भांगरभूंय | प्रतिनिधी
“मस्ती बडी शाणी जाली” नाजाल्यार “ छडी वाजे छमछम” हीं सुंदर बालगीतां भुरग्यांच्या काळजाक हात घालतात. चाळीस वर्सां पयलीं (आदर्श शिक्षकांक नमन करून) कोट- तोपी आनी पुडवेंकार मास्तराच्या हातांत बापूय जेन्ना आपल्या पूताचो हात दितालो तेन्ना, “मास्तर, दोन फुलयल्यार जाता आं. हांव कांयच म्हणचो ना तुमकां.” नाजाल्यार, “ हातार बडी पडले बगर अभ्यास करचो ना तो. पडूनी आं मास्तर.” अशी भुरग्यांक “मार.” अशी पालकाची स्पश्ट सुचोवणी आसताली. घरा कडेनूय माराचो भंय दाखोवन भुरग्यांक अभ्यासाक बसयताले. “धेंगशे “आनी “कुटल्यो” तर भुरग्यांक खाणां परस चड खावच्यो पडटाल्यो. दिसांतल्यान दोनदां तरी भुरग्यांनी शाळेंत आनी घरा कडेन मार खावपाक जाय नाजाल्यार तापसाणी आयकून घळघळीत रडपाक तरी जाय असो जणू नेमूच! ह्याच मार्गान भुरगीं बरी शिकतात. तांका शिस्त लागतली जाल्यार आपणें कडक रावपाक जाय असो पालक आनी शिक्षकाचो ठाम विस्वास.
जो भुरगो खरोच हुशार आसा तो घडये माराच्या भंयान अभ्यासाक बसतलो. पूण, जाका अभ्यासांत मजतीचो हात जाय, तो भितलो. निर्शेतलो. अस्वस्थ आनी दुखी जातलो. अभ्यासाची गोडी लागचे परस तो अभ्यासाक आपलो शत्रु समजुपाक लागतलो , अशे तुमकां दिसना? मार खावन भुरगें निगरगट्ट जाता. कोडगें जाता. थोमण्यांनी उलयल्यार भुरगें कायमचें दुखी जाता. मागीर खंय उल्ली शिकपातली मजा आनी गिन्यानाची ओढ? मार आनी तापसाणी खावून बेजारील्लो भुरगो पालकाच्या आनी शिक्षकाच्या कितलोसो हाताक मेळटलो?
म्हजी माई इल्ली शिकिल्ली. पूण, आमकां ती चलता- भोंवतना शिकयताली. पांच बटाट मुखार दवरून तांतूत दोन घालपाक सांगताली. मागीर सगले मेज पळोवया म्हणून बेरीज शिकयताली. तशेच तीन काडपाक लावन वजाबाकी शिकयताली. पाढे कशे तयार जातात तें सांगताली. रान्नीर उदक दवरून उदकाची वाफ कशी जाता ते दाखयताली. .. हेच तर सहज शिक्षण ! पाया घटमूट जालो जाल्यार इमारत घटमूट जाता न्ही?
माईक आपले शाळेच्या मास्तराचो मात खूब अभिमान आसतालो. त्यावेळार तिका मास्तरान इनाम दिल्लें काणयांचें पुस्तक तिणें सांबाळून दवरिल्लें. ..बरें केल्यार सांसणांचे याद उरता ! पट्टी वा बडी मारल्यार हातार उदेल्या व्रणा बरोबरूच काळजार घाय जातात
आमचे पिळगेक , खंयतरी चुकता हाची जाणीव जालीच. स्कूलांत आपल्या भुरग्याक कोणें मारू ना म्हूं ? ताका आंगार वा हातार तांबशे दाग दिसल्यार हो दाग कसलो हाचो तपास करपाची गरज उप्रासली
भुरगीं ही संवेदनाक्षम आसतात. तीं आमच्या हातातलीं बावली न्हीं. तांका मारून, धेंकसो घालून फक्त बोवााळाक आमंत्रण दिवचे परस तांचे कडेन खेळून तांचे बरोबरीचें जावन, काणयेतल्यान वा उदाहरण दिवन तांका शिकोवप. शिस्त लावप. उतरां परस आपल्या तोंणावयलो भाव बदलून भुरग्याक बरें वायटाची समज दिवप. अशे तरेन आमची पालकनिती चलताली. तेदेवेळार आमचीय समज उणीच! पालक जालींच म्हूण पालकत्व काय शिकोवन येता? एक मात खरें की, एकठांय रावता तेन्ना भुरग्यांक वाडोवप सुकर जाता. मजतीचे हात मेळटात. थकालस काडपाक मोव अशी “गोजडी” मेळटा! आमचे नशीब बरें म्हणून आमकां आमची जाणटीं मेळ्ळीं. आमी आमचें पालकत्व मजेन झेललें. एका फाटल्यान दुसरें कशें व्हड जालें तें कळ्ळेंच ना !
