भांगरभूंय | प्रतिनिधी
मानवी जिणेंत शिक्षण खूब महत्वाचें. शिक्षणा बगर मनशाचे उदरगतीक पर्याय ना. शिक्षणांतल्यान मनीस आपणालो फुडार घडयतनाच सामाजाचे उदरगतीकूय हातभार लायता. शिक्षण हे जिणेंत परिवर्तन घडोवन हाडपी साधन. शिक्षणूच मनशाक सुसंस्कृत आनी सुशिक्षित करता. शिक्षण हें अशें माध्यम की जातूंतल्यान आमी जग बदलूंक शकतात. तितली शिक्षणान तांक आसा. आमी शिक्षणाची सांगड मनशाच्या मेंदवा कडेन आनी पर्यायान जिणे कडेन घालपाक जाय. शिक्षणांतल्यान मनशाचो सर्वांगी विकास घडपाक जाय. मनशान शिकून असंस्कृत, असभ्य, विकृत, वर्तन करपाक फावना.
बेकार बसपाक घडयता तें शिक्षण न्हय. आत्महत्या करपाक प्रवृत करता तेंवूय शिक्षण न्हय. शिक्षणाचो संबंध फकत पोटा कडेन जोडून उपकारना. शिक्षणाची मिजास कोणें मारपाक फावना…. आनी शिक्षणाचो अती दुरूपेग कोणेंच करपाक जायना. शिक्षणांतल्यान मनीस परिपक्व जावंक जाय. मनशाक सकारात्मक विचार करपाची प्रेरणा, उर्जा, बळगें दिता तें शिक्षण. काळखांतल्यान तुका उजवाडा वटेन व्हरता तें शिक्षण. आशेचीं किर्णा दाखयता तें शिक्षण, दर एका मनशाचे जिणेंत आनंद, सुख, समृद्धी दिवन मनशाक मनीस घडयता तें शिक्षण. मनशाचो शारिरीक, बौद्धीक आनी भावनीक विकास सादता तें शिक्षण. मनशाक मनीसपणान वागपाक शिकयता तें शिक्षण.
शिक्षक हो खरो देशाचो आधारस्तंभ. कारण देशाची भावी पिळगी घडोवपाचें काम शिक्षक वर्ग करता. ते खातीर मुळांत शिक्षकाचे आचार- विचार सामके शुद्ध, निसुवार्थी आसूंक जाय. शिक्षक ही नोकरी नासून समाज सेवा अशें मानून शिकोवपाक जाय. तो हुशार, बुद्धीवान, गुणवान, सज्जन, स्वाभिमानी, चारीत्र्यवान, अष्टताशी, निर्व्यसनी व्यक्तीमत्व असोच आसचो. दर एका शिक्षकाचो सभाव हो शिक्षकी पेशाक सोब सारको आसूंक जाय. ताका सामाजीक भान आसपाक जाय. ज्या शिक्षकाचो अटिट्यूड घमेंडी आसता, जो फकत आपणालो सुवार्थ सादयता. जाका भुरग्यांच्या फुडाराचें, समाजाचें मात्तूय पडिल्लें आसना, त्या शिक्षकांक विद्यार्थी आनी समाज फुटके पायलेन सुद्धा मेजीना.
विद्यालयाचें व्हीजन हें सगळ्या शिक्षकांचे मिशन जावपाक जाय. तरूच विद्यालयाचो आनी पर्यायान विद्यार्थ्यांचो शैक्षणिक थर उंचावतलो. विद्यालयांत शिकपी विद्यार्थ्यांचो भांगराळो फुडार घडोवपाक सगळ्या जबाबदार शिक्षकांनी तशेंच इतर घटकांनी सहकार्य दिवपाची गरज आसता. विद्यार्थ्याक घडोवपांत शिक्षकां इतलोच पालक वर्गूय महत्वाचो आसा. विद्यालय ही पवित्र वास्तू, तिचें पावित्र्य
सगळ्यांनी राखचें आसता. हें म्हजें हायस्कूल, हो म्हजो विद्यार्थी, हो म्हज्या विद्यार्थ्यांचो पालक, हो म्हजो वांगडी शिक्षक. हो म्हजो एमटीएस स्टाफ, हो म्हजो मुख्याध्यापक अशें सांगपाक प्रत्येकाक अभिमान दिसपाक जाय. तरूच तें शिक्षण. पूण आयज वचत थंय सुवार्थूच दिश्टी पडटा. मानवी नितीमत्ता, सत्य, तत्वां मारलीं झक. शिक्षणिक मळारूय एकमेकां मदीं दुस्वास पळोवंक मेळटा. भ्रश्टाचार, गटबाजी, घमेंडीपणा, सुवार्थीपणा पळोवंक मेळटात. परिणाम सामाजीक लुकसाण.
