भारताची संस्कृती आनी आमचें दायज

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

संस्कृती जगभर पातळ्ळा. भारतान वेगवेगळी संस्कृती, परंपरा, जाती आसात जी भारताक खास आनी रंगीन करता. ही एक अविश्वसनीय गजाल. उत्तर, दक्षीण, पूर्व आनी पश्चीम ह्यो चारूय मुख्य दिका आनी ह्या चारूय दिकांनी आपआपली स्वताची अशी खास संस्कृती आसा.
भारतात 29 राज्य आनी 7 संघ प्रदेश आसात. 22 भासो आसात आनी वेगवेगळ्यो जाती. मनीस आतां इतलो शिकला-सवरला, मॉर्डन जाला तरी पूण जाणट्यांनी केल्ल्यो पयलींच्यो परंपरा आजुनूय पाळटात हें तांच्यांनी आपल्या भुरग्यांक दिल्ले संस्कार सांगतात आनी ते परंपरेक इतलो आदर दितात.
खूब काळ येवन गेले पूण भारताची परंपरा बदलूंक ना आनी फुडेंय कोण बदलूंक पावचोना जर ही परंपरा कायम तिगोवन दवरली तर. बरें कार्य करपाक वा सणा-परबांच्या दिसांनी घरांतल्या जाणट्यांचीं पांयां पडून आशिर्वाद घेवप भारतांतली सर्वश्रेश्ट परंपरा. भारतांत घरांत आयिल्ल्या सोयर्‍याक देवाचें रूप मानतात आनी एक म्हण लेगीत आसा, “अतिथि देवो भवं”. हेंच आमच्या देशाचें खाशेलपण जें आमच्या देशाक दुसर्‍या देशां परस वेगळें करता.
सणा-परबांक आमचे संस्कृतायेन खाशेलें म्हत्व आसा. वेगवेगळ्या जातींचें लोक वेगवेगळ्यो परबो मनयतात. फामाद परबो जशें की दिवाळी, चवथ आदी आमचें हिंदू भयण-भाव, ईद, मोहरम आदी आमचें मुसल्मान भाव-भयणी, नाताळ, गुड फ्रायडे आदी क्रिस्तांव लोक व्हडा उमेदीन मनयतात. फसल परबो (पिकां संदर्भांत) जशें की मकर संक्रांत, पोंगल आदी मनयतात. खंयचीय परब आसूं, भारतांतले लोक सगळ्यो परबो व्हडा उमेदीन आनी एकवटान मनयतात. चवथ, होळी, दिवाळी, ईद, नाताळ ह्या परबांची लोक दोळ्यांत तेल घालून दर वर्सा वाट पळयतात.
भारतांतलें जेवणय तितलेंच फामाद. जेवण-खाणाक तर वेगळेंच पिशेपण आसा अशें म्हणल्यार अतिताय जावची ना. भारतांतलें जेवण हेर देशां परस वेगळेंच. भारतीय आपणाल्या जेवणान तरे-तरेचे मसाले, तरां-तरांच्यो भाजयो, दाळ आदी वापरतात. सदच्या जेवणान हे सगळे वापरप अजापच न्हय? पूण ह्या सगळ्यांचो वापर जेन्ना जेवणांत जाता तेन्ना तोंडाक उदक सुटले बगर रावना. पोट भरता पूण मन भरना.
भारतांत दर एका राज्यांत लोक वेगवेगळे तरेचे कपडे घालतात. त्या-त्या वाठारांतले लोक वातावरणानुसार, संस्कृतीनुसार कपडे घालतात. भारतांतले लोक आजुनूय संस्कृतीक वेशभुशेची परंपरा पाळटात. चडश्यो बायलो सणां-परबां वेळार वा कसलेंय खास कार्य आसल्यार रंगीन साडयो न्हेसतात. तशेंच दादले धोती-कुर्ता घालतात. बायलो सगळो शिरंगार करून आनिकूय सुंदर दिसतात.
