भांगरभूंय | प्रतिनिधी
15. आलोवेरा लायल्यारि लायीक
घे दोळे धाम्पी हे कटेकौर (Kate kuor) माम्सल भाग दोळे धांकूनु दोळ्याचे वयरी दोवोरुनु निद्दे। अश्शी केल्यारी दोळ्या उज्जो, सुस्तु उणे जात्ता । मोणु द्वारपालकान गाडीक कटेकौराचे भित्तवयिले माम्सला भाग दिल्ले। गाड़ीवालान निद्दलेले वेळ्यारी तट्टीरायाक दौळे मुच्चुचाक सांगुनु कटेकौराचे माम्सला भाग दोवोरूनु कमला फूल्लाचे पान ताज्जे वयरी दोवरूनु पणां तश्शी अंउगाल्याचे रिब्बनान बांधले । आह ! कसले हीतची जात्ता । मोणु सांगताची गाड़ीवाला निद्दलो । पळयितची हाक्का नीद् मोणु सांगतान शु… कोकी उल्लो नाक्का तुग्गेले तोण्डाक बीग घालका। “हांव कयी उल्लयीता?” आत्तं उल्लयीतची आसचे तुंवेची। कोकिलान खठीन जाउनु सांगले । तर्क कोरनुकाची पुरायी जन नीद काड्याची द्वारपालकान उपदेशु दिल्लें । वारे बिस्वतची अश्शीले । पान्नं पळळेची गाड़ीले आंगारी पळळेले पान्नांक तट्टीरायान काळ्ळे। “माक्का दनपारा नीद काडचे अभ्यासु नां।” भ्रंगान सांगले । “जल्यारी दोळे दाम्पूनु काटेकौर (Alor) दौड़ेचे वयरी घालनु पळे, तम्पू जत्ता।” द्वारपालकान वोप्पास सांगले । वयीवे! कोकिन प्रश्नार्थक जाउनु पळइले ।
“तितलेनयी दोळेचे सुत्तु काळे जाउनु आसल्यारी मायजात्ता” आनेक द्वारपालकान सांगले । लोळे सराचे माम्सल भाग मात्थे मध्येन्तु घाल्यारि तम्पु जात्ता भ्रंगान तोण्ड घाल्ले । दोग्गानीयी दोळे धांपले तट्टीरायन दोळेचे वय्री लोळेसराचे माम्सल भाग दोवरोनु आवघालेचे रिब्बनारी बांधले । वीस निमिश जाउचे तेददोळु तश्शी राब्चे मोणु तट्टीरायान हेकड़े तेकडे पळयीतची आस्तना सान्नं पारवे आइलेंची तरुणी वनांतु अश्शील्यांक आरोग्य वाइट जायना शुद्ध हवो आसता । उद्धाक हून कोरनु पित्ताची । ताजा तरकारी, ताजा भाज्जी मेळता जाल्ले निमित्त पशु पक्षीले आरोग्य समस्या नां । पारीवाळान खुशेरी सांगले । तेद्दे भित्तरी कोकिला उटाइलवे ? विस निमिश जाल्ले उट्टानु हूनउत्कान तोण्ड धूका मोणु तट्टीरायान उटाइसकरइले। भ्रंगाक जागो जाउनु भ्रंगान हूनउत्कान तोण्ड धुल्ले । कितले फ्रेश दिसता नवे ? हे चरमांचे आर्द्रता वरयिता ‘एलोवेरा’ मोणु इंग्लिशान सांगचे हाक्काची । “संस्कृतान कसले मण्ताची?” “कोकिला ‘कुमारी’ मणताची” द्वारपालका उत्तर दिल्ले । ‘कुमारी’ मळ्यारी चेल्ली मोणु अर्थु नवें ? भ्रंगान निम्गीले । पारव्याक कसलेकी मात्याक आइले ‘जोण्डिस’ काइलेक दीवचे कुमारी आसवाक हेंची घालताची नवे ? “तेंची तेंची तेंची” बाइले पारीवाळान सांगले । “हे बस्टपणांचे खाइलेक चांग, चर्माचे काइलेकयी चांग।” दिगूची अश्शीले द्वारपालकान सांगचाक सूरू केल्ले ।
हांगेले माक्षि कोणकी राबले मणके जाल्ले ।पळयील्यारी दवोची ‘हम्सु’ । “सुहंसा कसले विषयु?” भ्रंगान निमगीले । कोकिले वोट्टूं तुंवे अइइले कळ्ळे । तश्शी जाउनु अइली । “ते कस्सले हाथांन्तु ? भ्रंगान निमगीले । “तू सांग कोकी” मोणु हंसान सांगले । हाँव….. कोकिन ताण्डूनु सांगले । वासाणी पोळोनुसांग । हात्था भीत्तरी मोगारे अश्शीले । हत्थान भ्रंगाले नांक्कालाग्गी धरले । हो हो दुंण्डुमोगारे माक्का आत्त कळ्ळे मोणु भ्रंगु नांतची अश्शीले । कोकीन आप्णाले नांका लाग्गी हाथु धरले । ‘मोगरे फूल्ला मोगरे फूल्ला’ मोणु गायन शुरू केल्ले । भ्रंगान तयीं अश्शीले कोळलु उद्वूचाक शुरू केल्लें ।
(हो लेख द. कॅनरा कोंकणी शैलींत आसा)
लेखनिक : आकांक्षा यादव, छत्तीसगढ
डॉ. पूर्णिमा भट्. के.
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
