयम राखून शिक्षण दिवन शिक्षा (ख्यास्त) दिवपा पासून पयस रावपाची गरज आसा.
रंजन महादेव नायक
9823154336
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