19 व्या शतका पयलीं रुगवेद भारतात निर्माण जाल्लो. तो संस्कृतान बरयिल्ल्यान धर्मीक लोकांक मदतीचो आशिल्लो. भारतांत भक्ती-भावाचे लेखक आसा जशें की रुशी वाल्मिकी जांणी ‘रामायण’ बरयले आनी रुशी व्यास जांणी ‘महाभारत’ बरयलें.
भारत एक भोवगुणी देश जो लोकांक संस्कृती, परंपरा, मोग, दानशुरता, सहनशक्ती शिकयता. संस्कृती जंय-जंय वता थंय-थंय वेगळीच वळख निर्माण जाता. एके तरेन मॉर्डन, फिरंगी संस्कृतीचो आनी इतिहासीक परंपरांक घेवन विरगळपी हो भारत देश. आमचो देश आसाच एकमेव जाची नामना पुराय विश्वभर पातळिल्ली आसा.

रताची संस्कृती जगभर पातळ्ळा. भारतान वेगवेगळी संस्कृती, परंपरा, जाती आसात जी भारताक खास आनी रंगीन करता. ही एक अविश्वसनीय गजाल. उत्तर, दक्षीण, पूर्व आनी पश्चीम ह्यो चारूय मुख्य दिका आनी ह्या चारूय दिकांनी आपआपली स्वताची अशी खास संस्कृती आसा.
भारतात 29 राज्य आनी 7 संघ प्रदेश आसात. 22 भासो आसात आनी वेगवेगळ्यो जाती. मनीस आतां इतलो शिकला-सवरला, मॉर्डन जाला तरी पूण जाणट्यांनी केल्ल्यो पयलींच्यो परंपरा आजुनूय पाळटात हें तांच्यांनी आपल्या भुरग्यांक दिल्ले संस्कार सांगतात आनी ते परंपरेक इतलो आदर दितात.
खूब काळ येवन गेले पूण भारताची परंपरा बदलूंक ना आनी फुडेंय कोण बदलूंक पावचोना जर ही परंपरा कायम तिगोवन दवरली तर. बरें कार्य करपाक वा सणा-परबांच्या दिसांनी घरांतल्या जाणट्यांचीं पांयां पडून आशिर्वाद घेवप भारतांतली सर्वश्रेश्ट परंपरा. भारतांत घरांत आयिल्ल्या सोयर्‍याक देवाचें रूप मानतात आनी एक म्हण लेगीत आसा, “अतिथि देवो भवं”. हेंच आमच्या देशाचें खाशेलपण जें आमच्या देशाक दुसर्‍या देशां परस वेगळें करता.
सणा-परबांक आमचे संस्कृतायेन खाशेलें म्हत्व आसा. वेगवेगळ्या जातींचें लोक वेगवेगळ्यो परबो मनयतात. फामाद परबो जशें की दिवाळी, चवथ आदी आमचें हिंदू भयण-भाव, ईद, मोहरम आदी आमचें मुसल्मान भाव-भयणी, नाताळ, गुड फ्रायडे आदी क्रिस्तांव लोक व्हडा उमेदीन मनयतात. फसल परबो (पिकां संदर्भांत) जशें की मकर संक्रांत, पोंगल आदी मनयतात. खंयचीय परब आसूं, भारतांतले लोक सगळ्यो परबो व्हडा उमेदीन आनी एकवटान मनयतात. चवथ, होळी, दिवाळी, ईद, नाताळ ह्या परबांची लोक दोळ्यांत तेल घालून दर वर्सा वाट पळयतात.
