रामाक दी वनवास

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

गीत रामायण – 14

श्रीराम जातलो फाल्यां अयोध्यापती… हे बातमेन राजवाडो आनी अयोध्या नगरांतूय धादोसकाय पसरली. सगळे नगरजन आनंदोवत्सवांत न्हांवन गेले. श्रीरामाच्या दोनूय सावत्र माताय कौसल्या माते इतल्योच आनंदीत जाल्योय मंथरा नावाचे एके दुश्ट कुबडे दासीन कैकयीचो बुद्धीभेद केलो. ‘भरत आजोळाक गेल्लो आसतना दशरथ राजा रामाचो राज्याभिशेक करता. ताचो हेतु शुद्ध ना, हें राज्य तुज्या भरताकुच मेळपाक जाय आनी राम हांगाच्यान वचपाक जाय.’ कैकयीन कितलेशेच फावटी ना म्हणलें. पुण कांय वेळान तिच्या मनांतूय द्वेश जागो जालो. रागान आड्डून कैकयीन राजा दशरथाक सांगलें…

नाका मोडूं उतराक नाथा नाका मोडूं उतराक।

भरता लागीं दी सिंहासन रामाक दी वनवास ।।धृ।।

नाका समज तो करुणा ती नाका ।

दिल्लो शब्द पाळपाक शिका।

आजोळाकसून आपयात वेगीं तुमी म्हज्या भरताक ।।1।।

पुतप्रेमान जावन तुमी पिशे।

जाता कित्याक फार्टी फुडेंशे।

वचनभंग ते कशे सोबतले रघुवंशीय वीराक ।।2।।

शंबरा सयत लडाय दंडकाननान।

सुरपती खातीर केल्ली विलक्षण।

रथाक तुमच्या कोणेन् धरलो निज बाहुंची आस? ।।3।।| 

नाथ जेन्ना तुमी विजयी जाल्ले।

स्मरता तुमकां कितें उलयिल्ले?

दोन वर तुकां दितां हांव प्रिये, माग तुजी ती आस ।।4।।

स्त्रिसुलभ ती म्हजी चतुरपणा।

हांवें राखल्या आपलीं वचनां।

आयज मागतां दोनुय वर ते वेळ आतां ती खास ।।5।।

पयल्या वराचें दियात तें दान।

‘भरता खातीर हें सिंहासन।

दुसऱ्या वरान् दियात रामाक तो चवदा वर्सां वनवास ।।6।।

पक्षपात करता प्रेमूच तुमचें। 

अधिक उणें ना हातून जावचें।

आनंदान कर दिल्ले आसतना आतां कित्याक निःश्वास ।।7।।

प्रासादांसून रामाक काडा।

घडये वंशाची रीत म्होडा।

पुणुन धन्यताय मेळया नाथा जागात त्या बचनाक ॥8॥ 

खोटी घुंवळ ती खोटे अश्रू।

ऐश्वर्याचो राम पिपासु।

ताका तृप्त करचो होच तुमकां आसा हव्यास ।।9।।

पडूं गगन वा फुटूं धरणी। 

परती कित्याक ती मनधरणी।

लाभ म्हाका तो जाल्या बगर ना शेवटालो स्वास ।।10।।

– उदयबुवा फडके (राष्ट्रीय कीर्तनकार) 

97642 43377