अणभवान कळटा तें शिकोवन येना म्हणटात ते ओगी न्हीं. तुमचे अणभव तुमी तुमच्या भुरग्यांक सांगूंक शकनात. “फुडल्याक ठेंच फाटलो शाणो म्हणटाले “ तें आता जायना. कारण, सगळेंच बदलील्लें आसता. पंचवीस वर्सांपयली जें लागू पडटाले ते नियम आता लागू पडटले अशें मानप चुकीचें. शिक्षण पद्दतींत बदल त्याच खातीर तर जातात. कांय तेपान परीस्थितींत बदल जाणवतात. बदल हो अपरिहार्य आसता तो तुमी-आमी आडावंक शकनात. ह्या बदलत्या स्थितींकडेन मेळ साधपाक नवी पिळगी सज्ज रावता. आपल्या ‘जीवाच्या कुडक्याक’ जाता तितलें ‘इक्वीप्ड’ करप. स्वतंत्र विचाराचे, विचार करपी, धाडसी आनी हुशार करप हें तांचें ध्येय आसता. शिकप जातलेंच. पयली ताचो शारीरिक विकास, मानसिक विकास, ताणें स्वतःक वळखप म्हत्वाचें . त्याखातीर आखीव स्क्रीनटायम, आखीव आइस्क्रीम-चॅाकलेट टाईम आनी खूब कितें आसता. भुरग्यांक म्ह-यांत बसोवन ती पुस्तकच्या पुस्तक वाचतात. तांकां उबगण येना आनी पूरोय जायना. अजाप म्हणल्यार ती बेगीन वाचूंक शिकतात.
ल्हान पिरायेचेर आपल्या भुरग्यांक ‘बरो स्पर्श- वायट स्पर्श’ हाचे धडे दिवपाक तीं विसरनात. सादूर रावपाक, प्रसंगाक तोंड दिवपाक प्रसंग येवचे पयलीच शिकोवप गरजेचें हें तीं जाणात. भुरगीं व्हड जायत सर तीं सांगपाचें दवरनात. कारण, वायट प्रसंग हो पिराय पळोवन येना हें तीं जाणात. शाळेंत आपल्या भुरग्याक शिस्त लागची म्हूण टिचरीन ताका मारप न्ही हाची तांकां पूराय म्हायती आसा. कायद्यानुसार हो गुन्यांव थारता. आपल्या पाल्याच्या टिचरीं कडेन मैत्रीणी सारकी वागपी ही पिळगी खूब जागरूक आनी न्यायपूर्ण आसा.
आमच्या भुरग्यांक पालक जातना पळोवन लक्तुबाय दिसता. ‘दे से’( Google aunty says) च्या तत्वाखाला भुरग्यांनी खूबशे अणभव गांठीक लायल्यात. आपल्या भुरग्यांच्या हातांत मोबाइल न दिवपांत तांणीं यस मेळयलां. दिसभर मोबाईल पळयल्यार भुरग्यांचो विकास खुंटीत उरता म्हणून तांकां ‘पझलस्’, ‘लेगोस’ बी दिवन गुंतून दवरपांत तांणीं तेंगशी गाठल्या. स्केटींग आनी जिमनास्टिकाच्या मजतीन तांचो फाव तितलो शारीरिक व्यायाम साधला. तेच बरोबर स्वतःचोय विकास साधपाक तीं विसरूंक नात. नाजाल्यार संसार आनी भुरगीं ह्या रिंगणांत घुस्पून आयचे पालक स्वतः चो विकास साधपाक शकनात. वेळेची कसरत करीत नवी पिळगी सगळें साधपाचो यत्न करता. त्याखातीर तांका कांय वेळार ‘आवटसोर्सिंग’ करचें पडटा! पूण होच नव्या पिळगेन मानून घेतिल्लो रामबाण उपाय!! स्वतः खातीर आनी भुरग्यां खातीर वेळ दितलीं जाल्यार वेळाची किंमत आता मेजची पडटा. फुकट कांय मेळना..
स्मिता तिंबले
9763552719
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.