भारतांतलें जेवणय तितलेंच फामाद. जेवण-खाणाक तर वेगळेंच पिशेपण आसा अशें म्हणल्यार अतिताय जावची ना. भारतांतलें जेवण हेर देशां परस वेगळेंच. भारतीय आपणाल्या जेवणान तरे-तरेचे मसाले, तरां-तरांच्यो भाजयो, दाळ आदी वापरतात. सदच्या जेवणान हे सगळे वापरप अजापच न्हय? पूण ह्या सगळ्यांचो वापर जेन्ना जेवणांत जाता तेन्ना तोंडाक उदक सुटले बगर रावना. पोट भरता पूण मन भरना.
भारतांत दर एका राज्यांत लोक वेगवेगळे तरेचे कपडे घालतात. त्या-त्या वाठारांतले लोक वातावरणानुसार, संस्कृतीनुसार कपडे घालतात. भारतांतले लोक आजुनूय संस्कृतीक वेशभुशेची परंपरा पाळटात. चडश्यो बायलो सणां-परबां वेळार वा कसलेंय खास कार्य आसल्यार रंगीन साडयो न्हेसतात. तशेंच दादले धोती-कुर्ता घालतात. बायलो सगळो शिरंगार करून आनिकूय सुंदर दिसतात.
19 व्या शतका पयलीं रुगवेद भारतात निर्माण जाल्लो. तो संस्कृतान बरयिल्ल्यान धर्मीक लोकांक मदतीचो आशिल्लो. भारतांत भक्ती-भावाचे लेखक आसा जशें की रुशी वाल्मिकी जांणी ‘रामायण’ बरयले आनी रुशी व्यास जांणी ‘महाभारत’ बरयलें.
भारत एक भोवगुणी देश जो लोकांक संस्कृती, परंपरा, मोग, दानशुरता, सहनशक्ती शिकयता. संस्कृती जंय-जंय वता थंय-थंय वेगळीच वळख निर्माण जाता. एके तरेन मॉर्डन, फिरंगी संस्कृतीचो आनी इतिहासीक परंपरांक घेवन विरगळपी हो भारत देश. आमचो देश आसाच एकमेव जाची नामना पुराय विश्वभर पातळिल्ली आसा.

रताची संस्कृती जगभर पातळ्ळा. भारतान वेगवेगळी संस्कृती, परंपरा, जाती आसात जी भारताक खास आनी रंगीन करता. ही एक अविश्वसनीय गजाल. उत्तर, दक्षीण, पूर्व आनी पश्चीम ह्यो चारूय मुख्य दिका आनी ह्या चारूय दिकांनी आपआपली स्वताची अशी खास संस्कृती आसा.
भारतात 29 राज्य आनी 7 संघ प्रदेश आसात. 22 भासो आसात आनी वेगवेगळ्यो जाती. मनीस आतां इतलो शिकला-सवरला, मॉर्डन जाला तरी पूण जाणट्यांनी केल्ल्यो पयलींच्यो परंपरा आजुनूय पाळटात हें तांच्यांनी आपल्या भुरग्यांक दिल्ले संस्कार सांगतात आनी ते परंपरेक इतलो आदर दितात.
खूब काळ येवन गेले पूण भारताची परंपरा बदलूंक ना आनी फुडेंय कोण बदलूंक पावचोना जर ही परंपरा कायम तिगोवन दवरली तर. बरें कार्य करपाक वा सणा-परबांच्या दिसांनी घरांतल्या जाणट्यांचीं पांयां पडून आशिर्वाद घेवप भारतांतली सर्वश्रेश्ट परंपरा. भारतांत घरांत आयिल्ल्या सोयर्‍याक देवाचें रूप मानतात आनी एक म्हण लेगीत आसा, “अतिथि देवो भवं”. हेंच आमच्या देशाचें खाशेलपण जें आमच्या देशाक दुसर्‍या देशां परस वेगळें करता.
