भांगरभूंय | प्रतिनिधी
गोंयांत नाटकां, तियात्रां बरोबर आतां सिनेमांचो प्रवास सुरू जाला. अर्थीक नदरेन सिनेमा काडप परवडटा काय आनी निर्मिती खातीर खर्च केल्ले पयशे भरून येतात काय हो चर्चेचो विशय. ओटीटी माध्यम, वा सोशल मिडियाचेर दिसपी ल्हान ल्हान रील्स हे खातीर लोकांची मनरिजवण घरा बशिल्ले कडेन जावंक लागल्या, अशा वेळार आमचीं नाटकां शेणटलीं काय असो प्रस्न उप्रासता. हे विशीं जाणून घेवपाक आमी नाटकाच्या मळार दिग्दर्शक म्हूण आपलें मोलादीक योगदान दिल्ले आनंद मासूर हांचें मत जाणून घेवपाचो यत्न केला. तांणी अभिनयूय केला आनी नव्या कलाकारांक मार्गदर्शनय केलां. ३३ वर्सां पार्वतीबाई चौगुले कॉलेजींत गणित शिकोवन शिक्षणाच्या मळारूय मोलाचें योगदान दिलां. चैत्रा बोरकार हांणी तांची मुलाखत घेवन कांय गजालींचेर तांचें मत जाणून घेतलें, तें अशें:-
टॅलिफिल्म, फिल्म, वेबसिरीस ह्या सगळ्या गजालींक लागून आयज नाटकाची अभिरुची देंवता काय कितें?
म्हज्या कोंतान नाटक म्हणल्यार सगळ्यो ज्यो कला आसात, देखीक संगीत, नृत्य, शिल्प, चित्र, हांकां सगळ्यांक नाटक एकठांय हाडटा. हातूंत जेन्ना तंत्रगिन्यान भितर सरता तेन्ना तें फिल्म जाता वा वेबसिरीस. नाटकांत कांय गजाली दाखोवपाक मेळनात त्यो फिल्म वा वेबसिरीसांक दाखोवपाक मेळटात. पूण नाट्य नासतना ह्यो दोनूय गजाली जावंक शकना. पूण म्हाका अशें दिसता की फिल्म वा वेबसिरीसा खातीर नाटकांची अभिरुची देंवची ना, घडये ती मात्शी कमी जायत. दरेक मनशाक मनरिजवण जाय आसता. आदीं फिल्मां वा वेबसिरीस नाशिल्लीं. तेन्ना फकत नाटकांच चलतालीं. नाटकांच्या पयलीं आनीक कसलेंच माध्यम आशिल्लें. वेळा बरोबर सगळ्यो गजाली बदलतात. पूण नाटक हें अशें माध्यम आसा जें थेट पळयतकच प्रेक्षकांच्या काळजांत घुसता आनी कलाकाराकूय थेट प्रतिसाद मेळटा.
नाटक उरतलें अशें कित्याक दिसता? कांय बदल हाडपाची गरज आसा?
मोबायलाचेर मनरिजवण जाता आनी घरांत टीव्हीचेरय जाता. हाचो अर्थ भायर लायव्ह कार्यावळी जायनात? जातात न्ही. अशा कार्यावळींक येवपी एक वेगळोच वर्ग आसता. जे येतात आनी आनंद लुट्टात. दुसरें म्हणल्यार, नाटक अशेंच जावंक जाय, तशेंच जावंक जाय अशें करून जावचें ना. काळा प्रमाणें तातूंत बदल घडोवन हाडचे पडटले. सुदारणां करच्यो पडटल्यो. अशीं आव्हानां खूब आयलीं. पूण नाटक तिगलें आनीक तें ह्या फुडेंय उरतलें. नाटक हें सदांच उरतलें कित्याक तर ताका ‘ह्युमन टच’ आसा. हाडामांसाचीं पात्रां तुमचे मुखार नाट्यकृती सादर करतात.
आपलो संदेश लोकां मेरेन पावोवपाक खंयचें माध्यम बरें अशें दिसता? नाटक काय सिनेमा?
