बेबदिकायेक सांपडिल्ल्या कुटुंबांक आशेचें कीर्ण : ‘दियामांत म्हज्या पांयां ताळा’

भांगरभूंय | प्रतिनिधी

संवसाराच्या खंयच्याय कोनशाक वच, बेबदे आसतलेच. तांकां आधार जाय, आमचें मागणें जाय आनी बुजवण जाय…. आनी ज्युस्त हेंच आमी करिनांत. ते खातीर अल्कोहोलिक ऍनॉनिमस (ए. ए.) ही संवसारभर शिंपडिल्ली एक संस्था जी बेबद्यांक निटायेर हाडपाचो यत्न करता. तांच्याच पावलार पावल दवरून बेबद्यांच्या कुटुंबांक भोव करून अस्तुऱ्यांक आधार करुंक ‘आल आनन’ ही संस्था वावुरता.  जेन्ना- जेन्ना हे संस्थेचे वांगडी मेळटात, तेन्ना ते हें मागणें करतात, 

धनया तूं म्हाका शांतिकाय दी, मानून घेवंक ज्यो वस्तू म्हज्यान बदलुंक जायनांत

म्हाका धीर, आधार आनी घटाय दी, बदलुंक ज्यो वस्तू म्हज्यान बदलूं येतात

म्हाका शाणेपण दी, जाणां जावंक अंतर जें आसा ह्या वस्तूं मदें.

हालींच रायच्या एस. वी. डी. आश्रमाच्या वसऱ्यांत उजवाडा आयल्ल्या ‘दियामांत म्हज्या पांयां ताळा’, ह्या पुस्तकाच्या निमाण्या पानाचेर हें मागणें आसा. हें पुस्तक मारिया वियेन्सी कार्दोजो हाणें बरयलां. पुस्तकाचें म्हत्व समजूंक तातुंतली एक काणी तुमचे नदरेक हाडटां. काणयेचें नांव – दियामांत म्हज्या पांयां ताळा.

अनिता, सुमार 50 वर्सांची अस्तुरी.  ती म्हणटा, “आपणाचेर अपराध जाला अशें एके अस्तुरेन सतमानूंक फावना आनी कश्टुपाचें बंद करुंक जाय. थोडे पावटीं घरकार बरो जाल्यार सगळ्यो वस्तू बऱ्यो जातात अशें अस्तुरी चिंत्ता.” चार म्हयने आदीं ताचो घरकार हो संवसार सोडून गेल्लो.  बरोवप्याक तें मेळ्ळें तेन्नां तें रडटालें, न्हय आपलो घरकार मेला म्हूण बगर आपलें भुरगेपण सांडलें, आपलो फुडार पिड्ड्यार जालो म्हूण.

ताचो बापूय तसोच बेबदो आशिल्लो आनी घरांत त्रास करतालो.  बायल आनी भुरगीं ताका भियेवन दीस काडटालीं,  तांगेर येवंक सगलेच भियेताले. घरांतले भिरांतींतल्यान सुटका मेळूंक आनिता काजार जालें, पूण तें कायलींतलें उसळून उज्यांत पडलें. ताका घरकार मेळ्ळो तो बेबदो आशिल्लो.  तो ताका खूब त्रास करतालो. लग्न काळांत ताका दोग भुरगीं जालीं.  त्रास सोंसूंक जायनां जावन ताणें दोन पावटीं जीव दिवपाचो यत्न केलो.  पयले पावटीं १०० न्हिदेच्यो गुळयो घेवन जाल्यार दुसरे पावटीं शीर कातरून.  मिलाग्रिंनी तें साल्वार जाल्लें.

कितेंय म्हणल्यार ताका रोखडोच राग येतालो, सोंसूंक जायनाशिल्लें, रागान उलयतालें, तोडफोड करतालें, भुरग्यांक मार पासून घालतालें आनी तांकां वायट उतरांनी उलयतालें. अदीक म्हणटात तें, तें सदांच आपल्या घरकाराचो गुन्यांव करतालें. एक दीस इगर्जे कडें ताका आल आनन, हे बेबदिकायेच्या घातक दुयेंसाक सांपडिल्ल्या कुटुंबाक आधार करपी संस्थेची म्हायती मेळ्ळी आनी तें तातूंत भितर सरलें. थंय ताका बरी बुद्द मेळ्ळी. ताच्याच सभावाक लागून ताचे प्रस्न कशे घुस्पताले तें ताका समजलें. आपूण बरें जाल्यार सगळें बरें जाता हें ताका होलमलें. आल आननान ताका बरो रस्तो दाखयलो आनी आयज ताचो घरकार नासतनाय तें सुखान जियेपाचे पावंडे चडटा.  अश्या दुखाभरीत काणयांनी भरिल्लें हें पुस्तक.