सणा-परबांक आमचे संस्कृतायेन खाशेलें म्हत्व आसा. वेगवेगळ्या जातींचें लोक वेगवेगळ्यो परबो मनयतात. फामाद परबो जशें की दिवाळी, चवथ आदी आमचें हिंदू भयण-भाव, ईद, मोहरम आदी आमचें मुसल्मान भाव-भयणी, नाताळ, गुड फ्रायडे आदी क्रिस्तांव लोक व्हडा उमेदीन मनयतात. फसल परबो (पिकां संदर्भांत) जशें की मकर संक्रांत, पोंगल आदी मनयतात. खंयचीय परब आसूं, भारतांतले लोक सगळ्यो परबो व्हडा उमेदीन आनी एकवटान मनयतात. चवथ, होळी, दिवाळी, ईद, नाताळ ह्या परबांची लोक दोळ्यांत तेल घालून दर वर्सा वाट पळयतात.
भारतांतलें जेवणय तितलेंच फामाद. जेवण-खाणाक तर वेगळेंच पिशेपण आसा अशें म्हणल्यार अतिताय जावची ना. भारतांतलें जेवण हेर देशां परस वेगळेंच. भारतीय आपणाल्या जेवणान तरे-तरेचे मसाले, तरां-तरांच्यो भाजयो, दाळ आदी वापरतात. सदच्या जेवणान हे सगळे वापरप अजापच न्हय? पूण ह्या सगळ्यांचो वापर जेन्ना जेवणांत जाता तेन्ना तोंडाक उदक सुटले बगर रावना. पोट भरता पूण मन भरना.
भारतांत दर एका राज्यांत लोक वेगवेगळे तरेचे कपडे घालतात. त्या-त्या वाठारांतले लोक वातावरणानुसार, संस्कृतीनुसार कपडे घालतात. भारतांतले लोक आजुनूय संस्कृतीक वेशभुशेची परंपरा पाळटात. चडश्यो बायलो सणां-परबां वेळार वा कसलेंय खास कार्य आसल्यार रंगीन साडयो न्हेसतात. तशेंच दादले धोती-कुर्ता घालतात. बायलो सगळो शिरंगार करून आनिकूय सुंदर दिसतात.
19 व्या शतका पयलीं रुगवेद भारतात निर्माण जाल्लो. तो संस्कृतान बरयिल्ल्यान धर्मीक लोकांक मदतीचो आशिल्लो. भारतांत भक्ती-भावाचे लेखक आसा जशें की रुशी वाल्मिकी जांणी ‘रामायण’ बरयले आनी रुशी व्यास जांणी ‘महाभारत’ बरयलें.
भारत एक भोवगुणी देश जो लोकांक संस्कृती, परंपरा, मोग, दानशुरता, सहनशक्ती शिकयता. संस्कृती जंय-जंय वता थंय-थंय वेगळीच वळख निर्माण जाता. एके तरेन मॉर्डन, फिरंगी संस्कृतीचो आनी इतिहासीक परंपरांक घेवन विरगळपी हो भारत देश. आमचो देश आसाच एकमेव जाची नामना पुराय विश्वभर पातळिल्ली आसा.

रताची संस्कृती जगभर पातळ्ळा. भारतान वेगवेगळी संस्कृती, परंपरा, जाती आसात जी भारताक खास आनी रंगीन करता. ही एक अविश्वसनीय गजाल. उत्तर, दक्षीण, पूर्व आनी पश्चीम ह्यो चारूय मुख्य दिका आनी ह्या चारूय दिकांनी आपआपली स्वताची अशी खास संस्कृती आसा.
भारतात 29 राज्य आनी 7 संघ प्रदेश आसात. 22 भासो आसात आनी वेगवेगळ्यो जाती. मनीस आतां इतलो शिकला-सवरला, मॉर्डन जाला तरी पूण जाणट्यांनी केल्ल्यो पयलींच्यो परंपरा आजुनूय पाळटात हें तांच्यांनी आपल्या भुरग्यांक दिल्ले संस्कार सांगतात आनी ते परंपरेक इतलो आदर दितात.
