भांगरभूंय | प्रतिनिधी
अायज भारतांत सगळ्यांत चड लोकसंख्या ही तरणाट्यांची आसा. हो तरणाटो देशाचो कणो, अशें सगळे लोक म्हणटात. हें म्हणटाना हातूंत दादले, चले आनी वांगडा बायलो, चलयो आसतात हें आमी मतींत घेवपाक जाय. देश उबारणेंत तरणाटो चड हातभार लावपाक शकता. काम करपी पिरायेच्या लोकांचो आंकडो सुमार 29 वर्सां, भारतांत खूब आसा. तातूंत दोनूय दादलो आनी बायल आसा. ह्या वयार मनीस आपलो करिअर घडयता. काम करता. नोकरी, वेवसाय करपाक धडपडटा. अर्थीक नदरेन थीर जावपाचो यत्न करता. अशे तरेन देशाच्या अर्थीक विकासाक तेंको दिता. कांय जाण लग्न करतात. वेगळ्यो जबाबदाऱ्यो घेतात.
हो तरणाटो देशाचे उदरगतींत मजत करता जाल्यार तो काम कशे पद्दतीन करता हें म्हत्वाचें जाता. दादले, बायलो दिसभराचो आपलो वेळ कसो उजार करतात हाचे वयल्यान समाज कसो काम करता ताचो एक अदमास काडूं येता. National Representative data from the TIME USE SURVEY 2019 – 20 for India पळयलो तेन्ना कांय सत्यां मुखार आयलीं. फकत पगारदारी नोकरेन किमान स म्हयने कामाक वचपी कामगारांचेर हें सर्वेक्षण केल्लें.
ग्रामीण आनी शारांत रावपी 78% आनी 70% चले / दादले कामाक वयताना आपलो 7 वरां आनी 8.5 वरां वेळ कामाक दितात.
होच आंकडो बायलां खातीर ग्रामीण आनी शारांत रावपी 16% आनी 17% चलयो / बायलां कामाक वताना आपलो 6.5 वरां आनी 4.45 वरां वेळ कामाक दितात.
ग्रामीण भागांतलो दादलो घरकामाक 40 मिनटां आनी शारी भागांतलो दादलो घरकामाक 30 मिनटां दिता.
होच आंकडो बायलां खातीर पळोवया. ग्रामीण भागांतली बायल घरकामाक 4.50 वरां आनी शारी भागांतली बायल घरकामाक 2.45 वरां वेळ दिता.
हाचे वयल्यान कळटा की बायल कामाच्या जाग्यार अर्द वर कमी दिता. तिच्या कामाचो कल घरकामानूच चड आसता. ती पांच वरां कामाच्या जाग्यार काम करता आनी साडेचार वरां घरकामाक दिता. पूण लग्न न जाल्ली एकटी बायल 8 वरां काम करून घरच्या कामाक फकत 1.5 वर घेता. जाल्यार लग्न न जाल्लो एकटो चलो 8 वरां काम करून घर कामाक फक्त 25 मिनटां घेता. हाचोच अर्थ चलो लग्न जालो म्हणटकीत कितें तेचेखातीर बदलता? चल्याखातीर व्हडलें कांय बदलना. तेचें 25 मिनटां वयल्यान 40 मिनटां घरकाम वाडटा जाल्यार चलयेचे बाबतींत हो बदल 1.5 वरां वयल्यान 4.50 वरां इतलो व्हड जाता. कामाची पद्दतूय बदलता.
भारतीय समाजांत ‘लग्न’ चलयेची आख्खी जीण बदलता. कितलीशींच चेडवां लग्न जाले उपरांत काम सोडटात. एकतर नोकरी पयस आसत जाल्यार, पगार कमी आसत जाल्यार वा सरकारी नोकरी नासत जाल्यार, तीं नोकरी सोडटात. ह्या सगळ्या गजालीं खातीर कोण व्हडलें एडजस्टमेंट करपाक वचना. “आसूं सोड तूं काम” म्हण सांगपी कितलेशेच लोक मेळटात. दादल्यान काम करपाक जाय म्हण, समाजाचें चेपण आसता. तेच धरतेर बायलेचेर चेपण आसता तिणें घर सांबाळपाक जाय म्हण. दोगांकूय समाजमान्यतेन वांटून दिल्लीं हीं कामां करपाक आवडटाच अशें नासता, पूण ही आवड निवड करपाक पर्याय खंय आसता? तुका येना जाल्यार सुद्दा तूं रांद आनी वाड. तुका जमना तरी भुरग्याचें तूं सगळें कर, अशी सक्ती आसता.
देखुनूच हो फरक कार्यालयीन कामाचे बाबतींत दिसता. दादलो चड काम करता कार्यालयांत. बायल कमी काम कार्यालयांत करता. तरीं मनरिजवणे खातीर ती सामको कमी वेळ दिता जाल्यार दादलो चड वेळ घेता. स्वता खातीर वेळ काडपूय तशेंच. तिका विसव घेवपाक वेळूच मेळना. न्हीद कमी मेळटा. हेंच सर्वेक्षण मुखार सांगता की लग्न जाल्ली बायल भरपूर काम करता आनी कमी न्हीद घेता.