कांय शिक्षक शिक्षकी पेशाक सामको काळीमा फासपाचेंय काम करीत आसतात. कोण सोरो पियेता, कोण तंबाकू चगळटा, कोण सिगार फुस्कयता, कोण शिकोवप सोडून आपलीं हेर कामां करतात, कोण कामाचेर सह्यो मारून पिकनिको करतात. दांड्यो मारतात. थोडे हांजी हांजी करून आपणालें काम सदोवन घेतात. कांयजाण दुसऱ्याचें स्रय आपूण घेवन मेकळे जातात. निव्वळ फटिगपणां. शिक्षकांक हें सोबना. कोंकणींत एक म्हण आसा, ‘कश्ट्याक पेज आनी न्हिंदतल्याक शित’. अप्रामाणिकपणा फटिंग, कामचुकार, सुवार्थी लोकांकूच आयज समाज माथ्यार घेता. धर्मान, सत्यान, समाजा खातीर निसुवार्थीपणान वागपी लोकांक कोण विचारीना. तांणी बाबड्यांनी अन्याय सोशीत मुग गिळून वग्गी बसपाचें. कितें कितें अजाप घडटा तें पळयत बसपाचें. कमिट्यो- बिमिट्यो सगळ्यो दोळ्यांक उदक लावपाक, कोणाक तिबो लावप आनी कोणाक प्रसादाचो दोणो दिवप हें आदींच थारिल्लें आसता. आनी म्हूण भलत्यांकच आयतो पगडो पडटा.
लजकाडे, नाकशिमरें लोकूच स्वाभिमान घाणाक दवरून आपलो स्वार्थ सादयतात. उरफाटे स्वाभिमानी मनीस केन्नाच हां जी हां जी करचोना. ‘कोणीही यावे टिकली मारून जावे’, तशी आमची गत जाल्या. कितें आसता, राजाच्या शिंवासनाचेर राजानूच बसपाचें आसता वा राजाकच बसोवपाचो आसता. थंय व्हरून गचाळ,
लायक ना अशा मानायाक आनी राखण्याक बसयलो म्हूण कोंताक येता? बरी तुज्या हातांत सत्तेची चावी आसली म्हणून तुका ती जाय तशी फिरोवक मेळना. ही लोकशाय, लोक धजा उडयतात असल्याची.
तोंडार कोण उलोवचोना, फाटल्यान सगळेंच उलयतात. कितें आसता, सादला तो शाणो. बांदार उबो रावलो म्हूण कोण शेतकार जायना, शेतकार जावपाक चिखलांत देवपाकूच जाय. समाजांत सत्य, मनीसपण आनी तत्वां घेवन जो जगता तो संवेदनशील मनीसूच समाजाच्या हुस्क्यान अस्वस्थ जाता. समाजा खातीर तळमळटना दिश्टी पडटा. आमी जाल्यांत खामसुत्री बावलीं. आमच्यो संवेदना भेरेल्यात. कोण तरी आमच्या खांदार तुबक दवरून चाप ओडटा आनी आमी मोन्यांनी सगलें सोंसतात.
आनी म्हूण कुस्कूट फावो नाशिल्लें मनीस मुकूट घालून राजा कशे मिरयतात. जें चूक आसा तें चूक म्हूण सांगात, खरें उलोवपाक कोणाक आनी कित्याक भिवपाक जाय? नातर दर खेप शासन, समाज असल्याच लोकांक पालखेंत बसोवन मेकळो जातलो. शिक्षकांनी तरी अन्याय सोसूंक फावना.
काशिनाथ नायक
9158345844
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