खूब काळ येवन गेले पूण भारताची परंपरा बदलूंक ना आनी फुडेंय कोण बदलूंक पावचोना जर ही परंपरा कायम तिगोवन दवरली तर. बरें कार्य करपाक वा सणा-परबांच्या दिसांनी घरांतल्या जाणट्यांचीं पांयां पडून आशिर्वाद घेवप भारतांतली सर्वश्रेश्ट परंपरा. भारतांत घरांत आयिल्ल्या सोयर्‍याक देवाचें रूप मानतात आनी एक म्हण लेगीत आसा, “अतिथि देवो भवं”. हेंच आमच्या देशाचें खाशेलपण जें आमच्या देशाक दुसर्‍या देशां परस वेगळें करता.
सणा-परबांक आमचे संस्कृतायेन खाशेलें म्हत्व आसा. वेगवेगळ्या जातींचें लोक वेगवेगळ्यो परबो मनयतात. फामाद परबो जशें की दिवाळी, चवथ आदी आमचें हिंदू भयण-भाव, ईद, मोहरम आदी आमचें मुसल्मान भाव-भयणी, नाताळ, गुड फ्रायडे आदी क्रिस्तांव लोक व्हडा उमेदीन मनयतात. फसल परबो (पिकां संदर्भांत) जशें की मकर संक्रांत, पोंगल आदी मनयतात. खंयचीय परब आसूं, भारतांतले लोक सगळ्यो परबो व्हडा उमेदीन आनी एकवटान मनयतात. चवथ, होळी, दिवाळी, ईद, नाताळ ह्या परबांची लोक दोळ्यांत तेल घालून दर वर्सा वाट पळयतात.
भारतांतलें जेवणय तितलेंच फामाद. जेवण-खाणाक तर वेगळेंच पिशेपण आसा अशें म्हणल्यार अतिताय जावची ना. भारतांतलें जेवण हेर देशां परस वेगळेंच. भारतीय आपणाल्या जेवणान तरे-तरेचे मसाले, तरां-तरांच्यो भाजयो, दाळ आदी वापरतात. सदच्या जेवणान हे सगळे वापरप अजापच न्हय? पूण ह्या सगळ्यांचो वापर जेन्ना जेवणांत जाता तेन्ना तोंडाक उदक सुटले बगर रावना. पोट भरता पूण मन भरना.
भारतांत दर एका राज्यांत लोक वेगवेगळे तरेचे कपडे घालतात. त्या-त्या वाठारांतले लोक वातावरणानुसार, संस्कृतीनुसार कपडे घालतात. भारतांतले लोक आजुनूय संस्कृतीक वेशभुशेची परंपरा पाळटात. चडश्यो बायलो सणां-परबां वेळार वा कसलेंय खास कार्य आसल्यार रंगीन साडयो न्हेसतात. तशेंच दादले धोती-कुर्ता घालतात. बायलो सगळो शिरंगार करून आनिकूय सुंदर दिसतात.
19 व्या शतका पयलीं रुगवेद भारतात निर्माण जाल्लो. तो संस्कृतान बरयिल्ल्यान धर्मीक लोकांक मदतीचो आशिल्लो. भारतांत भक्ती-भावाचे लेखक आसा जशें की रुशी वाल्मिकी जांणी ‘रामायण’ बरयले आनी रुशी व्यास जांणी ‘महाभारत’ बरयलें.
भारत एक भोवगुणी देश जो लोकांक संस्कृती, परंपरा, मोग, दानशुरता, सहनशक्ती शिकयता. संस्कृती जंय-जंय वता थंय-थंय वेगळीच वळख निर्माण जाता. एके तरेन मॉर्डन, फिरंगी संस्कृतीचो आनी इतिहासीक परंपरांक घेवन विरगळपी हो भारत देश. आमचो देश आसाच एकमेव जाची नामना पुराय विश्वभर पातळिल्ली आसा.

भूमी सप्नेश कासकार
यत्ता- इकरावी, वालावलकार हायर सेकंडरी, खोर्ली- म्हापशें.