ह्या पुस्तकांत वयर सांगल्यात तसल्यो दादल्या, बायलांच्यो आनी भुरग्यांच्यो 21 काणयो आसात. एक घोंट सोऱ्याचो वो बियेरीचो, संवयेचो बेबदो करून सोडटा.  एक ल्हान पार्टी, एक ल्हान मेळावो, बार्रांत पयलें पावल थारता खुणा आनी जाचे कडे ताबो ना, जाका आपल्या करण्यांचेर आत्मविस्वास ना, जो फक्त मौज करुंक सोदता आनी कांय पावटीं फुकट मेळटा म्हण पियेता, तो मनीस सोऱ्याचे भकीक पडटा. मागीर सोरो पियेवंक निमित्तां सोदता. हाका फक्त शिकप नाशिल्ले बळी पडटात अशें ना, तर बरे शिकिल्ले, आदवोगाद, दोतोर, इंजनेर, खेळगडे लेगीत फारवतात आनी तांचीं कुटुंबां निसंटणाक पाविल्लीं दिसतात. 

ह्या पुस्तकांत अस्तुऱ्यांनी सांगिल्लीं दुख्खां, वळवळे, विलाप आनी काजारी जिविताच्यो व्यथा आसात. पूण एक गजाल खरी, एका बेबद्याक घरांत बायल रेस्पेत दिना, घरांतलो दुसरो कोण समजून घेना, जाल्यार ताचें मरण लागीं येता, आयुश्य जेरूल कमी जाता. घरांतल्या मनशांक म्हळ्यार बायलेक, भुरग्यांक वो जाणट्यांक जायतें कितें सोंसचें पडटा आनी जो सोंसता, तोच की जिखता. अश्या जायत्या काणयांनी भारिल्लें हें पुस्त्तक.

दर एका बेबद्याच्या घरांत वेगळी काणी. कोण तरनाटोच मरता जाल्यार कोण जाण्टेपणांत हाल सोंसता. असल्या मनशांक मार्गदर्शन करुंक ‘दियामांत म्हज्या पांयां ताळा’ हें पुस्तक जेरूल आधाराचें थारतलें.  ह्या पुस्तकांतली दर एक काणी सृजनशीलतेन रंगयल्या.  तांकां साहित्यीक रूप दिलां. हे खातीर ह्या काणयांक आल आननाचो संबंध लायनासतना, तें एक दर्जेदार साहित्यीक पुस्तक हातूंत दुबावूच ना.

ह्या गरजेच्या पुस्तका खातीर खरेंच मारिया वियेन्सी कार्दोजोक परबीं फावतात. लोकाक मेळप, तांचे कडें उलोवप आनी चड म्हळ्यार पासियेंसान तांचें आयकप आनी तें कागदार काडप ह्यो दिसतात तितल्यो सोंप्यो गजाली न्हय.  म्हणून ह्या पुस्तकाचो बरो वापर जावंची गरज आसा.  दर एका ए. ए. ग्रुपान आनी आल आनन ग्रुपान ह्या पुस्तकाक प्रसिद्धी दिवंची गरज आसा.

पुस्तकाचें सोबीत कवर पूर्वा कार्दोजो हाणें काडलां जाल्यार भितरलीं चित्रां ओतिलिया फेर्रांव आनी लान्सेलेन मास्कारेन्हास हाणीं पितारल्यांत.  हें पुस्तक जिवीत प्रकाशनान उजवाडायलां आनी पणजेच्या अॅड्स प्रिंटरर्सान छापलां.  पुस्तकाचें मोल 200 रुपया. पुस्तकाच्या फाटल्या कव्हराचेर मारिया वियेन्सी कार्दोजो आनी अनुवादक मायकल ग्रेशियस हांची थोडे भितर वळख आसा. हें पुस्तक वाचून कोण एका बेबद्याच्या कुटुंबाक तारण मेळ्ळें जाल्यार पुस्तकाचें सार्थक जालें म्हणचें पडटलें.

विन्सी क्वाद्रूस

9822587498