भांगरभूंय | प्रतिनिधी
आदि- पर्व १७
भीम आनी बकासूर
(सगल्यांनी मागीर हिडिंबा आनी घटोत्कचाचो निरोप घेतलो आनी तें रान सोडलें…. आतां फुडें…)
हिडिंबेचो निरोप घेवन पांडवांनी दक्षीण दिकेन चलपाक सुरवात केली. वाटेंत रान लागलें जाल्यार फळां ना जाल्यार कंदमुळां खावप आनी वयर उदक पिवप, मागीर गांवांत पावले जाल्यार भिक्षा मागून अन्न मेळवप अशे तरेन तांची जीण चलताली. येद्या व्हडल्या हस्तिनापूर राज्याचो सम्राट आशिल्ल्या पंडूची बायल आनी ताचे पूत, हांचेर भिक्षा मागपाचो वेळ आयलो, हाचे परस व्हडले दुर्दैव आनीक खंयचें आसतलें? पूण तेय भोग तांणी सोंसले. आतां ताणीं आपल्या आंगार सादे कपडे घालून आपलो भेस ब्राह्मणां सारको केल्लो. इतलो बळिश्ट देह आशिल्ले ब्राह्मण पळोवन पळयतल्यांक अजाप जातालें.
एका राज्यांतल्यान दुसऱ्या राज्यांत अशें करीत करीत पांडव एकचक्रा नगरींत पावले. तांणी कांय दीस ते नगरीत रावपाचें थारायलें. एका ब्राह्मणाची दोन घरां कुशीकुशीक आशिल्लीं. एका घरांत तो ब्राह्मण आपल्या बायल भुरग्यां सयत रावतालो. दुसरें घर बंदूच आसतालें. पांडवांनी ब्राह्मणांक विनवणी केली आनी तांणी तें घर तांकां रावपाक घेतलें. नगरींत भोंवून भीक मागून अन्न हाडप आनी मागीर एकठांय बसून जेवप अशें तरेन तांचे दीस वताले. चडशे फावटी तांकां पोटभर जेवपाकय मेळनासलें. भीमाचे जाल्यार सामके हाल जावंक लागले. पूण भीमान तें उलोवन दाखयले नात.
एकचक्रा नगरींत एक विचित्र गजाल घडटाली. सुमानातल्यांत एकदा घरांतलो एक मनीस, गाडोभर शिजयल्लें अन्न, रेडो बांदिल्या गाड्यार घालून गांवचे शिमे भायर रावतल्या बकासूर नांवाच्या राकेसाक व्हरुन पावयतालो. तो राकेस तें अन्न खातालो आनी लोकांक आपलो भंय दिसूक जाय म्हणून, अन्न घेवन आयिल्या मनशाक मारून उडयतालो. हे सगले जाल्या उपरांत रिकामे तोप आनी रेड्याचो गाडो परत शीमेर हाडून दवरतालो. दुसऱ्या सुमानांत दुसऱ्या घरातलो मनीस बकासूरा कडेन त्याच गाड्यार अन्न घेवन वतालो. बकासूरा कडेन वचप म्हळ्यार त्या मनशाचें मरण थारिल्लेंच.
काय वर्सां पयली हो बकासूर राकेस ते नगरीत येवन लोकांक त्रास दितालो. ओगीच मजा म्हणून लोकांक मारून उडयतालो. मागीर एक दीस नगरीचो राजा आपले सैन्य घेवन बकासूराक मारपाक गेलो. पूण जाले परते. बकासूरानूच राजाक धरलो आनी बांदून घालो. दर सुमानाक एक मनीस गाडोभर शिजयले अन्न घेवन ताचे कडेन धाडटां अशें बकासूराक उतर दिवन ताणें आपली सुटका करून घेतली. आनी मागीर ताणें तशें फरमानूय काडलें. ही विचित्र गजाल आयकून पांडवांक खूब राग आयलो. बकासूरान नगरींत रावतल्या लोकांक वेंठीक धरल्यात आनी ते खातीर कोणाकूच खुशाल भरीत जीण जगूंक मेळना हे तांच्या लक्षांत आयले. बकासूराच्या त्रासातल्यांन एकचक्रा नगरीची सोडवणूक करूंक जाय अशें तांकां दिसूंक लागलें. ती संद तांकां रोखडीच आपसूक मेळ्ळी.
एक दीस सकाळीं कुंतीक ब्राह्मणाच्या घरांतल्यान रडारड आयकूंक आयली. पांडव पयलींच भिक्षा मागपा खातीर भायर गेल्ले. फकत भीम आपले आवय वांगडा घरांत राविल्लो. ताणीं भायर येवन पळयलें जाल्यार ब्राह्मणाच्या घरा मुखार रेडो बांदिल्लो गाडो उबो आशिल्लो. शिजयल्ल्या अन्नान भरिल्ले तोप गाड्यार चडोवन दवरिल्ले. कुंतीक ब्राह्मणाच्या घरातले कित्याक रडटा ताचो अदमास आयलो. त्या दिसा बकासूरा कडेन वचपाची पाळी ब्राह्मणाच्या घरांतल्या मनशाची आसली हें तिका कळ्ळें. कुंतीन भीमाक आपले वांगडा घेतलो आनी ती ब्राह्मणागेर गेली. तिणें ताका म्हणलें, “तुमी कोणेच बकासूरा कडेन वचपाची गरज ना. हांव म्हज्या ह्या पुताक तांचे कडेन धाडटां. तुमी कांयच हुस्को करूं नाकात. म्हज्या पुताक कांयच जावचें ना.” तो ब्राह्मण नाका नाका अशें म्हणटालो, पूण कुंतीन ताचे कांयच आयकून घेतलें ना. भीमाक तिणें तो अन्नान भरिल्ले तोप आशिल्लो गाडो घेवन बकासूरा कडेन चल अशें सांगले. भीमाक तेंच जाय आशिल्लें. ताच्या हातांक खाज सुटिल्ली. कोणाक तरी चिड्डून- बुड्डून उडयल्या खेरीज ती खाज वच्ची नाशिल्ली. तो व्हड उमेदीन गाड्यार बसून रेड्याक आमडीत गांवाचे शिमे वटेन गेलो. (फुडें चलता)
–
अनील नायक
9049079789
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