हाचेर सांगपाचें जालें जाल्यार, अर्थीक नदरेन पळयल्यार नाटकाचेर खूब कमी खर्च जाता आनी सिनेमा निर्मितीक चड पयशे खर्च करचे पडटात. आतां जर ल्हान प्रदेशा पुरतोच संदेश पावोवपाक जाय जाल्यार नाटकाचेर तें भागता, नाजाल्यार सिनेमा हो पर्याय उरता. नाटकांत परत परत प्रयोग करचे पडटात आनी सिनेमा एक फावट केलो म्हणटकच तो जाय तितले फावटी जाय थंय लाय. सिनेमाची कॉपी सासणाची उरता. फकत सिनेमांत थेट प्रतिसाद मेळना. तुमच्या मूळ प्रस्ना कडेन येतना निर्मात्यान थारावचें पडटलें आपलो संदेश खंय मेरेन पावपाक जाय आनी त्या हिशोबान पर्याय सोदचो पडटलो.
वेवसायीक जावं वा प्रायोगीक, कोंकणी आनी मराठी, मौलीक स्वतंत्र संहितांचें बरप उणें जालां अशें दिसता?
कितें जालां जाणां, आमचे कडेन राजकारण नांवाचो जो प्रकार आसा न्हय ताणें कांय गजालींचेर आक्रमण केलां. नाटकांत खंयचोय विशय घेतलो जाल्यार ‘भावना दुखल्यो’ हाचेर राजकारण जाता. हें जावंक फावना. नाटकांतल्यान कांय विचार मांडपाचे आसल्यार ताका विरोध जाता. हे खातीर टीव्हींचेर फकत ‘सांस- बहू’ असलेच सिरीयल्स चड दिश्टी पडटात. सध्या ‘सेफ टू प्ले’ अश्योच संहिता येवंक लागल्यात, ताचें कारण हेंच ‘भावना दुखपाक’ जायनात. कोण तरी वायट विचारांनी मुद्दाम कोणाच्यो भावना दुखयता, जाल्यार तें नाटक उरचेंच ना. वायट आसा तें आपशींच मरता. पूण, विचारांक जागो दिवंक जाय. ताचेर राजकारण जावंक जायना. समाज विचार आयकुपाक तयार आसा, जाल्यार ते तांकां दिवंक जाय. म्हाका दिसता अशा गजालींचेर ‘सेंन्सरशिप’ आसपाकच जायना.
लोकां मेरेन विचार पावोवपाचें तियात्र हें एक प्रभावी माध्यम अशें दिसता?
सामकें खरें! गोंयांत मराठी नाटकां लोकांनी उखलून धरलीं नात. तांकां राजाश्रय आसूं, मात लोकाश्रय ना. पूण, तियात्राक लोकाश्रय आसा, कित्याक तर ते अभ्यास करून विशय घेतात आनी ताचेर उपाय काडपाच्यो सुचोवण्यो करतात. ते विशय घेवन बरो प्रयोग लोकां मेरेन दवरतात. ते लोकां मदीं वचून विशय सोदून काडटात हें म्हाका खूब आवडटा. समाजांत कितें दिसता तें ते लोकां मुखार दवरतात. खूब बरी गजाल… फकत कोविडाक लागून तियात्राक मात्शे त्रास जाले…
मौलीक स्वतंत्र नाट्यकृती बरोवपाचे सुवातेर, इंग्लिश कादंबरी वा हेर भाशेंतलीं नाटकां अणकारीत करपाचे प्रकार दिसून येतात. हें कितपत सारकें अशें दिसता?
कला म्हूण ही गजाल वायट न्हय. पूण केन्नातरी आमकां आमच्या मातयेंतले विशय लोकां मेरेन पावोवपाक जाय. लेखकांनी ज्वलंत विशय घेवन ते बरोवचे. ते खातीर लोकां मदीं वचून तें जाणून घेवपाची गरज आसा. एका तेंपार ‘स्ट्रीट प्ले’ अशे तरेचे विशय घेवन लोकां मदीं पावताले.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