बायल कामाक वयता म्हणजे तिका घरकाम चुकता अशें केन्नाच नासता. घरकामाचें माने वयलें जूं कितल्याय व्हडल्या हुद्द्यार बायलेन कामाक आसुंदी, तें कशेंच देंवना. दोनूय कडेन स्वताक सिद्द करपा खातीरच्या संघर्शान तिका कायम शारिरीक आनी मानसीक त्रास जातात. तिच्या जिवाक सुद्दा बरें दिसना जाल्यार ती उठून कामाक लागता. “आपल्या भुरग्यांक कोण करून वाडटलो?” अशी तिची भावना आसता. घोवाचेर फोग काडटाना ती सांगता “हांवें म्हुण तुज्या वांगडा दिस काडले. आनीक कोणूय आसली जाल्यार केन्ना तुकां सोडून वतली आसली” हेच्या फाटल्यान प्रामाणीकपणान तिणें नाकापुरो जायसर केल्लें काम आनी सोसलेलो मनस्ताप आसता. तिचें काम केन्ना कोण मेजिना पूण ह्या सर्वेक्षणांतल्यान दादल्यांनी आनी कार्यालयीन दादले वांगड्यांनी हें समजून घेवपाक जाय. ही कसरत करप तशें सगळ्या बायलांक शक्य आसता अशें ना म्हण घडये फाटलीं दोन दशकां काम करपी बायलांचो आंकडो बरोच उणो जाला. तेंचे कामाची बदलेल्ली पद्दत हाका जबाबदार आसूं येता आनी जाय तशें काम न मेळप हेंय आसूं येता.
बायलां सदांच कामा वयल्यान घरा येतना घरा वतकीत कितें कितें करपाक जाय ताची आंखणी करीत येतात. येतना ते खातीर जाय जाल्यार ती भाजी, दूद, आनी हेर सामान घेवन येता. येवची येवन ती रांदचेकुडींत वयता. हाचो अर्थ ती घराक “काम करपाची जागा”, म्हण पळयता. जाल्यार दुसरे वटेन दादलो घरा येताना “कितें हाडूं” म्हण विचारता. बायलेन सांगिल्लें सामान घेवन तो घरा येता. येवचो येवन विसव घेयत बसता. बायलेन करून दिल्ली च्या पिता. हाचो अर्थ तो घराक “विसव घेवपाची जागा” म्हण पळयता. चडशें अशेंच दृश्य दिश्टी पडटा. हाचे परस वेगळें चित्र आसलें तरी घराची आनी घरकामाची जबाबदारी बायलेचेर उरता. तो मजत म्हण काम करता, घरकाम करप आपली जबाबदारी म्हण कोण दादलो पळयना. कोणा एकट्याचेर ती जबाबदारी येवचीय न्ही. घर सगळ्यांचे तशें घरकामूय सगळ्यांचे. हो विचार म्हत्वाचो. घरांत ल्हाना पासून व्हडा पर्यंत वेवस्थीत कामाची योग्य आनी समान वांटणी जावप गरजेची. प्रत्येकाच्या भितर स्वावलंबन रुजत जाल्यार वाढीव कामाचो भार वाडचोना. अशें जो मेरेन घराघरांनी जायना तो मेरेन बायलांचो समाज उबारणेंत, देश उबारणेंत आनी स्वउबारणेंत कसो हातभार लागतलो?
धावे, बारावेचो रिजल्ट दिसाळ्यांनी झळकता त्या दिसा “चलयांनी बाजी मारली”, “यंदाही मुलींची सरशी” अशें मुख्य माथाळे वाचपाक मेळटात. खंचाय शाळेच्या वर्सुकी सुवाळ्याक वचत जाल्यार चलयो कितलीशींच इनामां घेतात. प्रस्न उरता. फुडें ह्यो चलयो खंय शेणटात? कितल्यो फुडें पर्जळटात? संशोधन, वेवसाय, अर्थतज्ञ, कॅबिनेट सेक्रेटरी, न्यायाधीश, सुरक्षाक्षेत्र आनी हेर क्षेत्रां आजुन बायलां खातीर पयस आसात. पन्नास टक्के लोकसंख्या आशिल्ल्या अर्द्या समाजान, एक प्रधानमंत्री, दोन राष्ट्रपती आनी हातार मेजपा इतल्यो मुख्यमंत्री हांच्यो देखी आनीक कितलीं वर्सां दिवपाच्यो?
अर्थीक जोडीचें समाजीक चेपण तिचेर ना ताका लागून ती आपली हुशारी, कर्तबगारी रांदनी पोंदा जळयता? का समाजीक असमतोलाक बळी वतात? शिक्षण घेवन इतल्यो पिळग्यो घडयल्यो तरी बाविसाव्या शेंकड्यांत आपली कर्तबगारी घेवन वेगळे पद्दतीन सती वचपी तरणाट्या बायलांचो आमी सृजनशील समाज म्हण विचार करतले काय ना?
नमन सावंत धावस्कार
9765031800
खिणाखिणाक ताज्यो घडणुको आनी तुमचे कडेन संबंदीत दरेक खबर मेळयात एका क्लिकाचेर! फेसबूक, ट्विटराचेर आमकां फॉलो करात आनी व्हाट्सएप सबस्क्रायब करपाक विसरूं नाकात.
