भांगरभूंय | प्रतिनिधी
भारत भोंवडेच्या वेळार स्वामी विवेकानंद वाराणसींत आयिल्ले. तेन्ना घडिल्लो हो प्रसंग. दुर्गामातेचें दर्शन घेवन ते परत वताले. रस्त्याचे एके वटेन उदकाचो तलाव आसलो, तर दुसरे वटेन उंच वणत. स्वामीजी त्या रस्त्यान थोडे मुखार केले. इतल्यान माकडांनी तांचो फाटलाव सुरू केलो. वाराणसींतले माकड चड आक्रमक आसतात. स्वामीजी भियेवन धांवपाक लागले. पूण माकड आनीक वेगान तांचे फाटीक लागले. तांच्या पायांत आडवीं येवपाक लागलीं. घास मारपाचो यत्न करपाक लागलीं. स्वामीजींक कितें करचें तें कळना जालें.
रस्त्याचे कुशीक बशिल्ल्या एका साधून हो प्रकार पळयलो आनी तांणी ताणें आड्डून स्वामीजींक सांगलें, धावूं नाकात. माकडां कडेन तोंड करात. तांचें म्हणणें आयकून स्वामीजी रावले आनी माकडां वटेन तोंड करून रावले. ते बरोबर माकड भियेवन फाटल्यान सरले. कांय वेळार पळून गेलीं.
मुखार न्युयाॅर्कांत एके सभेंत स्वामी विवेकानंदान हो प्रसंग सांगलो. तांणी सांगलें, ह्या प्रसंगांतल्यान हांव जिणेंतलो एक व्हडलो धडो शिकलों. तो म्हणल्यार संकश्टां पसून पळून वचप ना. ताका तोंड दिवप.
– गजानन बा. नायक भाटकार,
आल्त पर्वरी
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
