भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गोंय म्हणटकच सगळ्यांत पयली गजाल नदरे मुखार येता ती म्हणल्यार दर्या. गोंय वा गोंयकारांची ही खाशेली वळख जाल्या. सकाळीं दर्यादेगेर वचून मॉर्निंग वॉक करप, खेळप, सांजे घरच्यां वांगडा वा इश्टां वांगडा पासयेक वचप, रेंवे घरां करप. हो आमच्या जिणेचो ल्हानपणांतल्यान नित्यक्रम जाला.
दर्याचो गाज, ल्हारांचो खळखळ आमकां सामको लागींचो. दर्यांतलीं ल्हारां नाचून खेळून आनी आपलो संगिताचो गोड सुराचो आवज घेवन येतात आनी वतात. तेन्ना मनाक एक वेगळी शांती मेळटा. थाकाय मेळटा. हीं ल्हारां दर एका मनशाक जांव ल्हान भुरगीं, व्हडलीं आनी जाणटीं, हीं ल्हारां पळोवपाक, तांच्या वांगडा खेळूंक खोस भोगता. शेणिल्ल्या मनाक थाकाय दिवपी अशीं हीं ल्हारां. जाल्यार फेणेर येता तेन्ना तांच्या वांगडा खेळपाक थोडीं सामकीं गुल्ल जातात. मागीर दर्यादेगेर वचपाची आमकां संवय लागता. अवचीत इतले बेगीन हें नातें म्हजें आनी तुजें कशें जुळ्ळें हांची भान आमकां उरना. जीं ल्हारां आमकां आपली भेट सदांच दितालीं, तातूंतलीं कोण परकीं आनी कोण खरेंच आपलीं हाचो फारक कळपाक खूब कठीण. पूण दर एक ल्हार आमच्या जिविताचो एक भाग कसो जालां.
ल्हार ल्हान जांव वा व्हड येवं, कसलो दुस्वास दवरिनासतना आमी तांच्या गोपांत खेळटात. देखून केन्ना आमी तसल्या ल्हारांक दुख्खीं जावन म्हणटात, आतांच आयलें आनी रोखडेंच गेलें. पूण जेन्ना सामकीं व्हड ल्हारां येतात तेन्ना मात आमी ल्हारांक भियेतात, थोडीं त्या ल्हारां वांगडा हांसून खेळटात, जाल्यार थोडीं रागान तोंडांतूच बडबडटात आनी केन्ना दुस्मानकाय वाडटा. पूण त्या रागा भितर मोग काळजांत झिरकून उरता. तशीच परिस्थिती आमच्या मनशांच्या जिवितांत चल्ल्या. ल्हारां हीं मनशां वरीच. जेन्ना आमी जल्माक येतात तें मरत मेरेन मनशांची भेट आमकां जाता. वळख घडटा. नवें नातें जुळटा. मागीर जांव तें कुटुंब, सोयरी, शेजारी, इश्ट-मित्र वा मोगाचें. कांय जाणां कडेन हीं नातीं दर्या इतली खोल जुळटात. सुरवातेक दर मनीस आमकां परकीच कसो आसता. एकादें नातें जुळें, सुताच्या धाग्या परी नातें सामकें घट बांदता आनी तातूंत आमी घुस्पत वता. देखून भविश्यांत घडचें घडणुको आमी बेर्पा करतात. नव्या नात्यांत एकामेकांच्या सूख दुख्खा भाग घेतात. सांगातान भोंवतात, दीस सारतात. मागीर त्या नात्याक एक नांव आनी जागो निर्माण जाता. पूण शेवटाक हेंच परकी ल्हार जावन पयस वता. भेट सोंपता. नातें तुट्टा. दोळ्यांत खारसाण वाडटा. विसरतात की हीं ल्हारां तात्पुरतींच येतात आनी वतात.
जिणेचेर उप्राशिल्लीं ल्हारां खूब कितें शिकोवन वतात. वेगवेगळीं रुपां तशेंच रंग जाणवता. मनान जर सांगात सोडीत तरी पण काळजांत रिगिल्लीं ल्हारां मात दुख्खीं जावन ताची याद जागयता. फेणेरे परी वीख जावन जिवाक त्रास दिता. ‘ल्हारांची खारसाण केन्ना गोड जावंक शकना आनी गोड केन्ना खार जायना’. पूण आमी केन्नाच दुख्खी जावन वोग्गी बसप न्हय, कारण तातूंतल्यान आमी शिकतात आनी जिवीत जियेवपाक आदार दिता.
डॉरीस फारिया
8208579552
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
